Jak wygląda kuna leśna, jej siedlisko

Las jest domem dla wielu różnych zwierząt. Drapieżniki, ssaki, ptaki, gady - to nie jest pełna lista mieszkańców lasu. Ślicznotka leśna w płaszczu o rzadkiej urodzie w kolorze miodu gryczanego nazywana jest kuną. Jest również nazywana żółtogłową.

Funkcja i opis

To zwierzę należy do rodziny łasic i kuny, zwinnego, wdzięcznego stworzenia. W trakcie polowania kuna łatwo wspina się po drzewach, pokonuje duże odległości i jest w stanie długo polować.

Jak więc wygląda kuna? Mieszkaniec lasu to drapieżnik, którego wysokość nie przekracza 50 cm, krótka kufa z szerokim czołem, głowa zwieńczona dużymi uszami o zaokrąglonym wierzchołku. Nos jest czarny, oczy są czerwonawe w nocy.

Ciało jest wydłużone, elastyczne i smukłe. Kończyny są małe i krótkie, łapy zakończone pazurami. Zimą podeszwę zwierzęcia porasta wełna, co pozwala zwierzęciu nie wpaść w zaspy śnieżne. Dzięki takiej budowie kuna z łatwością pokonuje przeszkody w postaci gałęzi, reaguje z prędkością błyskawicy na pojawienie się ofiary. To zwierzę nie podlega otyłości, ponieważ jest w ciągłym ruchu..

Na szyi zwierzęcia jest uważany za charakterystyczny znak jasna plama na szyi. Kuny uważane są za cenne zwierzę futerkowe, ich futro jest bardzo cenione przy produkcji i szyciu futer i innych wyrobów futrzarskich, dlatego kuna jest prawnie chroniona.

Kuny leśne ważą stosunkowo niewiele - dorosły osobnik nie przekracza 2 kg. Samice osiągają 1,5 kg, samce są cięższe i wyższe. Pomimo niewielkiego wzrostu i wagi zwierzę to ma potężną szczękę z ostrymi zębami. Kuna leśna jest w stanie przegryźć rurkowate kości swojej ofiary.

Siedlisko

Osobnik tej rasy żyje głównie w lasach iglasto-bukowych. Na Polesiu, w lasach mieszanych, zwierzę występuje najczęściej. Kuna leśna jest w stanie przetrwać nawet na obszarach wysokogórskich, których wysokość wynosi około 1800 metrów nad poziomem morza.

Za ulubione miejsce zamieszkania przedstawicieli tego gatunku uważa się nietknięte przez człowieka lasy. Wiatrówki i zagłębienia w starych drzewach pomagają kunie ukryć się przed niebezpieczeństwem, znaleźć ciepłe miejsce na zimowanie i po prostu odpocząć.

Zwierzęta nie mieszkają w jednym miejscu. Trzymają się koczowniczego trybu życia, aby odpocząć w ciągu dnia, zwierzę znajduje odpowiednie zagłębienie wyżej i śpi do zmroku. Zwierzę poluje głównie w nocy, spotkanie go za dnia jest prawie niemożliwe.

Ten gatunek żyje samotnie.. Każdemu osobnikowi przypisuje się potajemnie określony obszar terytorium, który zwierzęta starannie zaznaczają. Terytorium samic jest nieco mniejsze niż samce, czasem można przekraczać granice.

W naturze ten gatunek drapieżników ma wielu wrogów.. Zwyczajowo się do nich odwołuje:

1. Puchacz;
2. Ryś;
3. Wilk;
4. Jastrząb;
5. Lis;

jedzenie

Do pytania "Co je kuna?" jest odpowiedź. Jak wspomniano wcześniej, przedstawiciele tej rasy są drapieżnikami. W diecie tego gatunku są małe zwierzęta stałocieplne i owady, takie jak:

• zające;
• białka;
• gryzonie;
• ryjówki;
• chrząszcze;
• niektóre rodzaje węży (węże);
• żaby;
• cietrzew;
• jarząbki;

Pokarm białkowy zajmuje ważne miejsce w diecie tego uroczego drapieżnika.. Owady są naturalnym źródłem białka. Ważki, wszelkiego rodzaju chrząszcze uzupełniają dietę mięsną drapieżnika.

W zimnych porach roku, kiedy codzienne jedzenie staje się trudniejsze, kuna leśna może zbliżyć się jak najbliżej domu człowieka. W tym przypadku kury i gołębie stają się ofiarami drapieżnego zwierzęcia..

Reprodukcja

Zabawy godowe tego gatunku występują w letnim, ciepłym sezonie. W tym okresie samice są w rui, która trwa 2-4 dni. Nie ma wystarczającej liczby samców dla wszystkich samic, więc samiec łączy się kolejno z kilkoma samicami.

Zimą samce charakteryzują się fałszywymi okresami godowymi.: w tym czasie agresywne samce przylegają do samic, ale samo krycie się nie zdarza.

Ciąża jest bardzo długa, trwa około 274 dni. W rzeczywistości dziecko w macicy rozwija się tylko 30-40 dni, resztę czasu zajmuje utajony etap.

Przed porodem samica zaczyna starannie przygotowywać się na pojawienie się potomstwa. Wybiera miejsce na ustawienie gniazda, Gniazdo jest gotowe, samica pozostaje w nim do porodu. Młode rodzą się w kwietniu, waga nie przekracza 40 g, długość 11 cm, noworodki są niewidome i głuche od urodzenia, przeszywają słuch w 23 dniu życia, zaczynają widzieć w 28 dniu życia.

Matka stara się nie opuszczać dzieci, opuszcza gniazdo tylko na czas polowania. Jeśli młode są zagrożone, matka albo przenosi małe kuny leśne w inne miejsce, albo zjada cały lęg.

Przez pierwsze półtora miesiąca życia młode karmią się wyłącznie mlekiem matki, szybko przybierają na wadze. Po półtora miesiąca dorosłe młode wyruszają na polowanie z matką, aktywnie eksplorując teren obok ich rodzimego gniazda.

Do jesieni dzieci mieszkają z matką, wtedy każde z nich rozpoczyna samodzielne życie. Zdarzały się przypadki, że młode pozostawały z matką do wiosny. W wieku 2 lat przedstawiciele łasicy są w pełni dojrzali. Poczęcie następuje zwykle w trzecim roku życia..

Kuna i człowiek

Futro tego zwierzęcia jest niezwykle cenne, ludzie, omijając prawo, eksterminują przedstawicieli tego gatunku dla zysku. Wylesianie przyczynia się również do spadku populacji żółtogłowych, w którym zwierzę czuje się komfortowo w swoim naturalnym środowisku.

Niektórzy dla celów eksperymentu próbowali trzymać kunę w domu. Opinie były podzielone. Inaczej zachowywała się żółta poduszka w domu. W niektórych przypadkach szybko przyzwyczaiła się do ludzi, po krótkim czasie zwierzę przylgnęło do osoby i spokojnie odczuwało uderzenia i uściski. Niektóre osoby nie wykazywały żadnego zainteresowania ludźmi, zachowywały się tak, jakby w ogóle nie było ludzi otoczonych żółtym sercem. Trzecia grupa żółtogłowych zachowywała się wyjątkowo agresywnie, a właściciele musieli wypuścić zwierzę do jego naturalnego środowiska.

Przedstawiciele rodzaju łasicy żyją około 14 lat. Zdarzały się przypadki, gdy niektóre osoby dożyły 18 lat.