Adenowiroza u psów: objawy i leczenie

Adenowiroza u psów jest chorobą zakaźną wywoływaną przez patogen z rodziny Adenoviridae. Występuje z uszkodzeniem układu oddechowego, ale czasami wpływa na przewód pokarmowy i spojówkę.

Śmiertelność dorosłych wynosi nie więcej niż 15%. U szczeniąt wskaźnik ten jest wyższy i zależy głównie od terminowości rozpoczętego leczenia..

Główna liczba ognisk adenowirusa występuje w ciepłym sezonie, ale pojedyncze przypadki odnotowuje się zimą. W miejscach masowego przetrzymywania lub wyprowadzania zwierząt choroba może przybrać formę epidemii.

Co to jest adenowirus

Ta choroba może wystąpić u szczeniąt od półtora miesiąca życia, nawet przed szczepieniem. Dlatego każdy właściciel powinien wiedzieć, czym jest adenowirus, jak rozpoznać pierwsze objawy, zapewnić kompetentną pomoc i zminimalizować ryzyko zakażenia swoich pupili..

Chore dzikie drapieżniki są naturalnym rezerwuarem patogenu.. W osadach źródłem infekcji są zarażone bezpańskie psy.

Wirus przedostaje się do środowiska z wydzieliną z nosa i oczu, kałem i śliną, utrzymując swoją żywotność w temperaturze + 4 ° C do 9 miesięcy, a w temperaturze + 18-20 ° C do 14 tygodni. Jest inaktywowany przez promieniowanie ultrafioletowe i gotowanie.

Bramy infekcji to:

• mikrouszkodzenia błon śluzowych jamy ustnej, jamy nosowej i spojówek;
• mechaniczne uszkodzenie skóry;
• Drogi oddechowe;
• przewód pokarmowy (spożywanie skażonej żywności, wody, kału).

Uwaga! Podczas jednego kaszlu lub kichania do powietrza dostaje się kilka milionów wirusów.

W tym przypadku promień uszkodzenia może sięgać kilkudziesięciu metrów, ponieważ uwolnione cząsteczki śliny i płynnego wysięku tworzą rodzaj „chmury gazu”, która przenosi patogeny na znaczne odległości.

W przypadku infekcji aerogennej wirus osadza się na błonach śluzowych górnych dróg oddechowych i spojówek, wywołując rozwój procesu zapalnego. Ponadto patogen przenika do tkanek śródbłonka ścian naczyń krwionośnych, powodując ich wysiękowy stan zapalny, a następnie dostaje się do oskrzeli i płuc, prowadząc do zapalenia płuc.

Ważny! U młodych szczeniąt wirus aktywnie namnaża się w komórkach nabłonka jelita cienkiego. Można zaobserwować objawy jego porażki, zarówno równolegle z objawami zapalenia dróg oddechowych, jak i niezależnie od nich.

Zwierzęta, które przeszły adenowirozę, są nosicielami wirusa przez długi czas, zdolnymi do zakażania innych osobników.

Rasa predyspozycje

Adenowirus atakuje wszystkie grupy wiekowe. Ale dotyczy to głównie szczeniąt, których grupa wiekowa wynosi od 1,5 miesiąca do roku.. Wraz z wiekiem współczynnik zachorowalności spada, a objawy choroby wydają się mniej poważne. Po 10 latach psy stają się odporne na ten patogen lub przenoszą chorobę w postaci utajonej.

Ważny! Wirus stanowi największe zagrożenie dla młodych osobników z nieprawidłowościami w rozwoju układu oddechowego..

Eksperci identyfikują również predyspozycje rasy do adenowirusa. Należą do nich psy ze skróconymi kanałami nosowymi i rozwiniętymi deformacjami szczęki (pekińczyk, podbródki japońskie, mopsy, buldogi, pomorski, bokserki, bullmastiffy).

