Gatunki dzikich psów hieny afrykańskiej

Afrykański pies hieny jest drapieżnikiem. W tłumaczeniu nazwa ta oznacza „malowany wilk”. Ma związek z czerwonym wilkiem. Świeckim łatwo jest pomylić ją z hieną..

Udomowione psy hieny są praktycznie nie do odróżnienia od zwykłych psów pasterskich. Bardzo lojalni i lojalni przyjaciele dla swoich panów. Lepiej nie spotykać takiego zwierzęcia na wolności. Są bardzo agresywni. Na wolności to drapieżnik.

Psy hieny afrykańskiej

Wygląd

Rasa jest dość duża, wielkości dużego psa. Charakterystyczne dla tej rasy są długie nogi i duże uszy. Ciało jest wydłużone, mocne i muskularne. Ciało osiąga ponad metr. Puszysty, wydłużony ogon osiąga 40 cm. Cztery palce, podczas gdy większość psów ma pięć na przednich łapach. Dorasta w kłębie do 78 cm.

Potężna szczęka pozwala nie tylko złapać zdobycz, ale także utrzymać ją przez długi czas. Istotną różnicą jest również budowa zębów. Specyfika ich umiejscowienia i wielkości pozwala dzikim afrykańskim hyenoidom gryźć kości o różnej wielkości i grubości. W jamie ustnej są 42 zęby. Samica różni się od mężczyzny tylko o 3–7%. Waga zwierzęcia zależy od sytości. Warto wziąć pod uwagę, że jeden posiłek może zjeść nawet 9 kilogramów mięsa. Waga osoby dorosłej wynosi 18-36 kilogramów.

Kolor jest dość zgodny z obszarem - pstrokaty, jak siedlisko. Daje dobrą okazję do ukrycia się. Futro jest specyficzne: rzadkie, grube włosy z cofającą się linią włosów. Skóra jest czarna. Wzór futra jest asymetryczny. Praktycznie nie ma identycznych kolorów. Plamy są przeważnie w odcieniach bieli, brązu, żółci i czerni. Jasne osobniki, gdy główny kolor jest jasny i występują na nim ciemne plamy o różnych rozmiarach lub odwrotnie. Szczenięta od urodzenia tego samego umaszczenia - ciemne lub białe. Charakterystyczny kolor uzyskuje po siedmiu tygodniach życia..

Potomstwo

Pies hiena żyje w stadach jak wilk. W paczce hierarchia jest ściśle monitorowana. Pary tworzą związki raz na całe życie. W stadzie dominuje jedna para alfa i tylko ona ma prawo do rozmnażania się w tym stadzie. Lęg innej samicy może zostać rozerwany, a samicę można pozostawić bez jedzenia. W naturze wszystko jest doskonałe, a instynkty samych zwierząt kontrolują liczbę. Samica alfa hieny rodzi 2–21 młodych. W warunkach zamkniętych pies hieny ma mały miot.

Afrykański dziki pies nosi miot 60-70 dni. Rodzi bezradne, ślepe i głuche młode. Szczenięta pojawiają się głównie od marca do lipca. W tym okresie samica znajduje schronienie w jaskini i mieszka tam do czterech tygodni. Stado całkowicie opiekuje się potomstwem, strzeże i przynosi pożywienie. Od ośmiu miesięcy szczenięta psa hieny zaczynają rozwijać otoczenie. Dorośli je obserwują i karmią. W wieku jednego roku pies hiena osiąga dojrzałość fizjologiczną. Staje się pełnoprawnym członkiem stada. Afrykański dziki pies żyje średnio nie dłużej niż dziesięć lat.

Powierzchnia

Miejscami osadnictwa stad są stepy i sawanny, bliżej południa Sahary, południowej części kontynentu afrykańskiego. W naszych czasach bezpieczeństwo gatunku reprezentują parki narodowe i miejsca niezagospodarowane przez człowieka..

Dwa sezony:

1. Zima to czas suszy.
2. Letnia pora deszczowa.

Głównymi wrogami psa hieny na sawannie są lwy. Istnieje również wrogość do hien. Są to naturalni eksterminatorzy jednostki. Przedstawiciele gatunku są dość odporni. Hiena łowca na dzień psa. Wypatruje zdobyczy, nie posługuje się zapachem, świetnie biegnie, rozwija prędkość 50–55 km / h. Ale jest w stanie uruchomić ponad 65 km / h. Zaletą polowania w stadzie - pozwala zabić dużą zdobycz, która w zupełności wystarczy wszystkim członkom.

Przed polowaniem następuje pewna ceremonia powitania. Pies w kształcie hieny wita drugiego podskokami i charakterystycznymi chrząknięciami, merdającymi ogonami, piskiem, lizaniem pysków kongenerów. Pokazuje przez to swoje posłuszeństwo.

Psy hieny w żaden sposób nie zaznaczają miejsca polowań i nie dbają o swoją ochronę. Tylko legowisko jest strzeżone. Tworzą stada liczące do 15 sztuk. Dominuje para alfa, gdzie samiec jest odpowiedzialny za męską połowę stada, a samica za samicę. Spokojny styl życia w stadzie - praktycznie nie ma oczywistej agresji, by okazywać przywództwo lub jedzenie. Samców jest zwykle trzy razy więcej niż samic. W wieku dwóch i pół roku samica opuszcza dom w nadziei na znalezienie rodziny, w której nie ma samic alfa. Niektóre samce tworzą nowe rodziny. Taka struktura pozwala gatunkowi nie wymrzeć w wyniku zmieszania krwi. Psy hieny uwielbiają robić wszystko razem.: polować, bawić się, jeść, spać.

jedzenie

Psy hieny są mięsożerne. Jedzą tylko świeże mięso. W rzadkich przypadkach wrócą do pół zjedzonego zwierzęcia, dlatego zjadają dużą liczbę parzystokopytnych. Średnio żywność uzyskuje się od 50 kg do 200 kg.

Główny łup:

• impala (Aepyceros melampus);
• Gazela Thomsona (Gazella thomsonii);
• kudu (Tragelaphus strepsiceros);
• Antylopa z Afryki Wschodniej (Madoqua spp.);
• wallbok (Raphicerus campestris);
• duker (rodzaj Cephalophini).

Zimą podczas suszy żyją szczury, zające, jaszczurki. Nie spożywaj padliny. Rzadko atakuj zwierzęta gospodarskie.

Miejscowi rolnicy nie lubią psów hien. Ponieważ jest mięsożercą, który stale potrzebuje świeżego mięsa. Ludzie do nich strzelają. Drugi punkt - pies hieny jest nosicielem różnych chorób, w tym wścieklizny i wąglika.