Wychowywanie i szkolenie labradora - jak nauczyć psa komend?

Osoby towarzyszące 15.03.2018 5,1 tys. 3,4 tys. 13 minut.

Labrador Retriever to pies idealny do trzymania w mieszkaniu. Dla miłośników średnich i dużych ras o zrównoważonym temperamencie i wesołym usposobieniu ten pies będzie pasował jak żaden inny. Niezależnie od charakteru każdy pies potrzebuje nie tylko opieki, ale także dobrego wychowania. Zasady zachowania określone w pupilu od dzieciństwa wpłyną na dalszy związek właściciela z jego czworonożnym przyjacielem..

1 labrador

Labrador to dość duży pies (do 60 cm w kłębie), ważący ponad 30 kg. W kwestii codziennej pielęgnacji jest bezpretensjonalna, ale należy pamiętać, że krótka, gruba sierść wymaga regularnego czesania. Labradory nie podlegają sezonowemu linieniu, a ilość sierści na podłodze i meblach w mieszkaniu zależy bezpośrednio od tego, jak często są drapane. Należy dbać o uszy, których zwisająca konstrukcja w połączeniu z zamiłowaniem psów do kąpieli decyduje o skłonności tej rasy do zapalenia ucha środkowego i innych chorób ucha..

Labrador ma masywny szkielet, więc obciążenie jest im ściśle pokazane: długie spacery, pływanie, trening, zabawa na placu zabaw - wszystko to zapewni szczenięciu zdrowie i długie życie. W przeciwnym razie mogą wystąpić problemy z układem mięśniowo-szkieletowym, chorobami serca i wątroby..

Jedzenie na Labradorach odbywa się ściśle według reżimu, rozdanie ze stołu nie jest dozwolone. Charakter pożywienia zależy od skłonności tych psów do reakcji alergicznych. Najlepiej postępować zgodnie z radami hodowców i dowiedzieć się, czym karmili rodzice szczeniaka. Niektóre marki mają w swojej linii produktów karmę zaprojektowaną specjalnie dla tej rasy, na przykład Royal Canin.

Temperament tego psa jest niezwykle przyjazny, obdarzona ciekawością i bystrym umysłem, bardzo energiczna i kochająca. Jest to ważne dla właściciela: nie każdy, kogo spotkasz, z radością przyjmie pragnienie komunikacji Labradora, więc szczenięta muszą zaszczepić wczesne umiejętności socjalizacji i szkolenia. Pasja do gier i niekończącego się ruchu musi być skierowana we właściwym kierunku, w przeciwnym razie pies zamieni się w dom "despota".

Psychika labradorów jest stabilna i zrównoważona, co sprawia, że ​​ich wychowanie jest bezproblemowe i nie pozbawione przyjemności zarówno dla psa, jak i dla właściciela. Cechą charakterystyczną tej rasy jest również wysoka inteligencja, umiejętność łapania nastroju czworonogów, miłość do dzieci. Cechy robocze tych psów są wysoko cenione: Labradory służą jako ratownicy, psy przewodniki i psy terapeutyczne.

2 Wychowywanie szczeniaka: wskazówki dotyczące opieki i edukacji

Decydując się na rasę, należy zwrócić uwagę na płeć zwierzaka. Różnica w charakterze między chłopcami a dziewczynkami labradorów nie jest fundamentalna: u obu płci mogą pojawić się pewne cechy. Pod względem anatomicznym samce są większe niż suki i charakteryzują się „męskimi” nawykami: chęć poznania płci przeciwnej i pewien upór. Suki są trochę spokojniejsze. Mają przecieki co sześć miesięcy - rok, aw tym czasie właściciele powinni być czujni na spacerach.

Zakup szczeniaka następuje po osiągnięciu co najmniej 2 miesięcy, ale optymalny wiek to 3 miesiące. Do tego czasu dzieci otrzymały wszystkie niezbędne umiejętności socjalizacyjne, które dają im matka i rodzeństwo z miotu. Te szczenięta są łatwiejsze w wychowaniu, wcześniej uczą się dyscypliny i podstaw w nowej rodzinie.

