Mastif tybetański: zrównoważony i nieustraszony

Rasa Mastifa Tybetańskiego jest uważana za jedną z najstarszych na świecie. Wywodzi się z Tybetu - tajemniczej i odległej krainy. Przez długi czas przedstawiciele tej rasy nie byli eksportowani z kraju: nie chodziło o to, że prawo tego zabraniało, ale raczej o utratę regionów wysokogórskich. Jednocześnie izolacja dobrze służyła utrzymaniu czystości rasy i jej wyjątkowych cech charakteru: siły, wytrzymałości, lojalności, niezależności, opanowania i innych. Te psy nie przejmują się trudnymi warunkami klimatycznymi, ani trudnym trybem życia..

Opis i cechy (zdjęcie)

• Kraj: Tybet
• Waga: 55-60 kg - kobieta, 64-77 kg - mężczyzna
• Wzrost: 61 cm - kobieta, 66 cm - mężczyzna
• Dojrzałość płciowa: 3-letnia suka, 4-letnia dziewczynka
• Długość życia: 10-15 lat
• Struktura: silny
• Proporcje: długość ciała jest większa niż wzrost
• Gryźć: nożycowy, powiedzmy prosto
• Kolor: czarne lub rude z podpalanymi znaczeniami, dopuszczalna jest mała biała łata na piersi
• Wełna: średniej długości, prosty, szorstki, cienki, bogaty podszerstek
• Grupa: pinczery, sznaucery, psie
• Podanie: wartownik, pies stróżujący, towarzysz
• Uznane: FCI, RKF, AKS, SKS, KS
• Inne nazwy: do-khai (lub do-hi), tybetański pies, tybetański molos, tybetański pies

Charakter psa tybetańskiego jest uparty i niezależny. Jest inteligentna i ma podwyższone poczucie własnej wartości, ma rozwiniętą intuicję i wymaga od właściciela większej uwagi..

• Tybetański - towarzysz, który kocha dusze wszystkich członków swojej „sfory” - właścicieli, ich dzieci, ich zwierzaki. Jest jednak niezwykle podejrzliwy wobec obcych. Od wieków instynkt wychowanego opiekuna i opiekuna może działać nawet na dorosłych lub małych gości właścicieli, jeśli zwierzę uzna ich zachowanie za agresywne. To prawda, że ​​jeśli pies jest wystarczająco wykształcony (w przeciwnym razie po prostu niebezpiecznie go trzymać), będzie posłuszny właścicielowi i nie będzie wtrącał się, ale nie straci czujności, obserwując wydarzenia.

• Bardzo ważne jest, aby przedstawiciele tej rasy byli jak najczęściej otoczeni ludźmi, samotnie, pozbawieni komunikacji, nabywają złych nawyków, takich jak kopanie, stają się agresywni i podejmują decyzje na podstawie własnych przemyśleń. Jest to niebezpieczne, ponieważ trudno jest fizycznie zatrzymać takie zwierzę w pojedynkę..
• W celu socjalizacji pies, już wychowany i przyzwyczajony do poleceń, zabiera się ze sobą wszędzie, gdzie jest to dozwolone: ​​sklepy, place zabaw, parki i tak dalej. Wskazane jest zapoznanie go z wieloma osobami, śledzenie jednak reakcji zwierzaka, aby uchronić przed nim osobę, której może nie lubić. Pies taki jak Mastif Tybetański wymaga wiele uwagi, treningu i towarzystwa. Kiedy się nudzi, może być dość destrukcyjna, biorąc pod uwagę jej rozmiar i inteligencję..
• Podczas spaceru z mastifem wskazane jest korzystanie z różnych tras, ponieważ jest on skłonny traktować zwykłe miejsca jako swoje terytorium i rozpowszechniać na nim swoje zasady, a obszary tych terytoriów mogą być ogromne, ponieważ jest pasterzem, strażnikiem.
• Pies dobrze wychowany, zaopatrzony we wszystko, co niezbędne, na ogół zachowuje się cicho i grzecznie. Prawda pozostawiona na noc na podwórku może zacząć szczekać i nie sposób pozostać obojętnym na to zjawisko..

