Microsporia u psów: szczegółowe informacje o niebezpiecznej chorobie

Jedną z najczęstszych chorób dermatologicznych jest u psów mikrosporia, popularnie nazywana „grzybicą”. Choroba jest uważana za bardzo zaraźliwą, nie tylko zwierzęta domowe, ale także ludzie mogą zarazić się chorobą od chorego psa.

Najczęściej bardzo młodzi i starsi członkowie rodziny o słabej odporności są zarażeni zwierzęciem. Patologia dermatologiczna jest bardzo długa i trudna do leczenia, u szczeniąt nieprzyjemna dolegliwość bez szybkiego przepisania określonych leków może być śmiertelna. Jeśli na ciele zwierzęcia pojawią się pierwsze oznaki infekcji, zaleca się jak najszybszy kontakt z kliniką weterynaryjną..

Czym jest mikrosporia u psów

Aby uzyskać pełny obraz patologia skóry konieczne jest zrozumienie pytania, czym jest mikrosporia u psów. Microsporia to choroba dermatologiczna wywoływana przez mikroskopijnego patogennego grzyba z rodzaju Microsporum.. Najczęściej psami, kotami, królikami, szynszylami i ludźmi jest grzyb M. Gypseum.. Mikrosporia chorobotwórcza tworzy ogromną liczbę zarodników, które dość długo zachowują swoją żywotną aktywność w środowisku zewnętrznym. Ze względu na tę cechę patologia jest powszechna na całym świecie..

Psy zarażają się przez kontakt z chorym zwierzęciem, osobą lub przedmiotami opieki.

W kontakcie z ciałem zwierzęcia mikrosporia wnika do wewnętrznych warstw skóry, niszcząc mieszki włosowe. Rozmnażaniu się patogennego grzyba w dotkniętym ognisku towarzyszy wytwarzanie toksyn, które powodują miejscowe uszkodzenia i pojawienie się bezwłosych, zaokrąglonych obszarów z wyraźną granicą. W przypadku braku leczenia dochodzi do powstawania wielu ognisk zapalnych, obserwuje się dodanie wtórnej infekcji, rozwija się piodermia i posocznica.

Różnice między mikrosporią a trichofitozą

Liszaj obrączkowy - to zbiorcza nazwa kilku chorób dermatologicznych, najczęściej u psów termin ten oznacza mikrosporię i trichofitoza. Patologie mają specyficzne leczenie, dlatego niezwykle ważne jest prawidłowe określenie rodzaju choroby.

Różnice między mikrosporią a trichofitozą:

• Obie patologie są wywoływane przez grzyby chorobotwórcze.. Czynnikiem sprawczym mikrosporii należy do rodzaju Micrisporum, a trichofitoza to Trichophyton. Identyfikacja różnic gatunkowych grzybów jest możliwa tylko wtedy, gdy są one uprawiane na pożywkach..

• Z grzybicą, dobrze zdefiniowanym łysieniem plackowatym z krótkimi, połamanymi włosami, jakby został obcięty. W przypadku mikrosporii kolce włosów są dłuższe niż w przypadku trichofitozy.
• Microsporia u psów rozpoznaje się w 90% przypadków, w pozostałych 10% trichofitoza.
• Aby zidentyfikować rodzaj patogenu, stosuje się badanie przy użyciu lampy Wood. Mikrospory pod wpływem promieniowania fluorescencyjnego jarzą się szmaragdowym światłem. Tą metodą diagnostyczną nie można wykryć trichofitozy.

Objawy i pierwsze oznaki choroby

Choroba może mieć kilka form manifestacji, których nasilenie zależy od wieku zwierzęcia i stanu odporności. W zależności od objawów klinicznych zwykle rozróżnia się powierzchowną, głęboką, wymazaną i ukrytą postać patologii skóry. Wymazane i utajone odmiany są nieodłączne u psów powyżej roku życia, powierzchowna i głęboka mikrosporia występuje u młodych szczeniąt, starszych i osłabionych psów.

