Rosomak zwierzęcy: gdzie i jak zwierzę żyje bez strachu i wyrzutów

Rosomak

łączy w swoim zachowaniu dwie główne cechy - Uwaga i śmiałość. Nie boi się osoby, ale stara się z nim nie spotykać. To rzadka zdobycz dla myśliwych. Stealth pomaga rosomakowi unikać niebezpieczeństwa, a zwinność i zwinność czynią go poważnym przeciwnikiem. Wśród ludów północy rosomak ma opinię nieuprzejmego, tajemnicza istota. Samowie nazywają to „zwierzęciem diabła” ze względu na czerwoną poświatę w oczach.

Mieszkańcy Czukotki nadali przydomek rosomak yeti, ponieważ nie można przewidzieć jego pojawienia się i zniknięcia. Norwegowie wymyślili dla tego zwierzęcia niezwykły przydomek „wieloryb górski”. Charakteryzuje duże rozmiary osobników i ich główne siedlisko..

Jak wygląda rosomak

Zgodnie z klasyfikacją naukową rosomak jest podzielony na osobny rodzaj należący do rodzina łasicy. Zoologicznie blisko jest do takich zwierząt jak kuna, borsuk, sobol, wydra. Jednak jest od nich kilkakrotnie większy. Z daleka sylwetka rosomaka przypomina niedźwiedzia. Dlatego mieszkańcy Półwyspu Skandynawskiego rozwinęli przekonanie, że rosomak to niedźwiadek, który nie może dorosnąć.

W rzeczywistości rozmiar osoby dorosłej jest porównywalny z rozmiarem psa, około 1 metr długości. Ogon 20 cm. Średnia waga 10-14 kg. Werbować mogą duże samce 20-35 kg. Zwierzęta obu płci nie mają zauważalnych różnic.

Głowa jest okrągła na masywnej krótkiej szyi. Uszy są małe, bezwłose. Rosomak ma dobrze rozwinięte narządy zmysłów. Doskonały wzrok i słuch. Silne, mocne szczęki do miażdżenia kości ofiar.

Na pierwszy rzut oka rosomak wydaje się niezdarny i niezdarny. Ciało jest przysadziste, gęste. Futro jest długie, grube, twarde w dotyku. Posiada doskonałą wodoodporność. Umaszczenie przeważnie ciemne. Głowa i szyja są brązowawe, na czole i tułowiu widoczne są jasne pręgi. Kufa jest czarna. W ciągu roku zwierzę zrzuca dwukrotnie, zastępując grubszą zimową sierść krótkim i rzadkim latem.

Łapy są grube z szerokimi stopami, haczykowatymi ostrymi pazurami. Kończyny tylne są dłuższe niż przednie, przez co zwierzę rozwija specjalny chód. Porusza się wolno, ale niezwykle wytrwale. Potrafi pokonać dystans w jeden dzień 85 km.

Parafrazując dobrze znane powiedzenie, możemy powiedzieć, że „łapy karmią rosomaka”. Struktura kończyn daje zwierzęciu kilka ważnych zalet:

• szeroka stopa jest idealna do poruszania się po luźnym śniegu, nie pozwala zwierzęciu spaść;
• pazury pomagają zręcznie wspiąć się na drzewo i zasadzić między gałęziami.

Gdzie jest znaleziony

Rosomak to rzadka bestia. Jego siedlisko koncentruje się w strefie umiarkowanej: w środkowej i północnej części Eurazji i Ameryce Północnej.

Osiedla się w odległych regionach tajgi, tundrze i tundrze leśnej, lasach liściastych. Może zamieszkać wśród skał na wyżynach.

W razie potrzeby przenosi się do życia na torfowiskach i terenach podmokłych. Występuje na wyspach Arktyki, ale nie toleruje silnych mrozów.

Wolverine to urodzony koczownik. Jest w ciągłym ruchu. Zazwyczaj jeden zwierzę kontroluje obszar 100-200 kilometrów kwadratowych. Robi rundę, przechodząc z miejsca na miejsce.

Zwyczaje

Rosomaki są znane ze swojej wytrzymałości i niestrudzonej. Te cechy pomagają im polować. Drapieżnik jest w stanie długo ścigać zdobycz, dopóki nie jest wyczerpana. Żyj i poluj rosomaki same. Bardzo rzadko organizują wspólne polowanie na grubego zwierza. W tym przypadku dwa lub trzy rosomaki działają w sposób przemyślany i harmonijny. Kiedy jeden goni bestię, inni czekają na nią w określonym miejscu i nagle atakują. Zaskoczona zwierzyna jest zjadana wspólnie.

Są bezpretensjonalni w jedzeniu, są zadowoleni z każdej zdobyczy. Można zrezygnować bez jedzenia dłużej niż 7 dni. Jednak zasłynęli z nienasycenia. Dlatego otrzymaliśmy łacińską nazwę „żarłok”. Zapasy energii gromadzone są w organizmie w postaci warstwy tłuszczu.

