Ca de bou: charakter, historia i cechy rasy (+ zdjęcie)

Silny, odważny i niezwykły czworonożny Ca de bou uważany jest za Mastifa, który przyjechał na wielki świat z Majorki (Hiszpania). Jednak wygląd i nazwa rasy, która tłumaczy się jako pies-byk, wskazuje na pokrewieństwo z buldogami. Pełne wyjaśnienie historii rasy nie jest już możliwe, ponieważ psy tamtych czasów były hodowane zgodnie z potrzebami populacji określonych terytoriów..

Odniesienie do historii

Według oficjalnej wersji rasa Ca de bou, zwana Mastifem Hiszpańskim, nie ma absolutnie żadnych hiszpańskich korzeni. Fakt ten potwierdza brak ras analogowych w Hiszpanii. Główna cecha rasy - przodozgryz buldoga jest charakterystyczna tylko dla alana hiszpańskiego starego typu, którego uważa się za wymarłego. Współczesne Alany, zwane Buldogami Hiszpańskimi, są uważane za psy stróżujące, pasterskie i marynujące.

To interesujące! Alano jest tłumaczone z hiszpańskiego jako „niemiecki”, co daje powód do myślenia o niehiszpańskim pochodzeniu i tej rasie.

Wracając do Ca de bou, wielu pamięta ze szkolnego kursu historii, że obszar pochodzenia rasy był przez długi czas kontrolowany przez Wielką Brytanię. Pomimo oddalenia terytorialnego, wymiana kulturowa, materialna i handlowa między Majorką a kontynentalną Anglią odbywała się stale. Przybywający Brytyjczycy „przywieźli” do Hiszpanii swoją rozrywkę - walki ze zwierzętami, psy gończe na byki i siebie nawzajem. W XVIII wieku krwawe pokazy przerodziły się w fanatyczne walki byków..

Współczesne walki byków to walka między bykiem a torreadorem, w tamtych czasach widowisko było bardziej krwawe i niebezpieczne. Zdesperowany śmiałek wkroczył na arenę z psem, który miał chronić właściciela. Wyspa nie obfitowała w rasy psów, nie było takiej potrzeby, a okolica nie pozwalała. Obok ludzi żyły charty, psy gończe, stróżujące i pasterskie, a te ostatnie były w mniejszości. Na Majorce, w przeciwieństwie do Wielkiej Brytanii, hodowla bydła nie była popularna. Mastify strażnicze szybko zdechły na rogach byka z powodu ich ospałości, a psy pasterskie zadały zwierzęciu zbyt duże obrażenia, co zepsuło pokaz. W ten sposób na wyspie narodziła się potrzeba kiszenia psów, którą z nadwyżką zaspokoił przywieziony buldog staroangielski.

To interesujące! Drugie imię rasy to Perro Dogo Mallorquin, co tłumaczy się jako „pies buldog z Majorki”.

Pochodzenie rasy Ca de bou związane jest z pasterskim Ca de besti ara. Powszechnie wiadomo, że buldog staroangielski miał okrutny i słabo kontrolowany charakter. Hiszpanie skrzyżowali „gladiatorów” z pasterzami, aby uzyskać bardziej wyważonego psa do marynowania i walki. Nawiasem mówiąc, krzyżowanie krzyżowe dotknęło również pasterzy, urodziły się pręgowane Ca de best ara. Pod tym względem spełniła się rola buldoga angielskiego w pochodzeniu rasy, ale tylko przez określony czas. Brytyjczycy, ze swoim charakterystycznym maksymalizmem, stworzyli z niegdyś silnych i zdrowych psów rasę ozdobną, która nie różni się dobrym zdrowiem ani umiejętnościami.