Osobno czynnikiem predysponującym do infekcji jest często występująca rozstrzeń oskrzeli husky syberyjskie. Choroba charakteryzuje się stanem zapalnym ścian oskrzeli z późniejszym przerzedzeniem i wypukłością. Ich światło jest wypełnione flegmą, powodując ataki uduszenia kaszel. Stopniowo tkanka nabłonkowa w obszarach objętych stanem zapalnym jest zastępowana tkanką łączną, co zwiększa deformację narządu i blokuje jego normalne funkcjonowanie.

Objawy i wczesne objawy u psów

Okres inkubacji choroby wynosi od 5 do 14 dni. Objawy i pierwsze oznaki u psów to:

• wzrost wskaźników temperatury 0,5-1 ° C od normy;
• wydzielanie surowiczego wysięku z dróg nosowych i oko;
• kaszel i kichanie;
• oznaki Podrażnione gardła i zapalenie krtani, objawiające się przekrwieniem i obrzękiem błony śluzowej gardła i kurtyny podniebiennej, powiększeniem i zaczerwienieniem migdałków, bolesnością i trudnościami w połykaniu;
• obrzęk w przestrzeni podżuchwowej i szyi, na którym mogą pojawić się punktowe krwotoki;
• powiększenie węzłów chłonnych podżuchwowych i przyusznych.

Charakterystyczny objaw kaszlu u adenowirusa jest napadowy. Podczas takiego ataku pies nie może długo odchrząknąć, zmuszając się do tego wymioty.

Ważny! U szczeniąt poniżej szóstego miesiąca życia chorobę w 90% przypadków komplikują objawy zapalenia jelit i uszkodzenia wątroby, które objawiają się odmową karmienia, wyniszczającą biegunką, częstymi wymiotami, bolesnością ściany brzucha.

Trudności w połykaniu prowadzą do spadku apetytu lub nawet jego całkowitego braku, co prowadzi do szybkiej utraty wagi i osłabienia.

Przy odpowiednim leczeniu objawy znikają po 10-12 dniach, po czym zwierzę rozwija odporność.

Niebezpieczeństwo choroby dla ludzi

Przy całej jasności objawów klinicznych choroba nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Mimo to warto uniemożliwić dzieciom komunikowanie się z chorym zwierzakiem ze względów estetycznych i moralnych..

• Po pierwsze, dziecko może się brudzić wysiękiem.
• Po drugie, chore zwierzę potrzebuje odpoczynku.
• Po trzecie, pies, który nie jest skłonny do zabaw na świeżym powietrzu, może warczeć, a nawet gryźć.

Diagnoza choroby

Obraz kliniczny adenowirozy przypomina objawy wirusowego zapalenia wątroby, dżumy mięsożerców i zakażenie parwowirusem.

Podobne objawy obserwuje się również w przypadku bordetelloza, bakteryjny. Dlatego w celu przepisania skutecznego leczenia konieczne jest przeprowadzenie dokładnej diagnozy choroby, w tym:

• zbieranie danych anamnestycznych;
• badanie kliniczne;
• Rentgen klatki piersiowej;
• laboratoryjne metody badania krwi (reakcje fluorescencji, hemaglutynacji i rozproszonego wytrącania).

Uwaga! W ocenie historii istotną rolę odgrywa obecność lub brak szczepień przeciwko adenowirusowi.

W razie potrzeby lekarz weterynarii może przepisać dodatkowe testy.

Schemat leczenia adenowirusa u psów

W domu zwierzę należy odizolować od innych zwierząt, umieszczając je w oddzielnym pomieszczeniu bez przeciągów. Jeśli to możliwe, zapobiegaj przedostawaniu się do niego jasnego światła i głośnych dźwięków..

Na okres leczenia i rehabilitacji zmienia się dieta. Mnogość posiłków rośnie, a ilość porcji maleje. Menu opiera się na lekkostrawnych pokarmach, które należy podawać na ciepło i posiekane.

Schemat leczenia uzależniony jest od objawów choroby i jest opracowywany wyłącznie przez lekarza weterynarii na podstawie wyników badań.
Obejmuje:

• interferon;
• immunostymulanty, na przykład które immunoglobuliny przeciw grypie i odrze produkowane dla ludzi są szeroko stosowane;
• kompleksy witaminowo-mineralne;
• adsorbenty;
• leki mukolityczne;
• leki przeciwhistaminowe;
• przeciwskurczowe.