2.1 Miejsce w domu

Warunki utrzymania labradora zależą od środowiska, w jakim się znalazł. Jeśli jest to dom lub domek, idealne będzie specjalne wybieg dla psa. Powinna być wydzielona część (budka), w której szczeniak będzie odpoczywał i wystarczająco dużo wolnego miejsca do biegania. Dziecko trzymane w mieszkaniu musi wyznaczyć miejsce, w którym będzie mu wygodnie. Zwykle jest to róg, z dala od przeciągów, w którym stoi kanapa. Labradory spokojnie śpią na leżakach, które należy regularnie czyścić.

Z biegiem czasu kącik psa zostanie skojarzony z poleceniem „miejsce” dla zwierzaka, do którego w razie potrzeby zostanie wysłany fidget. Potrzeba „legowiska” tłumaczy się także tym, że wiele psów woli sofy pana, obficie okrywając je włosami. Nauka miejsca jest zawarta w podstawowych zasadach wychowania szczeniaka..

2.2 Organizacja karmienia

Jeśli szczeniak mieszka w domu z dużą kuchnią, można tam również zaaranżować miejsce do jedzenia. Istnieje wiele odmian podstawek pod kubek, ale najważniejsze jest to, że szczeniak nie powinien jeść z podłogi. Są ku temu powody:

• Niemowlęta labradory uwielbiają wodę. Chlapią go z przyjemnością i leżą w kałużach.
• Jedzenie nie jest kruszone, ale spożywane ostrożnie.
• Wygodna regulacja wysokości: gdy szczeniak rośnie, miska jest podnoszona.
• Jedzenie jedzenia z podłogi powoduje u niektórych psów gazy i słabe trawienie.

Stojak na miskę musi być mocny. Szczenięta labradora nie muszą przewracać cienkiej struktury, robiąc owsiankę z pożywienia i wody na podłodze.

Nie zostawiaj w połowie zjedzonej porcji w misce: należy natychmiast wstawić żywność do lodówki lub wyrzucić resztki i dokładnie umyć filiżankę. Zasada ta nie dotyczy wody, która zawsze powinna być dostępna dla szczeniaka..

2.3 Spacery i zabawy

Szczenięta labradora wymagają umiarkowanego, ale długotrwałego ruchu. Idealną opcją uprawy jest domek letni lub wiejski, w którym psy mogą samodzielnie wybierać poziom aktywności fizycznej i odpoczywać w razie potrzeby. Jeśli szczeniak mieszka w mieszkaniu, chodzi po nim co najmniej 4 razy dziennie podczas nauki korzystania z toalety. Wychodzenie nie kończy się na uldze. Szczenięta powinny mieć możliwość biegania i zabawy.

Spacer po ulicy rozpoczyna się dwa tygodnie po szczepieniu, ze względu na osłabienie odporności po szczepieniu. Prawidłowo trzymaj się harmonogramu szczepień, bo w przypadku przedłużającej się kwarantanny psom trudniej przyzwyczaić się do zasad chodzenia, a kałuże i stosy pozostaną w domu na długi czas.

Wraz z wiekiem ilość spacerów się zmniejsza: kiedy pies potrafi znieść i nie prosić o wyjście na zewnątrz co kilka godzin, wychodzą na poranne i wieczorne spacery.

Zabawa w domu z gospodarzem i rodziną to wspaniały sposób na spędzenie czasu. Takie działania są przydatne w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych i określaniu miejsca szczeniaka w społeczeństwie. Ale warto pamiętać, że równie ważna jest samokształcenie. Szczeniak powinien być w stanie zająć się sobą tak, aby nieobecności właściciela nie były dla niego stresujące. Aby to zrobić, powinieneś kupić zabawki.