• Mastif wspina się na najwyższe wzniesienie na swoim terytorium i obserwuje go z góry, okresowo patrolując. Należy uważać, aby teren dziedzińca był starannie ogrodzony, a pies nie mógł przez niego przeskoczyć i uciec..
• Skłonny do podejmowania własnych decyzji Tybetańczyk jednak dobrze go rozumie i jest mu posłuszny. Ale jeśli pies jest pewien, że ma rację, może nie od razu i nie zawsze być posłuszny.
• Szczenięta psów tybetańskich są niezwykle urocze i jak wszystkie dzieci są aktywne, niespokojne, zabawne, jednak dorastając nabierają spokojnego i zrównoważonego temperamentu charakterystycznego dla rasy. Kolejny charakterystyczny szczegół: w okresie dojrzewania szczenięta Mastifa Tybetańskiego nie tracą proporcji: są podobne do dorosłego psa, tylko mają mniejszy wzrost i wagę, co widać nawet na zdjęciu.

Mastif tybetański nie jest odpowiedni dla każdego - jego celem jest ochrona i zachowanie, a przed jej rozpoczęciem należy dokładnie przestudiować opis rasy i jej cechy, komunikować się z hodowcami rasy i właścicielami.

Pochodzenie rasy

Istnieje hipoteza, że ​​mastify tybetańskie, zachowując swój pierwotny wygląd, stały się jednocześnie przodkami większości wschodnich ras psów.

Przez długi czas utrzymywano czystość rasy, dzięki czemu nawet teraz Mastif Tybetański nie może być pomylony z żadnym innym psem..

W różnym czasie, z różnym powodzeniem, rasa ta była eksportowana na terytoria Azji Środkowej i Mongolii, a także do Mezopotamii, skąd rozprzestrzeniła się dalej do starożytnej Grecji, a stamtąd do regionu śródziemnomorskiego..

Po raz pierwszy o mastifie tybetańskim wspomniano w chińskim źródle pisanym „Shu-King” z 1122 roku pne..

Pisali o tym tacy starożytni autorzy jak np. Arystoteles w IV wieku pne, Marco Polo w 1272 roku, George Bockle w 1774 roku..

W XX wieku wichury historii wdarły się do starożytnego Tybetu i między innymi wywarły niefortunny wpływ na rasę, która prawie całkowicie zniknęła w swojej ojczyźnie, ale została uratowana w Nepalu. To stamtąd została sprowadzona do Ameryki i Europy, gdzie jest hodowana do dziś, ale chińska gałąź jest nadal uważana za najbardziej autentyczną, rasową i wartościową.

Największy na świecie

Ta rasa jest jedną z największych na świecie. Największy na świecie mastif tybetański o imieniu Li Shung w 2013 roku dał swojemu „koledze” mastifowi angielskiemu zaledwie 0,5 centymetra. W kłębie, według pomiarów, jego wysokość wynosiła 90 centymetrów! Jednak Lee Shung nie przegrał: otrzymał zasłużony tytuł najpiękniejszego mastifa tybetańskiego na świecie..

Obecnie trwają prace nad zmniejszeniem wagi rasy, ponieważ powoduje to problemy typowe dla ras dużych - słabe stawy.

Jak wybrać szczeniaka

Zasady selekcji:

• Po przestudiowaniu informacji o mastifie tybetańskim, wzorcu rasy, cechach i cechach, po obejrzeniu wystarczającej ilości zdjęć przedstawicieli, a może po spotkaniu co najmniej jednego „oryginału”, rozmowie z hodowcami i właścicielami, po ustaleniu ceny szczeniąt, zdecydowałeś, że Mastif Tybetański jest Twoim psem. Wiesz, jak wygląda i zachowuje się, jakiej opieki potrzebuje, gdzie będzie mieszkać i chodzić z tobą, co jeść, jednym słowem - uzbrojona w wiedzę teoretyczną i zamierza przejść do praktyki.
• W trakcie komunikowania się z osobami związanymi z Tybetańczykami prawdopodobnie wybrałeś już budę, w której będziesz opiekować się swoim psem. Jeśli jeszcze nie jest, powinieneś zajrzeć na strony kilku, znaleźć informacje o szczeniętach, które są już w magazynie i o planowanych miotach.