Po wniknięciu mikrosporii na ciało zwierzęcia przez długi czas skóra ma normalny, zdrowy wygląd. Pod koniec okresu inkubacji, z powierzchowną formą, pojawiają się pierwsze oznaki: powstają bezwłose plamy o okrągłym kształcie z wyraźną szarą obwódką. Skóra w dotkniętych zmianach staje się sucha, zaczerwieniona i szorstka, włosy mogą być na krótko odłamywane, czasami w miejscu zmiany pozostają przylegające włoski lub tylko czarne kolce. Łysienie plackowate może tworzyć się na skórze głowy, brzuchu, odbycie i między palcami.

Charakterystyczną cechą mikrosporii jest przyczepianie się patogennych grzybów do podstawy sierści.

Włosy z zajętej zmiany łatwo się łamią; po dokładnym zbadaniu na końcu można znaleźć biały łupież, czyli mikrosporię. Na zaczerwienionej skórze ze stanem zapalnym najpierw pojawiają się łuski, następnie powstają wrzody, wrzody i nadżerki.

Właściciel psa powinien zgłosić się do kliniki weterynaryjnej, jeśli u psa wystąpią następujące charakterystyczne objawy mikrosporii:

• zaokrąglone bezwłose plamy z wyraźną obwódką;
• szare strupy w zmianach;
• biały łupież na włosach;
• postępujące łysienie;
• swędzący;
• pojawienie się ropni, wrzodów, płaczących ran;
• nieprzyjemny zapach ciała.

Okres wylęgania

Zwierzę domowe w każdym wieku może zarazić się mikrosporią, ale najczęściej grzybica skóry dotyczy młodych zwierząt w wieku do jednego roku, osób starszych oraz psów z osłabionym układem odpornościowym.

Okres inkubacji od momentu infekcji do pojawienia się pierwszych objawów choroby wynosi 45-47 dni. Zdrowy pies o silnej odporności może być nosicielem mikrosporii bez klinicznych objawów patologii.

Oprócz wieku i stanu odporności czynnikami przyczyniającymi się do rozwoju choroby są:

• słaba jakość karmienia psów;
• naruszenie warunków zatrzymania;
• szczepionka;
• odsadzenie od matki;
• zmiana diety;
• hipotermia;
• choroby wirusowe, bakteryjne i pasożytnicze;
• Choroby niezakaźne;
• brak witamin i pierwiastki śladowe;
• alergia;
• zaburzenia metaboliczne i regulacja hormonalna.

Analizy i metody diagnostyczne

Diagnozę i odpowiednie leczenie powinien przeprowadzić lekarz weterynarii. Do identyfikacji druz patogennego grzyba stosuje się kilka metod diagnostycznych..

Badanie kliniczne

Możliwe jest założenie obecności mikrosporii u chorego zwierzęcia podczas badania klinicznego tylko z wyraźną powierzchowną postacią choroby, charakteryzującą się tworzeniem się okrągłych zmian. Głęboka forma w obecności powikłań jest bardzo trudna do wizualizacji. Praktycznie niemożliwe jest ustalenie wymazanych i utajonych form mikrosporii tylko za pomocą badania klinicznego..

Luminescencyjna metoda diagnostyczna

Aby wykryć grzybnię mikrosporii, jako źródło promieniowania ultrafioletowego używana jest lampa Wood. W przypadku badania wysokiej jakości nie zaleca się nakładania maści ani roztworów na dotknięte ogniska, które mogą wywołać nieprawidłowy wynik.

Aby przeprowadzić luminescencyjną metodę diagnostyczną, chore zwierzę umieszcza się w ciemnym pomieszczeniu i kieruje wiązkę lampy Wooda na dotknięty obszar. Pod wpływem promieniowania ultrafioletowego grzybnia patogennych grzybów zaczyna świecić na zielono.