2.4 Wychowywanie szczeniaka

Edukacja domowa to podstawa treningu. To zbiór zasad, których szczeniak musi się nauczyć, aby jego pobyt w domu był komfortowy dla wszystkich członków rodziny. Jest to aspekt socjalizacji, który nadaje priorytet: pies musi nauczyć się, że pomimo wzajemnej miłości, przywódca w „stadzie” jest człowiekiem i tylko on wyznacza ramy i granice tego, co jest dozwolone.

Nawet początkujący hodowca psów może nauczyć szczeniaka podstawowych poleceń, ponieważ nauka dla labradora to zabawa, a jego dociekliwy umysł pomoże opanować wszystko w locie. Po nauczeniu się najprostszych lekcji w pierwszych miesiącach przebywania w domu pies z łatwością poradzi sobie z bardziej złożonym treningiem, gdy dorośnie. Główne polecenia, których łatwo nauczyć psa w domu:

• Dla mnie. Nauka tego polecenia przyniesie wiele korzyści również na spacerach. Natychmiastowa reakcja na wezwanie pomoże uniknąć niebezpieczeństwa w wielu sytuacjach.
• Miejsce. Wysyłając psa na miejsce, właściciel daje do zrozumienia, że ​​przeszkadza lub gra dobiegła końca.
• Nie możesz. Wypracowanie tej funkcji pokazuje zwierzakowi granice tego, co jest dozwolone. Jest to tymczasowy zakaz stosowany w okolicznościach, które mogą później ulec zmianie..
• Fu. To jest całkowity zakaz, podkreślający kategoryczność.
• Blisko. Możliwość trzymania się na smyczy we wszystkich kierunkach umili spacery.
• Dać. Po opanowaniu zasady, że właściciel musi oddawać wszystko, co znajduje się w pysku, pies automatycznie stawia się o krok niżej od swojego właściciela - „lidera”.

Trening labradora zaczyna się w domu, ale gdy osiągniesz określone wyniki, warto kontynuować trening w plenerze, gdzie występują dodatkowe rozproszenia. Dobrze nadaje się zamknięta strefa do spacerów z psami, gdzie można bezpiecznie wypuścić szczeniaka ze smyczy i mieć pewność, że nie wpadnie pod koła auta lub nie zginie.

3 Wskazówki dotyczące nauki

Nie ma ograniczeń wiekowych dotyczących wychowywania szczeniaka. Gdy tylko w domu pojawi się mały labrador, należy go uspołecznić. Najsłodsze i najbardziej nieśmiałe dzieci dorastają, zamieniają się w duże psy z własnym charakterem i zachowaniem. Dlatego im szybciej lekcje się nauczą, tym więcej gwarancji, że dorosły zwierzak nie sprawi kłopotu właścicielowi i otaczającym go osobom..

Przede wszystkim szczeniak uczy się reagować na swoje imię, ulżyć sobie na ulicy i przyzwyczajać się do smyczy. Wówczas pies uczy się podstawowych komend: pojedynczo, bez pośpiechu. Przechodzą do kolejnej komendy dopiero po utrwaleniu aktualnej w umyśle zwierzaka..

3.1 Pseudonim

Niezależnie od tego, co jest zapisane w paszporcie szczeniaka, należy nadać mu krótkie i dźwięczne imię. Im mniej liter zawiera, tym szybciej dziecko je zapamięta..

Powinieneś jak najczęściej wołać małego labradora, wzywając szczeniaka do miski lub zapraszając go do zabawy. Imię kojarzy się z przyjemnymi rzeczami, a zwierzę chętnie na nie zareaguje. Inteligentny pies, taki jak labrador, pamięta przezwisko od pierwszego dnia..

