Zwichnięcie stawu kolanowego psa: obraz kliniczny i metody leczenia

Łapy psa są wszystkim. Faktem jest, że ich przodkowie, wilki, spędzają prawie całe życie w ruchu, a regularne i aktywne ćwiczenia są również niezwykle ważne dla psów domowych. Jeśli z jakiegoś powodu zostaną pozbawione możliwości poruszania się, zwierzęta zapadają na całą „masę” przykrych chorób. Może do tego doprowadzić zwichnięcie stawu kolanowego u psa. Dla niektórych ras ta patologia jest prawdziwą plagą i ciągłym bólem głowy dla ich właścicieli..

Informacje ogólne

Przez „zwichnięcie” rozumie się opuszczenie rzepki od jej naturalnych „przewodników”, kłykci (szczególnie dotknięte jest to przyśrodkowe). Przyczyny tego zjawiska mogą być wrodzone, genetyczne i / lub traumatyczne.

Wyrażone predyspozycje rasy odnotowuje się u następujących psów:

• Odmiany miniaturowe, „zabawkowe” pudle.
• Lapdogi.
• Jack Russell Terrier.
• Yorkshire terriery.
• pekińczyk.
• Chihuahua.
• King Charles Spaniele.
• Boston teriery.

Jeśli chodzi o duże rasy, cierp labradory, golden retrieverów, malamuty, bokserki, Bernardowie. Nawet jeśli dany zwierzak nie należy do ras predysponowanych, ale ma pewne wrodzone wady w budowie rzepki, prawdopodobieństwo rozwoju choroby jest bardzo wysokie.

Obraz kliniczny

Z reguły właściciele psów, które są początkowo predysponowane do choroby, szybko zdają sobie sprawę, że coś jest nie tak z ich pupilami, ponieważ objawy są dość charakterystyczne. Zwierzę od czasu do czasu rusza utykać bez wyraźnego powodu, jego chód staje się niestabilny, „chybotliwy”. Od czasu do czasu pies pada na obolałą łapę, próbuje mniej siedzieć, woląc częściej leżeć, z trudem wstaje, bardzo ostrożnie.

Przewlekłe przypadki mogą prowadzić do erozji chrząstki w kości udowej (z powodu stałego nacisku mechanicznego), a ostatecznie do zapalenie kości i stawów. Łatwo się o tym przekonać - jeśli zwierzę ma po prostu jakąś „niezgodę” z rzepką, nie odczuwa bólu. Jeśli w grę wchodzi choroba zwyrodnieniowa stawów, sytuacja jest znacznie gorsza..

W rzadkich przypadkach zwichnięcie rzepki prowadzi do bardzo poważnych konsekwencji - zerwanie więzadła krzyżowego. Jednak w literaturze weterynaryjnej wielu autorów zgadza się, że zjawisko to nie jest zbyt rzadkie - w przewlekłym przebiegu patologii odnotowano je u 15-20% chorych zwierząt. Istnieją dwa główne czynniki predysponujące, które prowadzą do pogorszenia przebiegu choroby:

• W wyniku ciągłych przemieszczeń i nieprawidłowego rozłożenia ciężaru, obciążenie rzepki dramatycznie wzrasta.
• Jeśli osteoporoza rozwinie się w wyniku stałego nacisku mechanicznego, istnieje duże ryzyko, że proces zapalny rozprzestrzeni się na więzadło krzyżowe. W rezultacie ryzyko pęknięcia również znacznie wzrasta..

Dzięki diagnozie wszystko jest dość proste, ponieważ patologię można łatwo określić za pomocą prostego badania palpacyjnego. Choroba dzieli się na cztery typy. W przypadku pierwszego typu zwichnięty kielich łatwo wsuwa się na miejsce. Na czwartym etapie nie można już umieścić go na swoim miejscu. Niezależnie od etapu patologii jest wykonywany ultradźwiękowy i badanie rentgenowskie. Dla lekarza weterynarii ważne jest ustalenie, czy występują oznaki choroby zwyrodnieniowej stawów i zajęcia więzadła krzyżowego..

Informacje dotyczące leczenia

Należy pamiętać, że interwencja chirurgiczna nie zawsze jest stosowana w leczeniu tej patologii (szczególnie u małych psów). Tak więc w pierwszym i drugim stadium choroby (kiedy kielich rzadko się przemieszcza i można go łatwo włożyć) psy żyją latami, otrzymując niezbędne leki. Przeciwnie, trzeci i czwarty etap zwichnięcie rzepki można wyleczyć tylko interwencja chirurgiczna. Ostatecznie decyzję o terapii musi podjąć lekarz weterynarii..

Podczas operacji (jeśli zdecydowano się ją przeprowadzić) przywraca się kłykcie i aparat więzadłowy. Najtrudniejsza jest interwencja chirurgiczna, gdy jednocześnie konieczne jest wyeliminowanie konsekwencji zerwania więzadła krzyżowego.