• Musisz przestudiować informacje o hipotetycznych lub odnoszących sukcesy rodzicach szczeniąt: ich zdjęcia, rodowody.
• Po podjęciu decyzji trzeba umówić się na spotkanie, które może odbyć się jeszcze przed narodzinami miotu, a nawet na etapie planowania, jeśli ktoś z psiej pary zapadł w duszę. Możesz nawet zapisać się na przyszłego szczeniaka lub wybrać spośród tych, które już się urodziły. To ostatnie najlepiej wykonać po ukończeniu miesiąca życia..
• W samym żłobku należy zwrócić uwagę na warunki trzymania czworonogów, przyjrzeć się ich dyplomom, dokumentom hodowcy, dowiedzieć się więcej o cechach charakteru rodziców lub przynajmniej jednej. Konieczne jest upewnienie się, że wykluczyli patologię wspólną dla rasy - dysplazja stawu biodrowego.
• Jeśli w żłobku, hodowcach, dokumentach i rodzicach psów wszystko Ci odpowiada, pora omówić cenę i wybrać zwierzaka według swojego serca lub zapisać się na przyszły miot, określając płeć i kolor..

• Jeśli chodzi bezpośrednio o wybór konkretnego psa, należy najpierw przyjrzeć się warunkom, w jakich trzymane są pociechy.. Pomieszczenie powinno być wystarczająco czyste i przestronne, chodzenie powinno być regularne. Oczy i nosek dziecka powinny wyglądać zdrowo, uszy i sierść czyste, grzbiet i ogon gładkie, ostatnie bez zagnieceń. Sam maluch ma być dość dobrze odżywiony i ciężki, mieć grube nóżki i szeroką kufę oraz wyjątkowo owłosiony, nie agresywny, ale też nie nieśmiały..
• W wieku 45 dni miot jest aktywowany: ważenie, kontrola zgryzu, tatuowanie, szczenięta otrzymują indywidualne karty. Do tego czasu zapobiegano już dzieciom robaki i jedno szczepienie.

• Nie zapomnij połączyć swojego serca z wyborem - powinno ono odpowiedzieć na tego jednego, Twojego własnego psa, którego musisz wybrać. A może wręcz przeciwnie, pies wybierze Ciebie, bo nie wiesz, jak to będzie. Taka miłość od pierwszego wejrzenia może wyprzedzić Cię w pierwszym pokoju dziecięcym, na który wybierzesz. Ale może się zdarzyć, że trzeba będzie odwiedzić więcej niż jedną hodowlę, może nie jeden kraj, ale wyjątkowy przedstawiciel wyjątkowej rasy, przyjaciel, towarzysz, członek rodziny, lojalny i opiekuńczy strażnik i pomocnik jest tego wart.

Cena £

Mastif tybetański nie jest tani. Jednak cena może się znacznie różnić w zależności od klasy, rozmiaru, cech, miejsca rozrodu i tak dalej..

Tak więc koszt psa rasowego może wynosić od 3 do 250 tysięcy dolarów, a to nie jest limit. Do-hee śmiało trzymają rekord w kategorii najdroższych psów świata, ponieważ jest to jedna z najstarszych ras na świecie, która nie straciła swoich rasowych i cennych cech..

Nie jest wcale konieczne, aby względna taniość szczeniaka z pokoju dziecinnego oznaczała, że ​​ma on wadę. Rolę może odgrywać brak doświadczenia hodowców, chęć szybkiego pozbycia się istniejącego miotu lub niewielka ilość certyfikatów, nagród i wystaw od psich rodziców.

Utrzymanie psa

Wybierając dla siebie ogólnie dużego psa, a zwłaszcza Mastifa Tybetańskiego, musisz zrozumieć, jakie są jego cechy i cechy użytkowe. Przodkowie Tybetańczyków byli myśliwymi, pasterzami, strażnikami, więc najlepszym miejscem dla takiego psa jest wiejski dom z przyzwoitym przyległym terytorium. Ma dużo chodzić i ćwiczyć fizycznie, do tego idealny jest duży obszar, na którym zwierzę poczuje się jak szef..

