Grzyb u kotów: rodzaje, drogi zakażenia, objawy, leczenie

Termin „grzyb u kotów” to zbiór chorób wywoływanych przez mikroskopijne chorobotwórcze grzyby dermatomycetes. Zakażenie następuje poprzez bezpośredni kontakt z chorym, poprzez żywność, pościel i artykuły pielęgnacyjne. Tak jak grzybice

łatwo przenoszone na ludzi, wymagają szybkiej diagnozy i wykwalifikowanego leczenia.

Drogi infekcji

Głównymi wektorami patogennych grzybów mikroskopijnych są gryzonie i zwierzęta bezpańskie. Na ich rozprzestrzenianie się wpływają następujące czynniki:

• wysoka wilgotność;
• niehigieniczne warunki życia;
• zatłoczone zwierzęta.

Koty trzymane w domu bez chodzenia mogą zostać zarażone zarodnikami przyniesionymi z ubraniem i butami właściciela..

Właściciele korzystający z usług ogrodów zoologicznych powinni zwrócić szczególną uwagę na sterylizację narzędzi w salonach, stosowanie jednorazowych pieluch, serwetek i innych artykułów higienicznych. Spadając w niewielkich ilościach na nienaruszoną skórę zdrowego zwierzęcia, zarodniki nie rozwijają się. Ale wraz ze spadkiem odporności u kota są gwałtownie aktywowane i powodują kliniczny obraz choroby.

Zmniejszenie poziomu oporu można ułatwić poprzez:

• helminthiasis;
• infekcje wirusowe i bakteryjne;
• niezrównoważona dieta;
• uraz;
• hipotermia lub udar cieplny;
• dysfunkcja gruczołów dokrewnych;
• ciąża i okres laktacji.

Grzybica skóry często dotyka małe kocięta z powodu niedojrzałej odporności. Szczególnie niebezpieczny jest okres odsadzenia od matki, kiedy niemowlęta przestają otrzymywać immunoglobuliny w mleku matki. naprężenie, związane ze zmianą miejsca zamieszkania, pojawieniem się innego zwierzęcia lub osoby w domu, agresją ze strony ludzi, mogą powodować spadek odporności organizmu kota na infekcje grzybicze.

Ciekawy! Mało kto wie, że częste konflikty rodzinne, rozwód, długotrwały wyjazd czy depresja któregoś z właścicieli ma bardzo niekorzystny wpływ na psychikę zwierzaka, wpływając na jego odporność i ogólny stan zdrowia.

Obecność otwartych ran, otarć, ukąszeń ektopasożytów i innych uszkodzeń mechanicznych na skórze zwierzęcia zwiększa ryzyko zakażenia grzybami chorobotwórczymi.

Klasyfikacja chorób grzybiczych

Choroby wywoływane przez grzyby chorobotwórcze dzielą się na 2 grupy w zależności od umiejscowienia zmiany:

• powierzchowne grzybice, których czynniki sprawcze pasożytują na skórze i błonach śluzowych zwierząt;
• grzybice ogólnoustrojowe, powodujące patologiczne zmiany w narządach wewnętrznych.

Rozpoznanie drugiej grupy chorób jest trudne ze względu na brak objawów klinicznych charakterystycznych dla pospolitych zakażeń grzybiczych. Dlatego nawet oznaki przeziębienia czy dolegliwości jelitowych powinny być powodem udania się do kliniki weterynaryjnej, gdzie doświadczony lekarz może rozpoznać dokładną przyczynę choroby..

Do najczęściej zgłaszanych chorób grzybiczych należą:

• liszaj obrączkowy, wywołane przez pasożyty z rodzaju Trichophyton i Microsporon;
• malassezia, wywołane przez grzyby ucha Malassezia;
• aspergiloza, czynnikiem sprawczym są saprofity z rodzaju Aspergillus;
• kandydoza wywołana przez grzyby drożdżowe z rodzaju Candida;
• kryptokokoza wywołana przez grzyby saprofityczne Cryptococcus.