Kiedy zdecydowano, że operacja była z jakiegoś powodu niewłaściwa, zwierzęciu przydzielono specjalną dietę. Musi zawierać kompleks następujących witamin:

• Witamina C (Witamina C) - silny przeciwutleniacz, który hamuje procesy zapalne i zwyrodnieniowe w komórkach chrząstki.
• Tokoferol (Witamina E). Stymuluje procesy regeneracyjne, przyspiesza odkładanie się proteoglikanów w tkance chrzęstnej, zapobiega rozwojowi choroby zwyrodnieniowej stawów.
• Witaminy B1 i B6 potrzebny do syntezy kolagenu.

Jak poprawić jakość życia chorego zwierzęcia?

Oprócz witamin przydatne jest wprowadzenie do żywności chorego zwierzęcia pewnych kategorii dodatków pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, które również przyczyniają się do odbudowy tkanki chrzęstnej i zapobiegają rozwojowi reakcji zapalnych. A więc wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, zawarte w oleju rybnym są silnymi naturalnymi przeciwutleniaczami i lekami przeciwzapalnymi. Nawet w zaawansowanych przypadkach regularne podawanie oleju rybnego znacznie poprawia kondycję zwierzęcia..

Najbardziej obiecujące glikozaminoglikany, posiadające właściwości przeciwzapalne. Są niezbędne do syntezy proteoglikanów i tworzenia kolagenu. Podobne właściwości ma chondroityna: działa przeciwzapalnie i stymuluje syntezę kolagenu i glikozaminoglikanów bezpośrednio w organizmie.

Metylosulfonylometan (MSM) jest źródłem siarki potrzebnej do syntezy kolagenu. W trakcie jego stosowania stwierdzono, że związek działa przeciwbólowo, gdyż jest zdolny do hamowania przechodzenia impulsów bólowych. Ponadto MSM ma wyraźne działanie przeciwzapalne..

Bioflawonoidy, które zawierają kwercetynę i rutynę, działają przeciwutleniająco, zatrzymują proces zapalny. Związki te korzystnie wpływają na stan chrząstki stawowej. Dodatkowo w diecie psa powinny znaleźć się:

• Mangan. Jest ważnym kofaktorem syntezy glikozaminoglikanów, bierze udział w syntezie kolagenu i proteoglikanów wykorzystywanych w organizmie do tworzenia organicznej macierzy kości.
• Magnez potrzebny do syntezy kolagenu.
• Siarka - podobnie.
• Dodatki Selene w połączeniu z olejem rybim mają bardzo wyraźne działanie przeciwzapalne, są przeciwutleniaczami.
• Żelazo, miedź i cynk niezbędne również dla chorych psów, ponieważ są ważnym budulcem włókien kolagenowych.
• Wapń - nie tylko wzmacnia kości, ale także korzystnie wpływa na syntezę niezbędnych dla organizmu enzymów.

Krótko mówiąc, medyczne i „dietetyczne” leczenie zwichnięć rzepki ma następujące cele:

• Zapewnia tworzenie zdrowej i funkcjonalnej tkanki łącznej.
• Daj organizmowi „cegiełki” do tworzenia nowych włókien kolagenowych.
• Usunięcie stanu zapalnego, złagodzenie reakcji bólowej.
• Zapobieganie procesom oksydacyjnym i degeneracyjnym.
• Zapobieganie chorobie zwyrodnieniowej stawów.

Lek sprawdził się dobrze u psów w leczeniu zwichnięć „Rimadil”, ale biorąc pod uwagę częste doniesienia o jego skutkach ubocznych - tylko weterynarz powinien być zaangażowany w przepisywanie leku.

Wskazówki dla właścicieli chorych zwierząt

Więc u twojego psa zdiagnozowano zwichnięcie kolana. Jak zmieni się codzienna rutyna zwierzęcia? Jeśli proces już się rozpoczął i konieczne jest wykonanie operacji, lepiej skonsultować się z lekarzem weterynarii. W pierwszych dwóch etapach z chory pies potrzebuje więcej ... do chodzenia.

Jeszcze do niedawna eksperci zakładali, że pies ze zwichniętą rzepką powinien pozostawać w całkowitym odpoczynku. Dziś to błędne przekonanie jest całkowicie obalone - im częściej chodzą z chorym zwierzakiem, tym bardziej wyszkolone stają się jego mięśnie i więzadła, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że kielich odpadnie z kłykci. Oczywiście nie powinieneś chodzić na kilkudniowe wędrówki z czworonożnym przyjacielem, ale nie musisz też skracać czasu trwania spacerów..

Jeśli pies pełni jakieś oficjalne funkcje i wymaga szkolenia, lepiej wcześniej omówić ich metody i czas trwania z lekarzem weterynarii..