Dzięki wspaniałemu futrze pies będzie się dobrze czuł nawet podczas najsilniejszych mrozów. Miło jest spać w zaspie śnieżnej, bawiąc się w niej wcześniej, jak na Tybetańczyka - rzecz powszechna.

Apartament powinien być co najmniej obszerny, aby nie wpaść na psa, gdziekolwiek się pojawią właściciele. W przypadku przebywania w mieszkaniu Tybetańczyk będzie musiał chodzić i aktywnie co najmniej trzy razy dziennie przez co najmniej pół godziny. Tak, a do edukacji trzeba będzie podchodzić z dużą uwagą, bo w warunkach miejskich jest bardziej hałaśliwie, zatłoczone, więcej transportu, inne psy i tak dalej..

Futro „domowego” psa będzie grubsze i bardziej luksusowe niż w „mieszkaniu”.

Jak dbać o mastifa tybetańskiego

Dla tak drogiego psa pod każdym względem opieka wymaga szczególnej, ale nie jest to szczególnie trudne i nie obejmuje niczego niezwykłego.

Trzeba jednak mieć świadomość, że każdy pies to osoba, która wymaga indywidualnego traktowania i szacunku. Studiując informacje charakterystyczne dla rasy, pamiętaj, że zwierzak z pewnością będzie miał swoje własne cechy, które mogą być sprzeczne z wszelkimi opisami.

Pielęgnacja włosów

Linienie w tej rasie odbywa się raz w roku i może nie zdarzać się corocznie w zależności od klimatu panującego w miejscu zamieszkania. Luksusowe futro zwierzęta są czesane raz na tydzień lub dwa. Chociaż nie jest podatna na filcowanie, maty, szczególnie w najgęstszych miejscach, należy sprawdzić i wyczesać, w przeciwnym razie zranią Twojego pupila.

W okresie linienia czesać częściej w razie potrzeby. Wskazane jest, aby zrobić to przy pomocy furminatora i pożądane jest, aby procedura odbywała się nie w salonie, ale na ulicy. Będzie tylko dużo wełny!

Kąpielowy

Mastif tybetański różni się od innych ras brakiem zapachu i wyjątkową czystością, porównywalną z kotem, którego hodował od wieków. Zwierzęta samodzielnie dbają o swój wygląd..

Kąpiel ich częściej niż raz w miesiącu nie jest tego warta, chyba że istnieje silna i pilna potrzeba..

Oczy, uszy, zęby, pazury

Zwierzę powinno się uczyć higienicznych zabiegów od szczenięcia, w przeciwnym razie później będzie mu nieco trudno poradzić sobie z dorosłym psem, zwłaszcza jeśli nie lubi sprzątać i myć. Rutynowe zabiegi powinny wiązać się z przyjemnymi emocjami, aby zwierzę chętnie pozwalało na ich wykonanie.

• Oczy są sprawdzane i myte lub wycierane w razie potrzeby, jeśli występują oznaki choroby - skontaktuj się z weterynarzem.
• Przynajmniej raz w tygodniu zaglądają do uszu i czyszczą je w razie potrzeby.
• Mycie zębów trwa od jednego do dwóch dni.
• Pazury są przycinane co miesiąc, w razie potrzeby częściej.

Pieszy

Jeśli mastif tybetański mieszka w domu o przyzwoitym terytorium, które kontroluje, strzeże i patrole, jest w stanie samodzielnie zaspokajać swoje potrzeby fizyczne, właściciel dostanie tylko „program kulturowy” w ramach socjalizacji: znajomość różnych miejsc, ludzi i zwierząt.

Właściciel mieszkający z mastifem w mieszkaniu w mieście będzie również musiał zapewnić zwierzakowi przyzwoitą regularną aktywność fizyczną i zadbać o jego kondycję.

Co karmić mastifa tybetańskiego

Normalnie zrównoważony jedzenie w wystarczającej ilości - klucz do zdrowia psa i zachowania jego cech rasowych.