Ważny! Niektóre z wymienionych chorób przechodzą wraz z uszkodzeniem układu nerwowego, układu oddechowego i narządów trawiennych, więc brak odpowiedniej terapii może prowadzić do śmierci..

Spośród setek patogennych rodzajów grzybów warto wyróżnić te, które najczęściej występują u kotów domowych. Pomimo tego, że ostateczną diagnozę powinien postawić tylko lekarz weterynarii, właściciele muszą znać główne objawy grzybic u swoich zwierząt.

Patogeny grzybicy

Eksperci mają na myśli trichofitozę wywoływaną przez grzyby Trichophyton i mikrosporię wywoływaną przez przedstawicieli rodzaju Microsporon.Pomimo tego, że te dermatomycetes mają podobną budowę morfologiczną, odporność na czynniki środowiskowe i środki dezynfekujące, wykazują różne objawy kliniczne.

Objawy trichofitozy

Uszkodzenie mieszków włosowych przez grzyby prowadzi do wypadania włosów i tworzenia się zaokrąglonych łysych plam, pokrytych szaro-azbestowym nalotem. Głównymi miejscami ich lokalizacji są okolice twarzy, szyi i kończyn, rzadziej dotyczy to skóry u nasady ogona.

Pomimo faktu, że przy trichofitozie występuje umiarkowane swędzenie, zwierzę drapie zmiany, co prowadzi do drapania, szybko zakażone patogenną mikroflorą. Rezultatem jest ropne zapalenie mieszków włosowych, w którym naskórek pokrywa się warstwą ropy. Podczas wysychania pęka, tworząc ciemnobrązowe skórki. Wraz ze wzrostem zakażonych obszarów ogólny stan zwierzęcia pogarsza się.

Kot jest obserwowany:

• apatia;
• odmowa karmienia;
• zauważalna utrata wagi;
• zaburzenia nerwowe.
• sierść łatwo matowieje, odbarwia się i wypada.

Objawy mikrosporii

Wraz z rozwojem grzybów z rodzaju Microsporon na łapach, głowie i brzuchu pojawiają się plamy o różnych kształtach z połamanymi włoskami. Ich powierzchnię pokrywają suche półprzezroczyste łuski, dzięki czemu grzybica szybko rozprzestrzenia się po całej powierzchni ciała..

Ważny! Jeśli kot jest puszysty, obszary wypadania włosów są prawie niemożliwe do zauważenia. Obecność choroby w tym przypadku powoduje łupież i swędzenie..

W przeciwieństwie do trichofitozy, zapalenie naskórka z mikrosporią jest słabo wyrażone.Nietypową postacią mikrosporii jest krostkowe zapalenie skóry, w którym nie dochodzi do wypadania włosów, ale na ciele zwierzęcia tworzą się grudki i krosty..

Wraz z przejściem choroby do postaci przewlekłej koty mają przebieg podkliniczny, który charakteryzuje się obecnością obszarów z połamanymi włosami pokrytymi białą zakurzoną grzybnią grzyba.

Leczenie

Podstawowe zasady leczenia grzybicy to:

• szczepionka terapeutyczna i profilaktyczna;
• zewnętrzne środki przeciwgrzybicze;
• emolienty;
• maści antyseptyczne;
• doustne antybiotyki (przy ropnym zapaleniu skóry).

Zaletą szczepionek Polivac TM i Vakderm-F jest to, że stosuje się je nie tylko w zapobieganiu trichofitozie i mikrosporii, ale także w ich leczeniu..Aby zniszczyć chorobotwórcze grzyby, wstrzyknięcia domięśniowe leku wykonuje się 2-3 razy w odstępie od 10 do 14 dni.

Równolegle na dotknięte obszary należy zastosować 5% alkoholowy roztwór jodu, a następnie nałożyć maść ”Klotrimazol”. Jeśli lokalizacja ognisk choroby nastąpiła w miejscach, do których zwierzę może łatwo dotrzeć językiem, należy podjąć środki, aby wykluczyć lizanie leczonych obszarów.