Badanie mikroskopowe

Za pomocą mikroskopowej metody diagnostycznej można wykryć grzybnię grzyba oraz zmiany w skórze i sierści charakterystyczne dla grzybicy skóry. Tą metodą badawczą nie można określić rodzaju konkretnego patogenu.. Aby przeanalizować i zidentyfikować chorobotwórczego grzyba podczas badania mikroskopowego, pobiera się zeskrobanie skóry z dotkniętej zmiany i kilka włosów z ciała zwierzęcia.

Kulturowa metoda diagnostyczna

Do ekspresowej diagnostyki mikrosporii wykorzystuje się metody mikroskopowe i luminescencyjne, ale najbardziej miarodajny wynik można uzyskać jedynie poprzez wysiew patogenu na pożywki. Pomimo energochłonności i czasu trwania metody hodowli, umożliwia dokładne określenie rodzaju patogennego grzyba, który jest niezbędny, aby weterynarz przepisał właściwe leczenie choroby.

Leczenie mikrosporii u psów

Czas trwania leczenia mikrosporii u psów zależy bezpośrednio od zaniedbania choroby, ciężkości przebiegu i stanu zdrowia zwierzęcia. U zdrowych zwierząt z silnym układem odpornościowym choroba może postępować bez objawów klinicznych lub małe zmiany skórne ustąpią bez interwencji lekarza weterynarii.

W leczeniu szczeniąt, zwierząt starszych lub osłabionych z mikrosporią przez długi czas stosuje się agresywne leki. Rokowanie choroby uzależnione jest od stopnia nasilenia patologii i terminowości wizyty właściciela zwierzęcia w poradni weterynaryjnej.

Schemat leczenia

Leczenie choroby ma na celu zniszczenie czynnika wywołującego chorobę i wtórnej patogennej mikroflory, odbudowę skóry, pobudzenie odporności i podniesienie ogólnej odporności organizmu.

Schemat leczenia mikrosporii u psów:

• miejscowe leczenie dotkniętej skóry preparatami grzybobójczymi w postaci roztworów, maści, żeli lub sprayów;
• terapia antybiotykowa polegająca na pozajelitowym lub doustnym podawaniu leków i zewnętrznym leczeniu maściami przeciwbakteryjnymi;
• łagodzenie swędzenia lekami przeciwhistaminowymi;
• pobudzenie mechanizmów obronnych organizmu witaminami i lekami immunostymulującymi.
• Tworzenie odpowiedzi immunologicznej przy użyciu szczepionek.

Oprócz stosowania leków w leczeniu mikrosporii konieczna jest odpowiednia opieka nad chorym psem i dokładna dezynfekcja pomieszczeń..

Jeśli na ściółce, zabawkach lub podłodze pozostaną żywotne zarodniki patogenu, może dojść do ponownej infekcji osłabionego zwierzęcia. Niewłaściwe lub niepełne leczenie jest obarczone ciągłymi nawrotami i ryzykiem zakażenia dla wszystkich członków rodziny.

Leki stosowane w leczeniu mikrosporii u psów

Przepisywanie leków, ich dawkowanie i czas podawania powinny być rozpatrywane wyłącznie przez lekarza weterynarii. Microsporia jest bardzo długa i trudna w leczeniu, czasami konieczna jest zmiana leków i ciągłe monitorowanie skuteczności środków terapeutycznych.

Podstawowe leki stosowane w leczeniu mikrosporii u psów

• Alkohol salicylowy lub maść salicylowa - mają działanie dezynfekujące, służą do zewnętrznej pielęgnacji dotkniętych powierzchni;
• Trichocetyna - miejscowy antybiotyk o działaniu grzybobójczym, stosowany do stosowania zewnętrznego w postaci mazidła lub proszku z wazeliną;
• Roztwór alkoholu jodowego - uniwersalny preparat, który po zastosowaniu zewnętrznym zabija grzyby, chorobotwórczą mikroflorę i wysusza zmienioną chorobowo skórę;
• Gryzeofulwina - przeciwgrzybiczy fungistatyczny lek przeciwbakteryjny podawany doustnie przez długi czas;
• Terbinafina - preparat przeciwbakteryjny o działaniu grzybobójczym do użytku wewnętrznego i zewnętrznego;
• Microderm - szczepionka do leczenia i zapobiegania grzybicy skóry;
• Vakderm - preparat immunobiologiczny stosowany w weterynarii do leczenia i profilaktyki grzybic;
• Cubatol - aerozol antyseptyczny używany do użytku zewnętrznego;
• Zoomycol - spryskać o działaniu grzybobójczym;
• Mikonazol - przeciwbakteryjny lek przeciwgrzybiczy do użytku zewnętrznego;
• Klotrimazol - leczniczy środek grzybobójczy stosowany miejscowo;