Rasa psów rasy Ca de Bou kontynuowała swój gladiatorski tryb życia i przeszła poważną selekcję. Narodziny i wychowanie szczeniąt zostało w całości przypisane suce, która zaszczepiła w rasie doskonałe cechy rodzicielskie. Szczenięta rasy Ca de bou nie były chronione przed chorobami wirusowymi, a suki, które doświadczyły problemów przy porodzie, po prostu umierały. Agresja wobec właściciela została uznana za cechę niedopuszczalną, psy po prostu niszczono na miejscu. Nikt też nie martwił się o zdrowie czworonożnych zwierząt. Chorzy, ranni w bitwach, słabi i tchórzliwi ginęli nie przeżywając nawet roku. Bez względu na to, jak okrutnie może to zabrzmieć, dobór naturalny pozwolił tylko kilku najsilniejszym, najzdrowszym, zrównoważonym i inteligentnym psom przeżyć i urodzić potomstwo..

To interesujące! Współczesny Ca de bou bardziej przypomina buldoga staroangielskiego niż jego bezpośrednich potomków. Można się o tym przekonać, patrząc na zdjęcia angielskich pomników kynologicznych, zachowanych z XVII-XVIII wieku.

Pod koniec XIX wieku naturalna selekcja i nieostrożność właścicieli praktycznie zniszczyły rasę. Populacja Ca de bou liczyła kilkadziesiąt osób, a psy przeżyły tylko w kilku gospodarstwach hodowlanych. Do odtworzenia puli genów wykorzystano tylko pręgowane pasterze ary Ca de besti (które wcześniej brały udział w rozwoju Ca de bou) i ocalałe buldogi staroangielskie.

To interesujące! Podczas przebudowy rasy szczególną uwagę hodowców zwrócono na wzrost i wielkość psów w ogóle. Zbyt kompaktowe wymiary wskazywały na dominację genów Bulldog, duże i wysokie osobniki były już uważane za Ca de besti aram. Kilkadziesiąt psów i szczeniąt zostało odrzuconych na wystawach, ale nieliczne wybrane z powodzeniem kontynuowały hodowlę.

Międzynarodowa Organizacja Kynologiczna (FCI) wpisała rasę do rejestru w 1964 roku, ale ku zaskoczeniu ekspertów żaden z przedstawicieli hodowli nie miał pełnego rodowodu. Hiszpanie, chcąc zdobyć uznanie, nie mieli innego wyjścia, jak tylko współpracować z FCI. W 1992 roku, wraz z zakazem nęcenia zwierząt, krwawa kariera walki z Ca de bou dobiegła końca na korzyść pełnoprawnej pracy hodowlanej. W Hiszpanii wprowadzono tradycję corocznych inspekcji, z najsurowszymi zasadami doboru najlepszych hodowców zgodnie ze standardem rasy. Warto zauważyć, że tytuł czempiona nie jest przyznawany co roku, a dopiero po prezentacji naprawdę godnego psa.

Wygląd

Ca de bou jest podobna zarówno do Mastiffa, jak i Buldoga. Przedstawiciele rasy są średniej wielkości, o bardzo mocnej budowie i lekko rozciągniętym formacie. Zachowanie psa jest spokojne, umiarkowanie przyjacielskie, bez czujności i agresji. Jednak na swoim terytorium Ca de bou działa jako odważny strażnik i lojalny obrońca rodziny. Dymorfizm płciowy jest oczywisty, główna różnica dotyczy średnicy głowy. Wzrost i waga psów są ustalone w opisie rasy i różnią się w ściśle określonych granicach:

• Męski: 55-58 cm - 35-38 kg.
• Suka: 52–55 cm - 30–34 kg.