Małe ograniczone obszary bez oznak uszkodzeń mechanicznych i ropnych wysypek należy leczyć nasyconym alkoholowym roztworem kwasu salicylowego. Ten skuteczny środek można zrobić w domu, używając tego kwaśnego proszku i alkoholu etylowego. Suchą substancję należy dodawać do etanolu, aż przestanie się rozpuszczać. Zaprzestanie rozpuszczania będzie wskazywane przez wytrącone kryształy.

Ważny! Prezentowany produkt może powodować oparzenia chemiczne. Dlatego konieczne jest bardzo ostrożne nakładanie go na plamy porostów za pomocą wkładki usznej, dotykając brzegów zdrowej skóry o 1-2 mm..

Następnie należy natychmiast nałożyć na wierzch olej roślinny lub wazelinowy, który zmniejsza ból i zapobiega pękaniu naskórka. Niektórzy weterynarze zalecają do tego celu olej rybny, który ma dobre działanie lecznicze i zmiękczające. Ale w tym przypadku należy wziąć pod uwagę specyficzny zapach, który leczone zwierzę będzie rozprzestrzeniać po całym pomieszczeniu..

Rozwój ropnego zapalenia wymaga stosowania antybiotyków o szerokim spektrum działania.. Najczęściej stosuje się je jako maści antyseptyczne. Ale w szczególnie ciężkich przypadkach lekarz może zdecydować o celowości wprowadzenia doustnych środków hamujących rozwój patogennych bakterii.

Czynnik wywołujący malassezię

Grzyb drożdżopodobny Malassezia pachydermatis jest drobnoustrojem warunkowo patogennym, który jest stale obecny na skórze zdrowych kotów, ale nie wywołuje choroby.

• nieodpowiednia dieta;
• wyczerpanie;
• uraz lub duża utrata krwi;
• patologie zakaźne i inwazyjne;
• naprężenie;
• reakcje alergiczne;
• zatrucie;
• zadrapania, oparzenia, skaleczenia i inne zmiany skórne.

Lokalizacja zmian wynika z faktu, że lipidy są potrzebne do żywotnej aktywności tych mikroorganizmów. Dlatego aktywnie rozwijają się w zakresie:

• zewnętrzny kanał słuchowy;
• fałdy międzypalcowe i okołoodbytnicze;
• szyja;
• brzuszek.

Obraz kliniczny choroby różni się nieco w zależności od lokalizacji patogenu..

Objawy malasseziozy

Pierwsza faza choroby charakteryzuje się pojawieniem się rumienia, który później pokrywa się łuskami. Zjawisku temu towarzyszy silny świąd, który wywołuje u zwierzęcia niepokój i prowadzi do drapania..

Ponadto wysiękowy skaza, któremu towarzyszy:

• zgrubienie naskórka;
• pojawienie się trądziku;
• nieprzyjemny zapach;
• łysienie.

Na brodzie malassezia powoduje zapalenie mieszków włosowych, któremu towarzyszy obfite wydzielanie surowiczego wysięku, maceracja i złuszczanie obszarów naskórka, a wraz z rozwojem malasseziozy ucha zewnętrzny przewód słuchowy pokrywa się czarnym nalotem o specyficznym kwaśnym zapachu. Intensywne tworzenie się surowiczego wysięku prowadzi do jego odpływu z małżowin usznych. Kot często kręci głową, przechyla ją nisko, próbując pozbyć się swędzenia, uderza się łapami.

Brak leczenia prowadzi do rozwoju uogólnionej postaci patologii, gdy dotyczy to całej skóry. Naskórek wysycha, sierść matowieje i wypada, łysienie plackowate nabiera odcienia od jasnobrązowego do czarnego.

W praktyce weterynaryjnej odnotowano pojedyncze przypadki rozwoju grzyba Malassezia na błonach śluzowych jamy ustnej i nosa, oczu i narządów płciowych..

