Gdzie mieszka żubr?

Żubr

, znany również jako amerykański bawół, to północnoamerykański gatunek żubra, którego miliony niegdyś wędrowały po równinach Ameryki Północnej. Ten typ bydła odbiegał od wspólnej linii przodków z bawołem i bawołem afrykańskim około 5-10 milionów lat temu. Zdjęcie żubra.

Historycznym siedliskiem tych ssaków był rozległy obszar między Wielkim Jeziorem Niedźwiedzi w północno-zachodniej Kanadzie, meksykańskimi stanami Durango i Nuevo Leon na południu oraz wybrzeżem Atlantyku Stanów Zjednoczonych od Nowego Jorku po Florydę. Zwierzęta te widziano także w Karolinie Północnej w 1750 roku..

Na przełomie IX i XX wieku prawie zniknęły z powodu kombinacji polowań handlowych, uboju na mięso i importu chorób bydła ze Starego Świata do Ameryki..

Do chwili obecnej, po uratowaniu tego gatunku przed całkowitym wyginięciem, siedlisko żubrów ogranicza się głównie do kilku parków narodowych i rezerwatów..

Żubr

Bison jest duży parzystokopytny ssak z rodziny byków. Ma kudłate, długie ciało, ciemnobrązową sierść zimą i jaśniejszą, jasnobrązową sierść latem. Długość głowy i ciała może dochodzić do 3,5 m. Wysokość ramion waha się od 152 cm do 186 cm. Typowa waga waha się od 460 do 988 kg u samców i od 360 do 544 kg u samic. Dojrzałe byki są na ogół znacznie większe niż krowy. Głowa i przednie kończyny są masywne, a obie płci mają krótkie, zakrzywione rogi, które mogą dorastać do 61 cm długości.

Istnieją dwa podgatunki - żubr stepowy i leśny. Las jest większy i cięższy niż step w tym samym wieku i tej samej płci.

Żubry są roślinożercami. Ich dzienny harmonogram obejmuje dwugodzinne okresy wypasu, odpoczynku i żucia, a następnie przenoszenie się w nowe miejsce. Przez całe lato codziennie przechodzą w poszukiwaniu pożywienia. W dolinach górskich zwierzęta te pokonują dziennie średnio 3,2 km. Wydaje się, że na letnie zakresy mają wpływ sezonowe zmiany roślinności, krzyżowanie się i wielkość miejsc żerowania oraz liczba gryzących owadów. Dostępność wody jest również ważnym czynnikiem migracji.

Główne siedliska to doliny rzeczne oraz prerie i równiny. Ich typowym środowiskiem są otwarte łąki i półpustynne tereny. Pasą się również na terenach pagórkowatych lub górzystych. Stada żubrów w Parku Yellowstone spotykały się na wysokości ponad 2 tys. Metrów, a stado żyjące w okolicach Gór Henryka pasie się w dolinach górskich na wysokości ponad 3 tys..

Różnice w stosunku do żubra

Pomimo podobnego wyglądu, żubry amerykańskie i żubry wykazują szereg różnic fizycznych i behawioralnych. Gatunek amerykański jest nieco cięższy i ma krótsze nogi. Jego ciało jest bardziej owłosione, łatwiejsze do oswojenia niż żubra i rozmnaża się z żywym inwentarzem..

Pomimo tego, że był najbliższym krewnym bydła, żubry nigdy nie zostały udomowione przez rdzennych Amerykanów. Próby udomowienia Europejczyków przed XX wiekiem zakończyły się ograniczonym sukcesem. To zwierzę zostało opisane jako posiadające dziki i niekontrolowany charakter. Jego zwrotność i szybkość w połączeniu z dużymi rozmiarami i wagą utrudniają utrzymanie stad, ponieważ mogą one łatwo zniszczyć większość systemów ogrodzeń..

Gdzie mieszka żubr

Dziś te zwierzęta znajdują się w stadach publicznych i prywatnych. Custer State Park w Południowej Dakocie jest domem dla 1500 osób. To jedno z największych publicznie dostępnych stad na świecie, ale niektórzy naukowcy kwestionują czystość genetyczną tych zwierząt. Twierdzą, że genetycznie czyste stada na terenach publicznych w Ameryce Północnej można znaleźć tylko w:

• Park Yellowstone;
• Góry Henry w stanie Utah;
• Park Narodowy Wind Cave w Dakocie Południowej;
• Rezerwat Indian Fort Peck w Montanie;
• Park Narodowy Elk Island;
• Park Narodowy Wood Buffalo, Alberta;
• Park Narodowy Prince Albert w Saskatchewan.

Stado 550-700 na Antelope Island w stanie Utah jest jednym z największych i najstarszych stad w Stanach Zjednoczonych. To prawda, że ​​ostatnie badania genetyczne wykazały, że podobnie jak większość amerykańskich żubrów, żubr na Wyspie Antylopy ma geny zwierząt gospodarskich. Według naukowców na świecie żyje tylko 12–15 000 osobników czystej krwi. Stwierdzono, że większość mieszańców wygląda dokładnie jak rasowy żubr, więc wygląd tego zwierzęcia nie wskazuje na rasę.

