Jak wygląda sokół i co je

Sokoły są najbardziej rozpowszechnione wśród ptaków drapieżnych na świecie. Ich wdzięczna nazwa pochodzi od słowa falx, które oznacza "sierp". Nazwa ta zawdzięcza specyficznemu kształtowi skrzydeł, które mogą przybrać podczas lotu. Dzięki skrzydłom w kształcie klina sokoły są w stanie zręcznie manewrować i osiągać niesamowicie dużą prędkość podczas lotu nurkowego..

Naukowcy udowodnili, że rząd sokoła obejmuje 12 rodzajów i około 60 gatunków. W rzędzie tym znajduje się najmniejszy drapieżny ptak zwany sokołem karłowatym (którego wielkość wynosi od 15 do 19 cm i wadze do 35 gramów) oraz duży drapieżnik - sokół wędrowny. Według ekspertów to najszybciej żyjące stworzenie na świecie. W szybkim locie nurkowym sokół wędrowny jest w stanie rozpędzić się do 322 km / h. To prawda, że ​​w locie poziomym jest gorszy od szybkości.

Po znalezieniu ofiary podczas polowania sokół przyjmuje pozycję nad ofiarą i zanurkuje bardzo szybko pod kątem prostym, uderzając zdobycz łapami przyciśniętymi stycznie do ciała z taką siłą, że natychmiast ginie.

Od czasów Rusi Kijowskiej sokołem nazywano sokoła wędrownego. Dopiero znacznie później gatunek ten zyskał nowoczesne, większe znaczenie. Ale nawet teraz, mówiąc o sokołach, ludzie mają na myśli sokoły wędrowne..

Rodzaje ptaków drapieżnych

Dzienne drapieżniki związane z sokolnictwem są tradycyjnie podzielone na kilka grup etnicznych:

• pustułki - małe czerwonawe ptaki z ciemnym wzorem;
• Zainteresowania - dobrze zbudowane duże ptaki o ciemnoszarym upierzeniu;
• duże sokoły - w niektórych przypadkach ich wielkość jest porównywalna z wielkością jastrzębia.

Siedliska i miejsca lęgowe

Sokół wędrowny może latać po całym świecie, dlatego te pierzaste drapieżniki można spotkać prawie wszędzie. Zwykle ten ptak wybiera miejsca zamieszkania, w których występuje bardzo mały wpływ działalności człowieka. Za ulubione siedliska uważa się skaliste brzegi różnych zbiorników wodnych..

W centralnej Rosji najczęściej sokół wędrowny występuje na stepach i półpustynach, a także na torfowiskach. W Europie Środkowej te drapieżne ptaki budują gniazda na stromych klifach. Sokół wędrowny do wyposażenia swojego domu woli wykorzystywać gniazda innych mięsożernych ptaków. Poprawiają takie gniazdo, sprawiają, że jest ono przestronne, aby rodzice i pisklęta się w nim osiedlili. A jeśli sokół musi gnieździć się na skałach lub na ziemi, w zasadzie tworzy prymitywną ściółkę z gałęzi i dużych piór. Kilka pokoleń tego drapieżnego ptaka może żyć w wysokiej jakości gnieździe znajdującym się w dobrej lokalizacji. Ponadto każda para ma kilka zapasowych gniazd, w przypadku głównego.

Wygląd Sokoła

Warto zauważyć, że samica jest większa niż samiec. Waga dorosłej kobiety wynosi 0,9–1,3 kg, a dorosłego mężczyzny 0,65–0,8 kg. Długość ciała sokoła wędrownego wynosi 40-50 cm, a rozpiętość skrzydeł 90-120 cm.

Drapieżnik ma mocną budowę charakterystyczną dla aktywnych ptaków drapieżnych. Za główne cechy charakterystyczne sokoła uważa się szeroką klatkę piersiową z wypukłymi i twardymi mięśniami, mocne palce z ostro wygiętymi i ostrymi pazurami oraz zakrzywiony sierpowaty dziób. Ogon jest na końcu zaokrąglony, wąski i stosunkowo długi. Oczy wyłupiaste, duże, wokół których znajduje się żółtawy pierścień nagiej skóry. Kolor oczu - ciemnobrązowy.