Pasza i inna żywność

Mastifów tybetańskich nie można nazwać żarłokami, chociaż w okresie szczenięcym i młodzieńczym bardzo lubią jeść. Ilość pokarmu spożywanego przez dorosłych porównuje się z ilością potrzebną bokserowi lub labradorowi..

Właśnie dlatego, że jedzą stosunkowo mało, jakość i zbilansowanie paszy muszą być doskonałe, a on sam musi być kompletny.

Każdy właściciel wybiera, co jest dla niego wygodne do karmienia psa - naturalna karma lub gotowa pasza przemysłowa.

Należy zauważyć, że dla szczeniąt nadal pożądana jest naturalna karma, z której można stopniowo, jeśli jest taka potrzeba, przenieść na sucho.

Sucha karma powinna być premium (głupio jest kupować psa za duże pieniądze i rujnować jego zdrowie tanią karmą), stworzoną dla tej rasy i odpowiadającą potrzebom zwierzęcia.

Istnieje kilka zasad, których przestrzeganie zapewni zdrowie zwierzaka:

• Żywność mieszana jest zabroniona - zarówno naturalna, jak i sucha.
• Przekarmienie zwierzaka jest szkodliwe.
• Nie ma potrzeby namaczania granulek suchej paszy w wodzie lub mleku.
• Ostra zmiana jedzenia wpłynie na samopoczucie zwierzaka, musisz go przenosić stopniowo, obserwując reakcje i zdrowie psa.
• Nie możesz karmić szczeniąt pokarmami przeznaczonymi dla innego wieku.
• Jedzenie nie powinno być gorące, wędzone, a ryby rzeczne są zabronione.
• Konieczne jest monitorowanie kompletności diety, planowanie naturalnego odżywiania lub badanie składu paszy przemysłowej.
• Pies powinien czuć się dobrze nawet w okresach odmowy jedzenia, nie może być chudy ani zbyt gruby.
• Zwierzęta żyjące na świeżym powietrzu powinny dodawać do diety odpowiednią proporcję pokarmów białkowych..

woda

Cokolwiek zjada pies, powinien zawsze mieć dostęp do czystej, słodkiej wody, szczególnie w okresie letnim, ponieważ w warunkach jego naturalnego środowiska może spotkać się z upałem lub udarem słonecznym, chociaż zwykle przedstawiciele tej rasy dobrze znoszą upały.

Jako danie lepiej jest używać specjalnych misek do picia dla wysokich ras na blacie, za pomocą którego można regulować wysokość.

Cechy szkolenia i edukacji

Posiadając wysoką inteligencję dla psów, Mastify Tybetańskie są zdolne do szybkiego przyswajania poleceń. Jeśli zwierzę czuje autorytet osoby, trening jest łatwy i radosny. Dlatego warto budować relacje oparte na wzajemnym szacunku - efekty będą szybsze, bardziej namacalne i lepsze..

Aby pies miał przyjazny i zrównoważony charakter, potrzebuje socjalizacji: poznania jak największej liczby ludzi, zwierząt, miejsc, by tak rzec, poszerzenia horyzontów. Trening należy zacząć od szczenięcia, im dłużej zwlekasz, tym trudniej będzie poradzić sobie z psem, który ze względu na swój rozmiar i cechy charakterystyczne dla rasy musi po prostu stać się przyjacielski i zorientowany na człowieka, w przeciwnym razie po co zaczynać, skoro nie możesz sobie z tym poradzić? To może być niebezpieczne.

Jeśli nie masz własnego doświadczenia, powinieneś zwrócić się do profesjonalistów, którzy pomogą wychować zwierzę i nauczą właściciela, jak sobie z nim radzić..

Takie psy polubią to bardziej, jeśli ich miejsce będzie blisko właściciela. Ale ich ogromny rozmiar i względy sanitarne nie zawsze pozwalają na zrealizowanie tej opcji. W takim przypadku zwierzę powinno budować budka, wystarczająco przestronne dla osoby dorosłej i suche.