Standard rasy

• Głowa - duży i mocny, o kwadratowym formacie, którego średnica widziana z przodu odpowiada (lub więcej) średnicy w kłębie. Kark opadający. Czoło jest szerokie i prawie płaskie. Orbity są dobrze rozwinięte i widoczne, podkreślając głęboką bruzdę dzielącą. Kości policzkowe są bardzo mocne, dzięki czemu obszar pod oczami jest dobrze wypełniony. Kufa szeroka, lekko zwężająca się ku nosowi, krótsza od linii czoła i lekko zadarta, przejście ostre. Norma nie wskazuje pożądanej ilości skóry na głowie psa, więc są przedstawiciele z fałdami na twarzy i bez nich. Górne wargi są podciągnięte i grube, dolne tworzą fałd, gdy usta są zamknięte. Wargi całkowicie zakrywają zęby (w tym przednie siekacze) i nie powinny zwisać ani wyglądać niechlujnie. Zabarwienie skrajnej linii warg jest czarne.
• Zęby - bardzo mocny, mocny, bardzo mocny chwyt (martwy chwyt). Przodozgryz ze szczeliną nie większą niż 10 mm.
• Nos - duży, czarny. Komplet był lekko odwrócony, co pozwalało psom trzymać byka i swobodnie oddychać pomimo dużej ilości krwi spływającej po pysku.
• Oczy - sadzone jak buldog szeroko i głęboko. Kształt owalny, osadzone lekko skośnie. Powieki są gęste, oglądane z przodu całkowicie ukrywają biel oczu. Powieki są zabarwione na czarno. Kolor tęczówki jest jak najciemniejszy w brązowej palecie.
• Uszy - mały, w kształcie róży. Chrząstka ucha jest twarda u podstawy, reszta ucha jest schowana, końcówka na poziomie oczu (lub poniżej) jest w spoczynku. W stanie czujności uszy są podniesione i zwrócone do przodu.
• Ciało - prostokątny, ale niezbyt rozciągnięty. Szyja jest proporcjonalnej długości, bardzo gładko „płynie” w kłębie, dopuszczalna jest obecność luźnej skóry zebranej w fałdy. Grzbiet wypukły, linia zadu nieco wyższa od obręczy barkowej. Klatka piersiowa masywna, głęboka, szersza niż zad. Tylna część jest łukowata, płynnie wtapia się w muskularne uda. Linia pachwiny jest bardziej luźna niż schowana.
• Odnóża - gruby, mocny, absolutnie równy. Kończyny przednie szeroko rozstawione, łokcie równoległe do tułowia, ale nie przyciśnięte do klatki piersiowej. Łopatki nie są wypukłe, są pochylone do przodu, co zapewnia psu dodatkową stabilność. Tylne nogi wydają się bardziej umięśnione niż przednie. Udo niezbyt długie, kolana ustawione pod naturalnym kątem, dolne nogi skrócone. Pędzle są bardzo mocne, zaokrąglone z mocnymi palcami i paznokciami. Palce tylnych nóg są dłuższe niż przednie. Opuszki palców są o gęstej skórze, pigmentowane na kolor szaty lub czarne.
• Ogon - mocny, raczej gruby, równy, zwężający się ku końcowi. W spoczynku jest obniżony między nogami, w pracy lekko zgięty i podniesiony do linii kręgosłupa.

Rodzaj i kolor szaty

Płaszcz jest krótki, obcisły, raczej szorstki. Podobnie jak w przypadku większości skał trawiących, w Ka da bo główną funkcję ochronną pełniła skóra. Preferowane kolory:

• Tygrys - tak ciemno, jak to tylko możliwe, chociaż są też okazy marmuru.
• Czarny.
• Płowa lub czerwona - najlepiej bogate i głębokie. Ten typ jest często określany jako płowy..

Uwaga! Dopuszczalne są białe plamy w kolorze (nie więcej niż 30% powierzchni ciała), ale tylko na przednich łapach, kufie i klatce piersiowej. Na twarzy dopuszczalna jest również ciemna maska, podobnie jak u Mastifów. 

Charakter i szkolenie

Pomimo groźnego wyglądu charakter Ca de bou zasługuje na pochwałę. Znakomity strażnik, bez wahania chroniącego terytorium, majątek i członków rodziny, po „pracy” zamienia się w źródło czułości. Rasa nie jest podatna na agresję i wykazuje swoje walory bojowe tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne. Opowieści o okrutnym Ca de bou w rzeczywistości wynikają z niewłaściwego wychowania, braku socjalizacji lub celowego rozwoju gniewu u psów. Co więcej, przedstawiciele rasy z wrodzonymi upośledzeniami umysłowymi są bardziej skłonni do bierno-tchórzliwych, a nie agresywnych zachowań..