Kanały nosowe i oczy należy natychmiast uwolnić od nagromadzonego wysięku, przemywając je słabymi roztworami antyseptycznymi lub naparami ziół leczniczych (rumianek, czarna i zielona herbata).

Jeśli choroba jest skomplikowana przez rozwój mikroflory bakteryjnej, weterynarz przepisuje antybiotykoterapię. Dawkowanie i czas trwania leczenia ustala lekarz indywidualnie..

W przypadku częstych wymiotów i biegunki, w celu zapobieżenia odwodnieniu i ciężkiemu zatruciu, przepisuje się dożylne zastrzyki soli fizjologicznej z glukozą i witaminą C. W domu można je zastąpić podskórnymi wstrzyknięciami soli fizjologicznej z glukozą w okolice szyi lub obustronnie wzdłuż kręgosłupa w postaci „perełki”. naszyjniki ".

Równolegle konieczne jest domięśniowe wstrzyknięcie leków nasercowych (kofeiny, kordiaminy) w okolice szyi lub ud. Ataki wymiotów można powstrzymać domięśniowym wstrzyknięciem leku Cerucal.

Szczeniętom cierpiącym na biegunkę podaje się lewatywy z naparami roślinnymi zawierającymi garbniki i właściwości przeciwzapalne. Należą do nich kora dębu, czarna herbata, rumianek.

Średnio przebieg terapii wynosi 10 dni. W łagodnej postaci okres rekonwalescencji trwa kolejne 2 tygodnie, aw ciężkiej do 5 tygodni.

Ważny! Wniosek o całkowitym wyleczeniu można wyciągnąć tylko na podstawie ujemnego wyniku RTG, pobranego 10-14 dni po zniknięciu klinicznych objawów adenowirusa.

Wspólne chodzenie wyleczonego zwierzaka z innymi zwierzętami jest możliwe zaledwie 3 miesiące po wyzdrowieniu, ponieważ w tym okresie wirus nadal jest przechowywany w organizmie psa i może przenosić się na inne osoby.

Możliwe komplikacje

Najpoważniejszym możliwym powikłaniem adenowirusa jest zapalenie płuc. Szczególnie szybko rozwija się u szczeniąt do 3 miesiąca życia, starszych psów, a także u osób, których organizm jest osłabiony innymi infekcjami lub przewlekłymi patologiami.

Ważny! Zapalenie płuc przenoszone przez młode zwierzęta w okresie wzrostu i zmiany uzębienia może prowadzić do opóźnień rozwojowych.

Jeśli leczenie nie zostanie rozpoczęte na czas, śmiertelność przekracza 50%. Uruchomiony formularz zapalenie spojówek może prowadzić do pogorszenia ostrości wzroku, a dla psów ras usługowych jest to istotna wada.

Szczepienia i zapobieganie adenowirusom psów

Jedynym sposobem na zminimalizowanie ryzyka infekcji jest coroczna szczepienia i zapobieganie adenowirusowi u psów.

Obecnie inaktywowane i żywe złożone szczepionki przeciwko adenowirusowi są stosowane w połączeniu z plagą zwierząt mięsożernych i wirusowym zapaleniem wątroby. Powstanie odporności następuje siódmego dnia i trwa przez rok, po czym wymagane jest ponowne szczepienie.

Ważny! Do półtora miesiąca w organizmie szczeniąt znajdują się przeciwciała pozyskane z mleka matki, które znacznie obniżają skuteczność szczepionki. Dlatego nie zaleca się szczepień w tym okresie..

Środki zapobiegawcze przeciwko adenowirusowi obejmują:

• zadowalające warunki zatrzymania (czystość, brak przeciągów, dobre nastawienie właścicieli, minimalizacja czynników stresowych);
• wystarczające ćwiczenia;
• dieta zbilansowana pod względem odżywczym, witaminy i minerały.

Połączenie tych czynników prowadzi do powstania silnej odporności zdolnej do przeciwstawienia się wprowadzeniu patogennych czynników obcych.