3.2 Toaleta i akcesoria

Gdy tylko zwierzę jest gotowe do wyjścia na spacer, uczy się go być na smyczy. Kaganiec to kolejny ważny atrybut w życiu psa. Mimo dobrej hodowli i dobrego usposobienia labradorów, nikt nie odwołał zasad chodzenia zwierząt. Gdy pies jest w zatłoczonym miejscu, podróżuje komunikacją miejską, potrzebuje tego akcesorium. Ważne jest, aby uczyć go od dzieciństwa i zmieniać, gdy pies rośnie. Kaganiec, obroża i smycz mogą nie podobać się pupilowi, ale szybko się do tego przyzwyczai, jeśli w momencie zakładania szczeniak zostanie pochwalony i poczęstowany.

Pies nie jest karany smyczą: amunicji nie należy kojarzyć z negatywnością.

Małe szczenięta wyprowadzane są na spacer w ramionach - na zbieganie po schodach jest za wcześnie. Ponadto fizycznie nie mogą znieść trawnika i utworzą kałużę przy wejściu. Szczenięta są często spacerowane po karmieniu lub zabawie. Jest to czas, który zbiega się z chęcią ulżenia się. Im częściej mały labrador wypróżnia się na zewnątrz, tym szybciej przestanie to robić w domu. Prawidłowo przestrzegaj reżimu i jednocześnie wyprowadzaj psa.

3.3 Lokalizacja

Drugim punktem w procesie szkolenia labradora jest utrwalenie komendy „miejsce”. Aby to zrobić, konieczne jest konkretyzowanie określonego miejsca w domu dla szczeniaka: leżak, budka dla psa, koc, poduszka - wszystko, na czym wygodnie jest odpocząć. Mając wystarczająco dużo zabawy, szczeniak zwykle zasypia. W tym momencie należy go zabrać na kanapę i wydać komendę „miejsce”.

Niewłaściwe jest umieszczanie jedzenia tam, gdzie pies śpi i próby wzmocnienia w ten sposób polecenia. Jedzenie i sen są niekompatybilne, a takie działania tylko dezorientują zwierzaka w wyborze działań. Powtarzając w kółko słowo „umieść”, gdy szczeniak leży na łóżku, zrozumie się znaczenie polecenia.

3.4 Do mnie

To jedna z najważniejszych komend w życiu psa, którą należy utrwalać od wczesnego dzieciństwa, wykonywać odruchowo i bez najmniejszego wahania. Nauczenie zwierzaka, jak podbiega na pierwsze wezwanie, wcale nie jest trudne. Pies zrobi to z radością, jeśli zorientuje się, że będzie do tego zachęcany..

Wołają szczeniaka i głośno mówią: „Chodź do mnie! ”. Odbywa się to arbitralnie, w dowolnym momencie: bez względu na to, co robi szczeniak, jest wzywany, dopóki nie pojawi się. Radość właściciela, pyszny delikatność i uczucie będą nagrodą za szybki spryt. Jeśli szczeniak się waha, możesz powtórzyć polecenie, kucając i wyciągając rękę z przysmakiem. Labradory są kochającymi żarłokami i chętnie wykonują to polecenie, by otrzymać ucztę i okazję do przytulania.

Pseudonim i polecenie nie są zamienne. Przywołanie psa po imieniu nie oznacza, że ​​musi się pojawić.

3.5 W pobliżu, usiądź

Gdy szczeniak rośnie, trudniej jest go fizycznie obchodzić. Dorosły pies ważący ponad pięćdziesiąt kilogramów jest w stanie bez problemu ciągnąć właściciela na smyczy za sobą, gdzie tylko zechce. Polecenie „blisko” jest konieczne, aby wykluczyć takie sytuacje, a także wchodzi w zakres bardziej złożonych elementów szkolenia.

Pies jest zwykle prowadzony w lewo. Aby szczeniak nie biegł do przodu, smycz jest krótka i idzie powoli, trzymając psa obok. Próbując się odsunąć, ciągną za smycz i wydają rozkaz ostrym głosem. Jeśli się powiedzie, szczeniak jest nagradzany smakołykiem i chwalony. Chodzenie odbywa się naprzemiennie z komendą „siad”, która jest również wykonywana przy lewej nodze właściciela.