• Traumeel - homeopatyczny lek przeciwzapalny, stosowany w leczeniu szczeniąt;
• Catosal - lek immunostymulujący.
• Gamavit - medycyna witaminowa.

Kontrolę stosowności i skuteczności leków powinien sprawować lekarz weterynarii. Poprawność wybranego zabiegu można ocenić na podstawie zmniejszenia stanu zapalnego skóry i odrastania włosów.

W leczeniu mikroskopowym obowiązkowe jest okresowe badanie mikroskopowe..

Środki ludowe

Jeśli nie można odwiedzić weterynarza w początkowych stadiach choroby, możesz użyć typowych środków ludowej:

• roztwór mydła z prania lub mydła smołowego do użytku zewnętrznego;
• roztwór jodu lub brylantowej zieleni miejscowo na dotknięte zmiany;
• ocet jabłkowy bezpośrednio na skórę w postaci balsamów;
• napar z roślin leczniczych: kory dębu, szałwii, łopianu, dziurawca, rumianku, krwawnika pospolitego i wrotyczu pospolitego podawany na ciepło pół godziny przed posiłkiem.

Stosowanie środków ludowych ma pozytywny wpływ tylko przy powierzchownej postaci choroby u psów z silną odpornością..

Opieka nad chorym psem

Microsporia jest chorobą bardzo podstępną, do całkowitego wyleczenia, oprócz prawidłowej diagnozy i przepisania określonych leków, niezbędna jest odpowiednia opieka nad chorym psem, na którą składają się proste czynności:

• izolacja czworonożnego pacjenta od wszystkich zwierząt domowych i członków rodziny;
• przycinanie długich włosów, aby uniknąć rozprzestrzeniania się zarodników grzybów i lepszej penetracji leków;
• należy spalić wszystkie zabawki, pościel i artykuły pielęgnacyjne, nową pościel poddawać regularnej dezynfekcji;

• aby uniknąć drapania i rozprzestrzeniania się infekcji w całym organizmie, zaleca się przyciąć pazury i ubrać zwierzaka w specjalny kołnierz ochronny;
• karma powinna być lekkostrawna i zbilansowana; do karmienia psa w okresie leczenia i rekonwalescencji najlepiej nadają się zupy o niskiej zawartości tłuszczu, płatki zbożowe, gotowane puree z warzyw i produkty mleczne;
• odmawiając picia i karmienia, konieczne jest mocne podlewanie i karmienie małego przyjaciela ze strzykawki z puree;
• najlepszym lekarstwem dla osłabionego pupila jest uwaga właściciela, dlatego należy zachęcać zwierzaka podczas wszystkich zabiegów łagodnymi, pocieszającymi słowami.

Ważny! Wszelkie manipulacje z chorym zwierzęciem należy wykonywać w sterylnych rękawiczkach, a po każdym zabiegu dokładnie umyć mydłem i wodą pod bieżącą wodą. W okresie leczenia i rekonwalescencji wskazane jest unikanie kontaktu małych i starszych członków rodziny z chorym psem.

Szczepienia i szczepionki

W profilaktyce i leczeniu mikrosporii u psów szeroko stosuje się szczepionki przeciwko grzybicy skóry: „Vakderm”, „Mikolam”, „Mikoderm”, „Polivak”, „Mikkanis”. Dzięki szczepieniu powstaje stabilna odpowiedź immunologiczna, dzięki której zaleca się szczepienie zwierząt domowych nawet w najdelikatniejszym wieku szczenięcym..