Jeśli pies zostanie ukarany odesłaniem go do budki z komendą „ustaw” surowym głosem, to nie da się go stamtąd zabrać, aby go dodatkowo ukarać. Jedno wykroczenie - jedna kara.

W procesie szkolenia od najmłodszych lat pies powinien:

• Przestać skakać po ludziach z łapami przeraża wyobrażenie, czy taka dorosła tusza skacze.
• Dmuchanie przechodniów - jego rasowym głosem możesz mieć poważne kłopoty.
• Uszkadzaj meble, buty, przewody !, artykuły gospodarstwa domowego.
• Pozwól sobie na kąpiel błotną.

Zachęta powinna być nie tylko i nie tyle delikatnością, co miłym, serdecznym słowem.

Trening na smyczy, obroży i kagańcu jest obowiązkowy, ale nie zaleca się trzymania psa na smyczy i w obroży w celu zachowania na zewnątrz.

Chodzenie, zabawa, bieganie jest obowiązkowe przez długi i ciekawy czas. Tybetańczycy uwielbiają tarzać się w śniegu, majstrować przy dzieciach i innych zwierzętach.Szkolenie obejmuje nadruk - zaszczepienie zaufania do osoby, socjalizacja, a także badanie i przyswajanie poleceń, które pozwolą panować nad zwierzęciem.

Imprinting jest praktykowany od 3 do 7 tygodni życia szczenięcia, obejmuje techniki mające na celu przekonanie go, że ludzie z nim są tego samego gatunku i nie należy im szkodzić. W szczególności wymaga dużo głaskania i zabawy ze zwierzęciem, pobudzając chęć komunikowania się z osobą metodami dostępnymi dla psa..

Kurs socjalizacji trwa od 7 do 17 tygodni i obejmuje spacery bez skupienia. Pożądane jest chodzenie w dużej firmie: ludzie, inne psy. Podczas tych edukacyjnych spacerów zwierzak uczy się reagować na obcych, inne zwierzęta, samochody i inne elementy ludzkiego świata. Kontakt z rzeczywistością i jej przejawami wzmocni nerwy i charakter psa. Jeśli spacerowałeś przez długi czas i przeniosłeś się na dużą odległość, dziecko może potrzebować wózka w drodze powrotnej, na ramionach być może trudno jest nosić takiego szczeniaka.

Jeśli dziecko ma ochotę wbiec po schodach, pozwól mu wchodzić w górę, ile chce, a na dół trzeba go opuścić, nie pozwalając sobie na ryzyko upadku twarzą w dół, kontuzji i zrujnowania zewnętrznej strony na zawsze.

Pospolite choroby

Starożytność i rasowość rasy oraz stulecia ewolucji zapewniły mastifowi tybetańskiemu godną pozazdroszczenia odporność. Prawie nigdy rozchorować się. Jest mało prawdopodobne, aby odpowiedzialny właściciel, który nabył rasowego przedstawiciela rasy, spotka co najmniej jedną z wymienionych chorób, ale zdecydowanie warto uzbroić się w wiedzę na ich temat.

• Dysplazja łokciowy i stawów biodrowych.
• Niedoczynność tarczycy autoimmunologiczna.
• Neuropatia przerostowa.
• Disecans osteochondrosis.
• Panostitis.

Mastif tybetański to rasa bijąca rekordy. Jego przedstawiciele są najpiękniejsi, duzi, długowieczni, ciężcy, zdrowi, starożytni, kochani! Nic dziwnego, że ta solidna starożytna rasa, na którą nie wpłynęła krew z zewnątrz, jest tak wspaniała i kochana. Ale ze względu na swoje osobliwości nie jest jeszcze zbyt popularny w Europie i Ameryce. Nie każdy hodowca psów jest w stanie poradzić sobie z utrzymaniem takiego zwierzaka i nie każdy potrzebuje jego walorów użytkowych. Odczuwasz jednak mimowolną wdzięczność losowi, który mimo wszystko umożliwił zachowanie tej wspaniałej rasy, która ma co najmniej pięć tysięcy lat historii. Teraz możemy podziwiać żywą legendę.