Doświadczeni właściciele Ca de bou pytani o niedociągnięcia nazywają samowolą. Rasa ma naprawdę osobliwe, wytrwałe i niezależne usposobienie, które nasila się w okresie polowania seksualnego i dojrzewania. Nawet mały szczeniaczek, który uzna, że ​​łóżko pana jest wygodniejsze, wykaże maksymalną wytrwałość w obronie swojego zdania. Wadą rasy Ca de bou jest ilość czasu i cierpliwości, które będziesz musiał poświęcić na pielęgnowanie prawdziwej osobowości.

Rada!Jeśli nie planujesz hodować psów, wykastruj swojego zwierzaka przed pierwszym okresem godowym. Wyeliminowanie instynktów seksualnych znacznie ułatwi rodzicielstwo i wyeliminuje szereg problemów behawioralnych.

Szczeniak po otrzymaniu podstawowego szczepienia musi być aktywnie uspołeczniony, ponieważ dziecko musi nauczyć się budować relacje, a nie dyktować swoją opinię. Po znalezieniu firmy o odpowiednich czworonożnych wymiarach można spokojnie powierzyć naukę chłopczycom starszym psom. Uważaj jednak, zwłaszcza jeśli wybrałeś psa, ponieważ nawet sześciomiesięczne dziecko może wdać się w poważną bójkę, jeśli uzna to za konieczne.

Wszelkie niedociągnięcia Ca de bou należy eliminować dyplomatycznie, bez użycia siły fizycznej i poniżania. W przeciwieństwie do ras, które lubią curry favourite, Ca de bou jest „chory” na swoją lojalność i będzie ponosił wszelkie wyrzeczenia dla dobra właściciela. Prawidłowo wychowany przedstawiciel rasy może być uznany za referencyjnego członka czworonożnego społeczeństwa. Oficjalna charakterystyka rasy opisuje Ca de Bou jako idealnego członka rodziny i to prawda. Czworonogi bardzo lubią dzieci, dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, są tolerancyjne wobec gości, jeśli właściciel nie wyraża obaw.

Rasa szybko i przyjemnie się uczy, z odpowiednim podejściem. Jeśli masz doświadczenie, podstawowy trening Ca de bou w domu jest bardzo realny. Wielu hodowców zaleca wzięcie udziału w kursie Guard Sentry, aby nauczyć ich, jak używać swoich umiejętności. Problemy z posłuszeństwem, które się pojawiły, należy natychmiast rozwiązać, ponieważ Ca de bou, który odczuł słabość, z pewnością to wykorzysta, a biorąc pod uwagę wielkość dorosłego psa, nie można uniknąć problemów.

Konserwacja i pielęgnacja

Średnia wielkość rasy zakłada zarówno utrzymanie mieszkania, jak i zamieszkanie w domu o ogrodzonym terenie. Dzięki powierzonemu terytorium Ca de bou częściowo rekompensuje potrzebę aktywności fizycznej. Na pozór ciężki pies, w rzeczywistości jest bardzo aktywny i zwinny, dlatego trzymany w mieszkaniu wymaga długiego spaceru. Spokojny temperament pozwala na wyprowadzanie pupila w towarzystwie psiaków, co daje dodatkowy relaks podczas zabaw.

Ca de bou nie ma skłonności do ślinienia się, co zwiększa ich przewagę jako zwierząt domowych. Pielęgnacja sierści jest dość prosta, jak u wszystkich ras krótkowłosych. W celu utrzymania solidnego wyglądu psa szczoteczką do masażu kilka razy w tygodniu. Wielu właścicieli obawiając się pojawienia się „psiego zapachu” kąpie swoje zwierzaki prawie co tydzień, a to stwarza dla siebie problem. Każda kąpiel narusza integralność tłustej powłoki wełny i skóry, naskórek zaczyna aktywniej uwalniać lubrykant, co prowadzi do szybkiego zanieczyszczenia i pojawienia się niepożądanego zapachu. Myj psa tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne, używaj kombinezonów ochronnych podczas niesprzyjającej pogody, karm swojego zwierzaka prawidłowo, a nie napotkasz nienawistnego zapachu.