Ulubionym jedzeniem jest padlina. Ma zdolność wyczuwania zapachu krwi rannego zwierzęcia lub zapachu rozkładających się szczątków przez kilka kilometrów. Woli zjadać zwierzęta zabite przez inne drapieżniki. Ale sama rosomak zasłynęła jako odnoszący sukcesy myśliwy. Zwykle chowa się na drzewie, czekając na odpowiednią zdobycz. Wskakuje na plecy i łamie kręgosłup lub gryzie zębami tętnicę. Natychmiast zjada większość mięsa, resztę ukrywa w rezerwie. Rosomak poluje na różne zwierzęta kopytne (jelenie, sarny, łosie), dzikie ptactwo, gryzonie. Latem pustoszy gniazda w poszukiwaniu jaj. Wędkowanie w rzece zimą. Nie gardzi pokarmem roślinnym: korzeniami roślin, jagodami, orzechami, grzybami.

A przede wszystkim rosomak pełni funkcję sanitarną. Szacuje się, że na 10 zwierząt kopytnych, które zjadła, tylko trzy zostały zabrane niezależnie. Reszta to zdobycz zabrana innym lub padlina. Ponieważ chorzy umierają, przede wszystkim rosomak jest również narażony na infekcję. Sami sanitariusze często umierają z powodu infekcji.

Aktywność zwierzęcia przejawia się w nocy. W ciągu dnia rosomak rzadko poluje, woląc siedzieć w schronisku. Bestia nie ma stałego legowiska, ponieważ jest w ciągłym ruchu i nie pozostaje długo w jednym miejscu. Organizuje sobie dzień odpoczynku w szczelinach skał, na drzewach. Zimą tworzy bruzdy na śniegu.

Reprodukcja

Żyj osobno. Występują na początku okresu godowego, wiosną i wczesnym latem. Samce walczą o prawo do posiadania kobiety. Organizuj śmiertelne bitwy. Para mieszka razem od około miesiąca. Następnie samiec wychodzi, aby wrócić na krótko, gdy pojawiają się dzieci.

W przypadku rosomaków tzw. utajona ciąża. Zapłodnione jajo jest opóźnione w rozwoju przez pewien czas (od kilku tygodni do kilku miesięcy). Mechanizm rozwojowy embrionów rozpoczyna się u wszystkich samic jednocześnie.

Dlatego pomimo różnych terminów poczęcia, dzieci rodzą się w tym samym okresie (luty-marzec).

Samicy mało zależy na urządzaniu wygodnego legowiska. Młode mogą rodzić się wśród kupki kamieni lub korzeni drzew. W jednym miocie 2-3 dzieci.

Etapy wzrostu:

1. przy urodzeniu bardzo malutki 70-100 g, ślepy, bezbronny. Matka aktywnie karmi je mlekiem, a młode szybko przybierają na wadze;
2. w pierwszym miesiącu osiągają 400 gi otwierają oczy. Przestawiają się z żywienia nabiału na dietę mięsną. W tym okresie bardzo pomocny jest powracający samiec. Przynosi jedzenie dla kobiety. Matka karmi niemowlęta częściowo strawionym mięsem;
3. w wieku trzech miesięcy dorastają i ważą 3 kg. Wraz z nadejściem ciepła samica z potomstwem zaczyna prowadzić koczowniczy tryb życia. Matka uczy umiejętności polowania na młode rosomaki;
4. jesienią młode stają się całkowicie niezależne, ale nadal mieszkają z matką do 2 lat. Następnie samica je wypędza, a młode rozpraszają się w poszukiwaniu własnego terenu łowieckiego. W tym samym czasie osiągają dojrzałość płciową..

Metody samoobrony

Zwierzę wyraźnie ogranicza swoją domenę. W widocznych miejscach samce zaznaczają ostro pachnącą wydzielinę, która jest wydzielana przez gruczoły odbytu. Umiejętność spryskaj cuchnącą ciecz, jak skunksy, kolejna interesująca cecha rosomaków.

Bestie próbują uniknąć spotkania z okrutnym, śmierdzącym wrogiem. Korzystając z tej przewagi, rosomak czasami staje się tak zuchwały, że odstrasza znacznie silniejszych rywali od zdobyczy..

Rosomaki prawie żadnych wrogów na wolności. Bestia zachowuje się ostrożnie i skrycie. W razie niebezpieczeństwa broni się ostrymi zębami i pazurami, wylewa na wroga żrący „dezodorant”.

Relacja z osobą

Wśród myśliwych rosomak ma opinię brudnego drapieżnika. Często zjada zwierzęta uwięzione w pułapce. W pobliżu ludzkich siedzib może atakować zwierzęta, kraść jedzenie. Złe zachowanie zwróciło ludzi przeciwko niej. Przy każdej okazji bestia była bezlitośnie zabijana.

Ponadto na rosomaki poluje się ze względu na ich skóry. Z wyglądu są gorsze pod względem piękna od innych przedstawicieli rodziny kuny..

Wartość skóry tkwi w jej właściwościach hydrofobowych. Futro jest ciepłe i nie zamarza w zimowe mrozy. Dlatego jest droższy niż skóra sobolowa. Wiele ogrodów zoologicznych jest skłonnych zapłacić duże sumy za żywe zwierzęta. Rosomaki są rzadko widywane w niewoli. Złowione młode zwierzęta szybko przystosowują się do nowych warunków, przyzwyczajają się do ludzi, oswajają. Niemniej jednak, będąc w ogrodach zoologicznych, potomstwo rosomaka szybko umiera.

Na wolności zwierzę może żyć do 10 lat, w niewoli do 17 lat.