Kolor ptaka sokoła jest ciemnoszary. Końce skrzydeł są czarne. Ale brzuszna część ciała ma jasny kolor, który w zależności od siedliska może wyglądać na różne odcienie (od szaro-białego do różowawego). Dolna część ogona jest czarna z białym paskiem.

jedzenie

Sokół żeruje głównie na małych i średnich ptakach. Najbardziej pożądane menu tego ptaka drapieżnego:

• kosy;
• szpaki;
• wróble;
• gołębie;
• kaczki.

Dieta jest zróżnicowana w zależności od ptaków i ssaków żyjących w okolicy. Duży sokół jest w stanie polować nie tylko na latającą ofiarę, jest w stanie złapać i zneutralizować nawet zwierzę siedzące na ziemi.

Jeśli ptak sokoła jest trzymany w żłobku, musi być stale zaopatrywany w prawdziwą zwierzynę. Inne pokarmy mogą szkodzić zdrowiu drapieżnika. Jeśli jednak zdecydujesz się rozpocząć hodowlę tych ptaków, będziesz musiał poważnie pomyśleć o tym, jak karmić swojego ptaka odpowiednim pokarmem..

Żywienie drobiu powinno być zrównoważone. Optymalne odżywianie być może, jeśli sokół okresowo otrzymuje chude mięso, a następnie dziczyznę. Pod warunkiem takiej diety mogą rozmnażać się w niewoli..

Reprodukcja

Sokoły są uważane za ptaki monogamiczne, więc pary pozostają razem przez wiele lat. Sezon lęgowy sokoła rozpoczyna się w kwietniu lub maju. Ptaki gatunków północnych zaczynają się rozmnażać nieco później..

Samiec, wzywając samicę, wiruje po spirali, wykonuje różne piruety powietrzne, nagle przewraca się lub nurkuje. A jeśli samica przykucnęła w niewielkiej odległości, uważa się, że para jest uformowana. A także podczas zalotów samiec sokół może karmić samicę w locie, przekazując jej zdobycz.

W okresie lęgowym sokoły są bardzo agresywne wobec obcych. Nawet przy dużym zagęszczeniu ptaków odległość między sąsiednimi gniazdami może przekraczać 1 km, częściej 2–6 km. Ptaki potrzebują tak dużego terytorium, aby zapewnić wystarczającą ilość pożywienia dla swojego potomstwa. Na jednym takim terytorium rodzina sokołów wyposaża do siedmiu miejsc lęgowych, z których korzysta naprzemiennie przez kilka sezonów..

Chroniąc swoje gniazda, sokół staje się bardzo agresywny i może atakować większe drapieżniki. Jeśli sokół wyczuje zbliżającą się osobę, daje sygnał alarmowy i zaczyna się martwić już w odległości 200-300 m od gniazd.

Samica składa jaja raz w roku. Ale w przypadku, gdy pierwsze jaja zostały utracone z jakiegokolwiek powodu, samica może je ponownie złożyć. Samica zwykle składa 3 jaja (znacznie rzadziej 2-5) w odstępie 48 godzin.

Linienie występuje sokół, podobnie jak inne gatunki ptaków. Wylinka zaczyna się w czerwcu, kończy w październiku.

Pomimo tego, że sokół jest uważany za niebezpiecznego ptaka drapieżnego, jego wpływ na populację innych ptaków jest dość nieznaczny, ponieważ tylko jeden atak na 10 kończy się sukcesem dla drapieżnika.

Pogarszający się sytuacja ekologiczna a zagrożenie ze strony kłusowników doprowadziło do stopniowego spadku populacji sokołów na całym świecie. A nawet włączenie większości gatunków sokołów do Czerwonej Księgi nie może jeszcze rozwiązać problemów rozwoju tych ptaków drapieżnych.