To jedno z najprostszych poleceń, które sprytny labrador może opanować w ciągu jednego dnia. Jedną ręką naciska się psa na kość krzyżową, zmuszając go do siadania, drugą delikatnie przenosi się przez głowę. Szczeniak sięga po smakołyk i siada podążając za wysiłkiem ręki. Ćwiczenie wspomagane jest poleceniem głosowym.

3.6 Can`t i Fu

Ta lekcja jest przydatna w sytuacjach, w których obowiązuje tymczasowy lub surowy zakaz. Polecenie „nie może” jest opracowywane w celu zatrzymania niechcianej czynności, co nie jest a priori „tabu” (coś, czego nie można teraz zrobić). Poważniejsze sytuacje (zbieranie jedzenia, psucie rzeczy, próba ugryzienia) zostają raz na zawsze powstrzymane zwrotem „fu”. Pies doskonale wyczuwa różnicę w intonacji głosu właściciela.

Istnieje wiele podejść do treningu: zależą one od aspektów moralnych, zdolności właściciela do bycia twardym i umiejętności wyczuwania psa. W przypadku labradora nie należy wykazywać nadmiernej sztywności, ale wymagana jest stanowczość w zamiarach. Dla wielu psów tylko jeden zły nastrój właściciela, jego uraza z powodu niewłaściwego zachowania psa, krótkotrwała odmowa komunikacji i zabawy są zachętą do nie powtarzania błędów.

Sekwencjonowanie:

• W przypadku niepożądanego niewłaściwego zachowania szczeniaka wyraźnie wypowiedz polecenie.
• W razie potrzeby wzmocnij słowa klapsem lub pociągnięciem za smycz (jeśli szczeniak popełnił wykroczenie podczas chodzenia).
• Odwróć uwagę psa: skieruj jego uwagę na zabawę.
• Polecenie „siad”, wydane po „nie”, będzie dobrym pomocnikiem: zmyli szczeniaka i dostroi się do innej fali.

Bicie jest niedopuszczalne: ręce właściciela są dla psa atrybutem zaufania, a nie narzędziem kary. Lepiej użyć zwiniętej gazety.

Najważniejsze w edukacji jest nieuchronność i konsekwencja. Nie możesz raz ukarać za błąd, a raz wybaczyć. Niepożądane działanie zostanie powtórzone.

Szczenięta nie szkodzą celowo. Wszystkie ich przewinienia można wytłumaczyć: może to wynikać z braku komunikacji, prób poznania świata, znalezienia swojego miejsca w społeczeństwie. Każdy przypadek jest inny, a uważny właściciel zrozumie powód. Nie oznacza to, że nie należy przerywać niewłaściwych działań. Niewłaściwa, pusta złość na psa i niepohamowana kara. Wystarczy regularne spacery i komunikacja z pupilem, aby nie marnował energii na znęcanie się.

3.6.1 Zabrania się przyjmowania jedzenia od nieznajomych

Ważnym aspektem treningu jest nauczenie psa, aby nie zabierał jedzenia z rąk innych osób. To jedno z najtrudniejszych zadań, ale nie z punktu widzenia wychowania szczeniaka, ale z psychologicznego punktu widzenia. Potrzebna jest stanowczość, aby ludzie wokół (wszyscy oprócz członków rodziny) nie oferowali przysmaków innych osób na spacer. Jeśli nie powstrzymasz chęci nieznajomych do rozpieszczania szczeniaka, możesz uzyskać następujące konsekwencje:

• Zwierzak będzie błagał o jałmużnę od wszystkich napotkanych osób (nie tylko znanych miłośników psów z serwisu). Psy często sięgają do kieszeni nosami, a czasem skaczą na ludzi, podczas gdy nie wszyscy przechodnie rozumieją i doceniają ich intencje.
• Kiedyś zwierzak, będąc poza zasięgiem wzroku właściciela, weźmie „smakołyk” z rąk osoby, która nienawidzi psów: takich przykładów jest wiele. Nie ma potrzeby opisywania konsekwencji.