Ważny! Malassezioza jest chorobą niezakaźną, ale podczas obchodzenia się z chorym zwierzęciem należy przestrzegać wszelkich środków higieny ze względu na możliwość wtórnego zakażenia bakteryjnego.

Leczenie

W celu skutecznego wyeliminowania malasseziozy potrzebne jest kompleksowe leczenie, które eliminuje zarówno objawy, jak i pierwotną przyczynę choroby. Dlatego odwołanie się do weterynarza w tym przypadku jest obowiązkowe.

Skórę należy codziennie leczyć 2% roztworem chlorheksydyny, nakładając na wierzch maści przeciwgrzybicze (Lamisil, Exoderil, Clotrimazole i inne). W uogólnionym przebiegu choroby bardziej wskazane jest stosowanie specjalistycznego szamponu (Mycozoral) Wśród doustnych leków przeciwgrzybiczych wielu specjalistów preferuje ketokonazol i flukonazol.

Ważny! Negatywny wpływ leków na wątrobę i nerki wyklucza karmienie ich kociętami i dorosłymi z patologiami tych narządów.

Grzyb ucha leczy się zgodnie z następującym schematem:

• 2 razy dziennie usuwanie płytki nazębnej za pomocą wkładki do ucha zanurzonej w 0,05% chlorheksydynie;
• wkroplenie kropli do uszu Otibiovin lub Otibiovet zgodnie z instrukcją;
• Doustne podawanie ketokonazolu w dawce przepisanej przez lekarza.

Równolegle z terapią przeciwgrzybiczą należy poprawiać dietę kota, eliminować odrobaczanie oraz choroby towarzyszące osłabiające odporność..

Czynnik wywołujący aspergilozę

Grzyby saprofityczne z rodzaju Aspergillus znajdują się w glebie, gnijących szczątkach roślinnych, w upakowanym sianku i słomie, Zakażenie kotów następuje poprzez bezpośredni kontakt z patogenem w środowisku zewnętrznym.. Jednocześnie osoby chore nie są nosicielami choroby i nie są niebezpieczne dla innych zwierząt i ludzi..Są podatne na aspergilozę perski i himalajski koty. Reszta zwierząt zostaje zarażona w okresie immunosupresji związanej z innymi chorobami zakaźnymi.

Zarodniki grzybów, dostając się na błony śluzowe jamy nosowej lub spojówki, wnikają przez barierę nabłonkową do tkanek, niszczą otaczające komórki i hamują działanie fagocytów. W zależności od lokalizacji lokalizacji wyróżnia się 2 formy patologii:

• synonasal;
• synorbitalny.

Objawy aspergilozy zatokowo-nosowej (SNA) 44

Forma ta charakteryzuje się wspólnymi cechami katar:

• kichanie;
• ciężki oddech;
• surowicza lub ropna wydzielina z nosa.

Dalsze rozmnażanie się patogennych grzybów prowadzi do powstawania ziarniniaków i wysuwania przerośniętych tkanek z nozdrzy. W ciężkich przypadkach dochodzi do topnienia kości górnej szczęki i przegrody nosowej.

Objawy aspergilozy synorbitalnej (SOA) 44

Ponieważ większość kotów rozpoczyna tę postać choroby wraz z wydzieliną z nosa, przypuszcza się, że SOA jest konsekwencją SNA po lizie płytki oczodołowej..

Oznaki postaci synorbitalnej to:

• jednostronne wybrzuszenie gałki ocznej (wytrzeszcz);
• wypadnięcie trzeci wiek;
• zapalenie rogówki;
• przekrwienie spojówek.

Brak leczenia prowadzi do rozprzestrzeniania się patologicznych zmian w tkankach podniebienia twardego, powodując jego zniszczenie i powstawanie wrzodów. Ciężkiej postaci SOA towarzyszy uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego objawiające się ślepotą, dezorientacją i objawami neurologicznymi.

Leczenie

Lekarze weterynarii są ostrożni co do skutków aspergilozy u kotów.