Stosowanie szczepionek przeciwko grzybicy skóry u psów jest uważane za skuteczne tylko wtedy, gdy są stosowane w połączeniu z grzybobójczymi lekami zewnętrznymi i wewnętrznymi.

Preparaty immunobiologiczne wstrzykuje się domięśniowo w odstępie 10-21 dni do całkowitego ustąpienia objawów choroby i braku patogenu w analizach zwierzęcia.

Szczepionki za każdym razem wstrzykuje się głęboko w mięsień uda. Jeśli po raz pierwszy lek został wstrzyknięty w udo prawej kończyny tylnej, następnym razem wstrzyknięcie wstrzyknięto w prawą łapę.

W celu zapobiegania grzybicy skóry, pierwsze szczepienie pokazano po 2 miesiącach, a ponowne szczepienie po 10-21 dniach. Kolejne szczepienia przeprowadza się raz w roku po profilaktycznym odrobaczeniu.

Niebezpieczeństwo dla ludzi

Niestety chory zwierzak to realne zagrożenie dla ludzi.. Zakażenie człowieka następuje bezpośrednio przez kontakt z sierścią zwierząt domowych lub przez artykuły pielęgnacyjne, naczynia i zabawki. W grupie ryzyka znajdują się dzieci, osoby starsze i osłabione, najczęściej szczyt zachorowań obserwuje się w okresie jesienno-zimowym z pogorszeniem odporności.

U ludzi grzyby chorobotwórcze powodują uszkodzenie mieszków włosowych, skóry i paznokci. Grzybica rozwija się w taki sam sposób jak u zwierząt. Zdrowi ludzie nie zarażają się nieprzyjemną dolegliwością, au niemowląt patologia może rozpocząć się od utworzenia jednego zaokrąglonego ogniska i przejść do uogólnionej postaci z dużym obszarem zmiany. W leczeniu tej choroby stosuje się kremy i maści przeciwgrzybicze..

Zapobieganie mikrosporii

W przypadku grzybicy lepiej zapobiegać niż leczyć. W ten sposób można chronić przed ciężką patologią nie tylko czworonożnego przyjaciela, ale także wszystkich domowników i inne zwierzęta domowe..

Zapobieganie mikrosporii obejmuje następujące środki:

• wykluczenie kontaktu z bezpańskimi psami i kotami

• szczepienie preparatami "Vakderm", "Mikolam", "Mikoderm", "Polivac", "Mikkanis";
• regularne mycie kończyn zwierzęcia po każdym spacerze;
• wysokiej jakości karmienie i właściwa opieka;
• stosowanie witamin i suplementów mineralnych;
• terminowe leczenie patologii zakaźnych i niezakaźnych.

Dezynfekcja pomieszczeń mieszkalnych

Dezynfekcja pomieszczeń mieszkalnych jest jednym z głównych elementów leczenia mikrosporii u psów. Patogen może pozostawać aktywny przez długi czas poza ciałem zwierzęcia, dzięki czemu w dowolnym momencie może dojść do ponownej infekcji zwierzęcia lub członków rodziny.

Wszystkie zabawki, artykuły pielęgnacyjne i pościel należy wyrzucić. Nową pościel należy wymieniać codziennie, poddając zmianę pościeli gotowaniu, praniu w wysokich temperaturach i prasowaniu dwustronnemu.

W trakcie leczenia zwierzę należy umieścić w oddzielnym pomieszczeniu, wykluczając możliwość kontaktu z innymi zwierzętami i członkami rodziny.

Meble tapicerowane i dywany należy dokładnie odkurzyć i poddać działaniu pary chlorheksedynowej; pomieszczenie należy regularnie czyścić na mokro formaldehydem, chlorheksedyną lub chlorem. Odzież należy prać dowolną substancją zawierającą chlor.