Aby odstraszyć szczeniaka lub dorosłego psa do przyjmowania jedzenia od nieznajomych, musisz poprosić o wsparcie osoby trzeciej. Podaje zwierzęciu pożywienie, a gdy ostatni próbuje go wziąć, klepie go lekko dłonią lub stuka w nos. Właściciel wzmacnia akcję komendą „fu”, wymawianą ostrym i surowym głosem. Jako przysmak czasem podają „szkopułkę” - kawałek mięsa posypany pieprzem, ciasteczka z sokiem z aloesu.

3.7 Daj i pluj

Komendy takie jak „daj” lub „pluj” są bardzo przydatne w sytuacjach, gdy pies podniesie coś, co może mu zaszkodzić, lub gryzie coś właściciela. Drugim aspektem rodzicielstwa jest ustalanie priorytetów między właścicielem a zwierzęciem. Pies musi uczyć się od dzieciństwa, że ​​nigdy i pod żadnym pozorem nie będzie narzucał człowiekowi swojej woli i zawsze będzie mu posłuszny.

Podczas gdy szczeniak jest mały, łatwo jest wyciągnąć wszystko z ust: od skarpetki właściciela po kawałek chleba. Trening najlepiej rozpocząć z niejadalnym przedmiotem (smakołyki ześlizgują się do gardła labradorów w ciągu kilku sekund). Na przykład, jeśli szczeniak ma kulkę w zębach, musisz powiedzieć „daj” i wyciągnąć ją z pyska. Z czasem pies sam zacznie rozdawać przedmioty. W przypadku jedzenia polecenie „pluć” jest stałe, chociaż różnica nie jest zasadnicza.

4 Ogólne zasady szkolenia

Nie jest trudno nauczyć swojego zwierzaka podstawowych poleceń, jeśli podchodzisz do tego procesu jako ekscytującej gry i przestrzegasz kilku zasad:

• Trening nie jest wykonywany na pełnym żołądku. Psy są zaprojektowane tak, aby mieć niską aktywność mózgu po jedzeniu i potrzebować odpoczynku..
• Konieczne jest zajmowanie się zwierzakiem, przestrzegając jego stanu. Ważne jest, aby nie przepracowywać psa, aby nie stracił zainteresowania tym procesem..
• Nie łącz wszystkich poleceń. To samo zamieszanie będzie w głowie zwierzaka i na końcu niczego się nie nauczy.
• Każdy poprzedni zespół musi zostać przydzielony.
• Konieczne jest zachowanie spokoju, powściągliwości i nie złości. Pies będzie zirytowany przez właściciela, a przyjemność z treningu zamieni się w torturę.
• Niedopuszczalne jest krzyczenie na zwierzaka, użycie siły fizycznej.
• Labrador nie jest psem stróżującym ani służbowym. Szkolenie jej na kursach wymaganych przez inne rasy jest niewłaściwe. W najlepszym przypadku wynik nie zostanie osiągnięty, w najgorszym psychika ucierpi, a miły i kochający pies okaże się zwierzęciem złym lub tchórzliwym.

Szkolenie psów to wcale nie kaprys ani chęć rozbawienia swojej dumy. Jest to sposób na ochronę siebie i swojego zwierzaka przed kłopotami, a często także ratowanie życia zwierzęcia. Dobrze wychowany pies i odpowiedni właściciel nieco zmniejszy przepaść między miłośnikami psów a nienawidzącymi zwierząt, ponieważ ci ostatni nie będą mieli na co narzekać. Najlepszym sposobem na pokazanie ludziom, że pies jest przyjacielem człowieka, jego pomocnikiem i po prostu pięknym stworzeniem natury, jest wychowanie zwierzaka, który nikomu nie sprawi kłopotu..