Leczenie SNA odbywa się w klinice i obejmuje:

• stosowanie doustnych leków przeciwgrzybiczych (flukonazol, itrakonazol i inne);
• donosowe podawanie klotrimazolu w znieczuleniu ogólnym;
• dożylne podanie klotrimazolu.

Ważny! W razie potrzeby wykonuje się chirurgiczne wycięcie dotkniętej tkanki.

Leczenie SOA jest bardziej pracochłonne iw większości przypadków terapię przeciwgrzybiczą łączy się z zabiegiem chirurgicznym.

Czynnik sprawczy kandydozy

Grzyby z rodzaju Candida są częścią mikroflory występującej na skórze i błonach śluzowych kotów. Wraz z osłabieniem odporności lub długotrwałym stosowaniem antybiotyków mikroorganizmy zaczynają się intensywnie namnażać, powodując zmiany erozyjne, wypadanie włosów i inne objawy kliniczne.

Objawy

Głównymi miejscami lokalizacji zmian chorobowych są brzuch, uda, łopatki i pysk zwierzęcia..

• Na błonach śluzowych iw obszarze zewnętrznego przewodu słuchowego powstają nadżerki i owrzodzenia, pokryte żółtawymi filmami.
• Ich przymusowe usunięcie prowadzi do pojawienia się krwawiących ran..

• Zmiany skórne są szare, łuszczące się, zaokrąglone łysienie.
• Silne swędzenie prowadzi do drapania się, które szybko ulega zakażeniu mikroflorą ropotwórczą.

Leczenie

Środki terapeutyczne mające na celu wyeliminowanie skórnej postaci kandydozy obejmują następujące punkty:

• usunięcie wełny i kawałków martwej tkanki w dotkniętym obszarze;
• kąpiel co 3 dni szamponem zawierającym ketokonazol, mikonazol lub chlorheksydynę;
• smarowanie erozji maściami przeciwgrzybiczymi;
• stosowanie leków doustnych w przypadku uogólnienia procesu.

W przypadku uszkodzenia błon śluzowych, płukanie roztworem klotrimazolu jest stosowane w odstępach 6-7 godzin.

Czynnik sprawczy kryptokokozy

Nosicielami drożdżopodobnych grzybów chorobotwórczych Cryptococcus neoformans są zwierzęta dzikie i drób. Koty zarażają się poprzez wdychanie zarodników patogenów podczas wąchania odchodów, legowiska lub innych przedmiotów, które wcześniej miały kontakt z nosicielami.

Uważa się, że osoba nie może zarazić się kryptokokozą od swojego zwierzaka. Ale eksperci radzą przestrzegać zasad higieny, ponieważ potencjalna możliwość nie jest całkowicie wykluczona.

Objawy

Istnieją 2 formy choroby, w zależności od lokalizacji procesu patologicznego.

• Nosowa postać kryptokokozy objawia się objawami katar, kaszel, ropne wydzieliny z oczu. Nieleczony stan zapalny rozprzestrzenia się na opony mózgowe, powodując zapalenie opon mózgowych.
• Postać skórna prowadzi do pojawienia się małych guzków na nosie, stopniowo zamieniających się w ropne wrzody.

Leczenie

Terapia ogranicza się do stosowania doustnych i zewnętrznych leków przeciwgrzybiczych. Wskazane jest dodatkowe leczenie ognisk ropnego zapalenia maściami lub sprayami przeciwbakteryjnymi.

Ogólna profilaktyka

Zapobieganie wszelkim grzybicom skóry sprowadza się do utrzymania wysokiego poziomu odporności kotów, przestrzegania zasad higieny i pielęgnacji, terminowego odrobaczania i leczenia pasożytów zewnętrznych.Wystąpienie pierwszych objawów chorób powinno być powodem wizyty w poradni weterynaryjnej. Następnie należy ściśle przestrzegać instrukcji określonych przez specjalistę i nie stosować samoleczenia.