Microsporia u kotów: objawy, objawy i leczenie

Jedną z najbardziej szkodliwych grzybiczych chorób skóry jest porost. A najbardziej szkodliwym ze wszystkich porostów jest mikrosporia. Na szczęście w ostatnich latach mikrosporia u kotów stała się mniej powszechna, ale ta okoliczność usypia właścicieli. Jak rozpoznać podstępnego wroga? Jak szybko i bez konsekwencji uratować zwierzaka przed tą dolegliwością?

Informacje ogólne

Zarodniki są bardzo trwałe i można je znaleźć wszędzie - na trawie, na butach i ubraniach, na ziemi iw powietrzu. Nawet kot, który żyje w absolutnej czystości i nigdy nie opuszcza mieszkania, nieustannie boryka się z oportunistycznymi szczepami grzyba. Wiele rodzajów grzybów wywołujących mikrosporię zasypia na skórze i sierści kota przez lata, nie wyrządzając żadnej szkody. Inne gatunki są bardziej niebezpieczne - wywołują objawy natychmiastowo, bardzo szybko zagrażając zdrowiu zwierzaka. Niektóre grzyby pasożytują na ludzkiej skórze, więc mikrosporia może być zaraźliwa dla całej rodziny, a zwłaszcza dla dzieci i osób z osłabionym układem odpornościowym..

W większości przypadków okres inkubacji wynosi około dwóch tygodni. Ale jeśli kot ma naturalnie wysoką odporność, grzyb można aktywować tylko w momencie silnego stresu, zaostrzenia choroby przewlekłej i kwarantanny po szczepieniu. Coraz częściej młode zwierzęta i kocięta są zarażone mikrosporią, ale na tę dolegliwość podatne są również dorosłe koty o doskonałym zdrowiu..

Oznaki mikrosporii

Istnieją cztery formy porostów wywoływanych przez grzyby z rodzaju Microsporum:

• forma utajona (typowa dla silnych dorosłych zwierząt, objawy są subtelne)-
• forma wymazana (małe bezwłose ogniska, niewyrażone objawy choroby)-
• powierzchowne (jeden lub więcej bezwłosych obszarów, połamane włosy, niewielkie lub żadne zapalenie)-
• forma pęcherzykowa (jasny proces zapalny na skórze, strupy, ropnie).

Microsporia zwykle zaczyna się od małej, bezwłosej plamki na twarzy, uchu, szyi, łapie lub ogonie. Skóra jest czysta, ale jakby biaława, czasem pokryta ledwo zauważalnymi szarawymi łuskami. Włosy wokół cofającej się linii włosów są wyciągane w pęczki, łatwo i bez bólu. Jeśli nie rozpoczniesz kuracji, plama rośnie, a na futrze pojawiają się nowe łysiny. Kiedy dostanie się patogenna flora (bakterie, brud), skóra staje się silnie zaogniona i zaczerwieniona, swędzi, pokrywa się pęcherzami i ropniami.

Pamiętaj, że niektóre rodzaje grzybów są niebezpieczne dla ludzi. Nawet jeśli istnieje forma utajona, kot jest stale obsypywany aktywnymi zarodnikami! Microsporia, nawet w łagodnej postaci, mocno osłabia odporność zwierzęcia.

Dzięki wymazanej i ukrytej formie pojedyncza plamka może pozostać niezmieniona przez lata. Czasami w ogóle nie ma łysych plam, ale włosy wyglądają na rozczochrane, łatwo wypadają (właścicielowi wydaje się, że kot ciągle się zrzuca), a u podstawy opadłych włosów widoczny jest szarawy nalot. Z reguły pojawia się łupież, skóra jest przesuszona, sierść matowa, długowłosy kot nieustannie chodzi w matach (nawet jeśli codziennie czeszesz swojego zwierzaka). Takie objawy są znacznie trudniejsze do zauważenia niż łysiny, dlatego właściciele powinni regularnie badać sierść i monitorować stan skóry zwierzaka..

Zabieg Microsporia

Ponieważ mikrosporię u kotów należy leczyć natychmiast, nie czekając na wtórne infekcje i wzrost łysiny, przy pierwszym podejrzeniu należy skontaktować się z weterynarzem. Lekarz zaświeci lampą Wood na płaszczu i przepisze jakąś maść. Tutaj, jako odpowiedzialny właściciel, powinieneś nalegać na badania mikrobiologiczne. Próbka tkanki i kilka włosów zostanie wysłana do laboratorium, gdzie zostanie określony rodzaj grzyba i stopień jego wrażliwości na różne leki.

Niemożliwe jest postawienie diagnozy na podstawie zdjęcia i najbardziej wiarygodnego opisu objawów! Aby uniknąć długiej i żmudnej terapii, zaleca się natychmiastowe ustalenie rodzaju grzyba, nie polegając na złożonych środkach. Przed wizytą w klinice nie rozmazuj i nie lecz w ogóle łysiny - to skomplikuje diagnozę.

Leczy się w domu, ale wszystkie leki są przepisywane przez lekarza weterynarii, w każdym przypadku indywidualnie. Najpierw ścinamy włosy wokół plamki, a następnie łyse miejsca przeciera się wacikiem zamoczonym w wodzie z mydłem lub roztworze przeciwgrzybiczym. Maść nakłada się na dotknięte obszary (siarka salicylowa, juglon, ignam, eksoderil, mykoseptyna itp.). Upewnij się, że zwierzę nie wylizuje maści (może być potrzebna obroża ochronna).

W żadnym wypadku nie kupuj pierwszej maści na grzyby, którą znajdziesz w aptece. Niektóre substancje bezpieczne dla ludzi i psów są dla kotów śmiertelnie toksyczne. Dlatego leczenie powinno być przepisywane wyłącznie przez lekarza weterynarii..

Aby utrzymać odporność, przepisywane są stymulanty i witaminy. W ciężkich przypadkach przepisywane są tabletki lub zastrzyki środków przeciwgrzybiczych (gryzeofulwina, flukonazol, nystatyna itp. W połączeniu z hepatoprotektorami). Na silne swędzenie - mikstury i syropy, które zmniejszają podrażnienia (zatrzymują swędzenie i analogi). Z ciężkim stanem zapalnym - kurs antybiotyków (w celu zabicia bakterii). Jeśli kot jest „spryskiwany” od stóp do głów, zamiast maści stosuje się szampony lub spraye, ponieważ maści przeciwgrzybicze są toksyczne (nie można całkowicie rozmazać całego kota, jest to niebezpieczne!).

Głównym wrogiem mikrosporii jest ukierunkowane, nieprzerwane leczenie. Należy dokładnie przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza. Leków nie można samodzielnie anulować ani wymienić. Kot jest uważany za zdrowego dopiero po dwóch negatywnych wynikach testów, dlatego nie należy przerywać leczenia, gdy wydaje się, że choroba ustąpiła.

Jeśli standardowe leczenie nie powiedzie się, lekarz weterynarii może zasugerować szczepienia. Jako środek zapobiegawczy, takie szczepionki nie usprawiedliwiały się, ale jako walka z grzybami są dość skuteczne.