W 2002 Rząd Stanów Zjednoczonych przekazał rządowi meksykańskiemu kilka bawołów z Południowej Dakoty i Kolorado. Ich potomkowie mieszkają w rezerwatach meksykańskich:

• Ranczo El Uno w Janos;
• w kanionie Santa Elena;
• Chihuahua;
• Boquillas del Carmen;
• Coahuila u południowych wybrzeży Rio Grande;
• wokół linii pastwisk w pobliżu Teksasu i Nowego Meksyku.

Żubry i ich potomstwo

Dzisiaj na ziemiach publicznych żyje około 30 000 osób, które obejmują rezerwaty ekologiczne i państwowe. Około 15 000 żubrów uważa się za dzikie. W 2009 roku żubry zostały ponownie wprowadzone do rezerwatu biosfery na meksykańskiej ziemi federalnej. W 2014 r. Plemiona amerykańskie i rdzenna ludność Kanady podpisały porozumienie o odbudowie ich populacji.

Zachowania społeczne i reprodukcja

Żubry żyją w stadach matek, które obejmują inne samice i ich potomstwo. Samce opuszczają stado matczyne w wieku około trzech lat, a żubr żyje samotnie lub dołącza do innych samców w stadach kawalerskich. Stada samców i samic zwykle mieszają się dopiero w okresie lęgowym, czyli od lipca do września. Jednak w stadach samic może znajdować się również kilka dorosłych samców..

Żubr żyje około 15 lat na wolności i do 25 lat w niewoli.

Późną wiosną i latem zwierzęta te preferują otwarte, płaskie tereny. Jesienią i zimą gromadzą się w bardziej zalesionych obszarach. W tym czasie pocierają rogi o drzewa, preferując drzewa aromatyczne, takie jak cedr i sosna. Być może wynika to z ochrony przed owadami. Cedry i sosny wydzielają zapachy odstraszające komary i inne pasożyty.

W niektórych obszarach Wilki regularnie polują na bawoły. Zwykle dzieje się to późną wiosną i wczesnym latem, a ataki zwykle koncentrują się na krowach i cielętach. Zdrowe, dojrzałe byki w stadach rzadko stają się ofiarami. Niedźwiedzie grizzly mogą również stanowić zagrożenie dla cieląt, a czasami starych, rannych lub chorych zwierząt..

Żubry należą do najniebezpieczniejszych zwierząt w parkach narodowych Ameryki i Kanady. Mogą atakować ludzi, nawet jeśli nie są sprowokowani. Wydają się powolne, ale łatwo dogonią biegnącą osobę. Ich prędkość jazdy wynosi około 60 km na godzinę..

Wzrost populacji

Polowanie na żubry była głównym zajęciem mieszkańców Środkowego Zachodu. Później dołączyli do nich amerykańscy myśliwi zawodowi, co prawie doprowadziło do wyginięcia tego gatunku w 1890 roku. Po dużej rzezi w 1800 roku liczba tych zwierząt w Ameryce Północnej została zmniejszona do 541 osobników..

Po podjęciu działań mających na celu ratowanie tego gatunku liczba ta zaczęła stopniowo wzrastać. Wielkość udomowionego stada kanadyjskiego wzrosła dramatycznie w latach 90. i 2000. Poniżej znajduje się liczba tych zwierząt w Ameryce Północnej w poszczególnych latach:

• 1800 - 60000000;
• 1830 - 40000000;
• 1840 - 35 650 000;
• 1870 - 5 500 000;
• 1880 - 395 000;
• 1889 - 541 (USA);
• 1900 - 300 (USA);
• 1944 - 5000 (USA), 15000 (Kanada);
• 1951 - 23 340;
• 2000 - 36 000.

główny problem, Obecnie żubry mają do czynienia z brakiem różnorodności genetycznej. Innym problemem genetycznym jest wprowadzanie genów od zwierząt gospodarskich do populacji poprzez hybrydyzację. Wielu farmerów celowo krzyżowało go z bydłem. National Bison Association w Stanach Zjednoczonych przyjęło kodeks etyczny, który zabrania swoim członkom świadomego krzyżowania tych zwierząt z innymi gatunkami..

Wśród plemion indiańskich Żubry są uważane za święte zwierzęta i symbol religijny. Obrazy tych zwierząt są często używane w Ameryce Północnej jako oficjalne pieczęcie, flagi i emblematy. W 2016 roku żubr stał się narodowym zwierzęciem Stanów Zjednoczonych. Jest to symbol Kansas, Oklahomy i Wyoming, które przyjęły to zwierzę jako oficjalny symbol stanu, a wiele drużyn sportowych wybrało je na swoją maskotkę. W Kanadzie jest oficjalnym zwierzęciem prowincji Manitoba i jest przedstawiony na herbie policji konnej.