Mors atlantycki: gdzie żyje i co je?

Różnorodność zwierząt na Ziemi jest naprawdę niesamowita. Mors atlantycki jest najbardziej rozpoznawalnym płetwonogim. Jest największym po słoniu morskim. Dzięki ogromnym kłom na ustach mors jest znany każdemu. W tym artykule szczegółowo opowiemy o życiu tych niesamowitych zwierząt..

Trochę informacji

Mors atlantycki należy do zwierząt, ssaków. Myślenie o niej jako o rybie jest błędem. Naukowcy wyróżniają trzy podgatunki morsów:

1. Laptevsky.
2. Pacyfik.
3. atlantycki.

Trzeci i pierwszy gatunek to zwierzęta zagrożone i są wymienione w Czerwonej Księdze. Drugi rodzaj jest dozwolony. Jest dostępny tylko dla rdzennych ludów północy. Dokładna liczba osobników jest trudna do obliczenia. Jak dotąd naukowcy zgadzają się co do następujących wskaźników:

1. Pacyfik - 200 tysięcy osobników.
2. Laptevsky - 3 tys.
3. Atlantyk - do 15 tys.

Ale to są liczby warunkowe. Zmiany klimatyczne, a nie kłusownicy, stanowią poważne zagrożenie dla populacji morsów. Topniejący lód pozbawia je siedlisk i miejsc godów.

Gdzie mieszka mors?

W badaniach dowolnego gatunku zwierząt ważną rolę odgrywa określenie siedliska. Gdzie żyją morsy? - w rejonie mórz arktycznych, Atlantyku i Oceanu Spokojnego. Zimą żyją na górach lodowych dryfujących po wodzie. Latem schodzą na brzeg. Poza sezonem można je spotkać między Czukotką a Alaską, a latem w cieplejszych wodach. Morsy atlantyckie występują w zachodniej części Arktyki i we wschodniej Kanadzie. Z powodu kłusowników liczba osobników maleje z każdym rokiem.

Trochę o odżywianiu

Muszą jeść prawie cały dzień. Podstawą ich diety są mięczaki denne. Łatwo je zdobyć - mors swoimi długimi kłami porusza błotnistym dnem, w wyniku czego woda wypełnia się setkami małych muszelek. Tutaj mors chwyta je płetwami i pociera mocnymi ruchami. Następnie fragmenty muszli opadają na dno, mięczaki pozostają na powierzchni wody. Więc mors je zjada. Zjadane są także robaki i skorupiaki..

Ale zwierzęta nie lubią ryb i rzadko je jedzą, tylko wtedy, gdy występują poważne problemy z jedzeniem. Giganci gruboskórni nie gardzą padliną. Naukowcy odnotowali przypadki ataków morsów na narwale i foki.

Zwierzęta potrzebują całej diety nie tylko do utrzymania ważnych funkcji organizmu, ale także do budowy tkanki tłuszczowej podskórnej. Jego warstwa sięga 10 cm, dzięki czemu mors pływa i nie cierpi na hipotermię.

Cechy zachowania

Przedstawiciele tego gatunku płetwonogich żyją w stadzie. Interesujące jest to, że żyjąc zbiorowo, jednostki aktywnie pomagają sobie nawzajem i chronią słabe jednostki przed atakiem. Gdy większość zwierząt śpi lub odpoczywa, wartownicy czuwają nad bezpieczeństwem stada. Kiedy zbliża się niebezpieczeństwo, zaczynają ogłuszać teren rykiem. Mimo pozornej niezdarności i niezdolności do życia u morsów:

• Doskonały słuch. Podczas obserwacji płetwonogich naukowcy odkryli, że samica słyszy swoje cielę dwa kilometry dalej..
• Mają wspaniały nos, dobrze czują osobę.
• Niewzruszony, ale dzięki ich anatomii każdy może doskonale widzieć.
• Świetni pływacy.
• Rzadko atakują pierwsi, ale mogą zatopić łódź.

Główne zagrożenie pochodzi nie tylko ze strony człowieka. Płetwonogie to pokarm dla orków i niedźwiedzi polarnych.

Reprodukcja

Te płetwonogi osiągają wiek dojrzewania w wieku pięciu lat. Większość okresu godowego przypada na kwiecień-maj. Samce aktywnie walczą i identyfikują silne osobniki. Samice rodzą młode przez cały rok. Noworodek osiąga długość ciała 80 cm i wagę 30 kg. Ponieważ morsy są ssakami, ich potomstwo jest karmione mlekiem. Młode rodzi się samotnie, bardzo rzadko są dwa.

W drugim roku życia młode zaczyna przechodzić na pokarm dla dorosłych. Jego kły osiągają odpowiednią długość i zaczyna szukać mięczaków. Od pierwszego dnia zaczynają pływać z mamą. Młode mieszka z matką przez dwa lata. Ale nawet po tym okresie samica nie chce zajść w ciążę z nowym młodym. Z reguły co cztery lata rodzi się mors. Ciekawostka - w stadzie zwierząt tylko 5% samic zachodzi w ciążę.

Średnia długość życia potężnych płetwonogich wynosi 30 lat. Zwierzę dorasta do 20 lat. Według niepotwierdzonych doniesień były osoby, które żyły przez czterdzieści i pięćdziesiąt lat.

Zagrożenie dla gatunku

Głównym zagrożeniem dla wielu zwierząt jest człowiek. Dla myśliwych i kłusowników potężne płetwonogie stały się źródłem kłów (cennych na czarnym rynku), mięsa i boczku. Mimo ograniczeń w połowach, ochrony terytorium, liczba morsów maleje i są one zagrożone wyginięciem. Wyjątkiem byli tylko rdzenni mieszkańcy Północy - Czukocki, Eskimosi. Dla nich jest to naturalna potrzeba i nawet one mogą złapać ograniczoną liczbę osobników. Mięso tego zwierzęcia jest niezbędną częścią ich diety ze względu na cechy narodowe..

Niedźwiedź polarny nie atakuje często morsów. W wodzie wyraźnie przegrywa, a na lądzie siły nie będą równe. Jego ofiarą są głównie zwierzęta młode i stare, a także chore. Reprezentują orki bardziej realne zagrożenie. W wodzie są szybcy i bezwzględni. Są większe i cięższe niż płetwonogie. Mają tylko jedną szansę na ucieczkę - wyjście na ląd. Ciekawostka: orki pracują jako zespół. Dzielą stado na grupy i odpychają je od wybrzeża i kry lodowej. Rozdrobniona społeczność staje się łatwym łupem dla drapieżników. Inne zwierzęta nie stanowią zagrożenia dla morsów.