Uwaga! Do kąpieli zaleca się stosowanie specjalistycznych szamponów dla psów szorstkowłosych.

Pielęgnacja oczu i uszu jest przeciętna. Budowa anatomiczna psa minimalizuje ryzyko wystąpienia chorób zapalnych. W celach profilaktycznych uszy i oczy są codziennie badane i czyszczone w razie potrzeby. Zęby wymagają dokładniejszej pielęgnacji. Przekąski mogą pomóc Twojemu psu szybciej rozwinąć płytkę nazębną i kamień nazębny. Zapobiegawcze czyszczenie w klinice pozwoli zachować zęby Twojego zwierzaka do późnej starości. Pazury są zwykle ścierane w sposób naturalny, ale w razie potrzeby skracane za pomocą gilotyny.

Głównym ciężarem opieki nad psem jest prawidłowe odżywianie. Hodowcy zalecają karmienie wysokiej jakości komercyjną paszą Ca de Bou lub naturalną, ale dietetyczną karmą. Szczególnie zaniepokojone jest karmienie szczeniaka, którego waga rośnie wystarczająco szybko. Stałe zagrożenie deformacją stawów musi być monitorowane zarówno przez właściciela, jak i lekarza weterynarii. Podczas karmienia produktami naturalnymi, pies przez cały okres aktywnego wzrostu powinien otrzymywać suplementy witaminowe i mikroelementy. W okresie wymiany zębów zaleca się ścisłe kontrolowanie dawek pierwiastków śladowych, gdyż brak wapnia może wpływać na jakość kości.

Zapamiętaj!Suplementów wapnia nie należy podawać przez cały rok! Zawsze skonsultuj się z weterynarzem przed przyjęciem suplementów. Lekarz doradzi Ci kilka kompleksów witaminowych, które możesz zmieniać.

Rzadko zdarza się, że Ca de bou ma alergię. W takim przypadku albo będziesz w stanie zidentyfikować produkt nie do zniesienia, albo będziesz musiał przenieść swojego zwierzaka na dożywotnią dietę z hipoalergiczną karmą. Jest również bardzo mało prawdopodobne, aby Twój zwierzak miał słaby przewód pokarmowy. Problem jest obarczony zaparciami lub rozstrojem jelit. Aby wyeliminować niedogodności, psa przenosi się na dietę dietetyczną (opartą na ryżu lub kaszy gryczanej), a karmę podaje się w wyjątkowo ciepłej, posiekanej formie.

Zdrowie

Jak wspomniano powyżej, długa selekcja naturalna ma ogólnie pozytywny wpływ na jakość rasy. Średnia długość życia Ca de bou wynosi 10-15 lat, na tle minimalnej skłonności do chorób nabytych rasa korzystnie wyróżnia się na tle Buldogów i Mastifów. Dobry stan zdrowia nie jest podatny na powszechne (u dużych ras) zagrożenia dysfunkcją serca, co powoduje, że psy są długowieczne. Ca de bou ma tendencję do:

• Dysplazje stawy - patologia może mieć podłoże genetyczne lub nabyte. Kupując szczeniaka z hodowli można poprosić o dokumenty z badań rodziców i miotu na dysplazję. Choroba wyraża się w zmianach zwyrodnieniowych w tkankach stawowych, co prowadzi do zmiany kształtu lub naruszenia integralności stawów (najczęściej cierpi miednica i łokcie). Niestety patologia jest nieuleczalna i towarzyszy jej silny ból. W zależności od stopnia zaawansowania stosuje się leki i terapię wspomagającą lub zabieg chirurgiczny jako zabieg sztucznej rekonstrukcji stawu..
• Alergia pokarmowa - reakcja odporności psa na pokarmy, które nie są wchłaniane przez organizm. Zjawisko to można wyrazić na wiele sposobów - ślinienie i łzawienie, swędzenie, niestrawność, wypadanie włosów, różne reakcje skórne.
• Wrażliwość żołądkowo-jelitowa - nie można nazwać chorobą, a raczej skłonnością do niezdolności do wchłaniania trudnych do strawienia pokarmów.

Zdjęcia