Mastif tybetański: opis rasy, utrzymanie i pielęgnacja

Mastif tybetański to najstarsza rasa psów, która wyróżnia się dużą budową ciała, arystokratyczną postawą i spokojnym wyglądem. Ma gruby luksusowy płaszcz, który tworzy prawdziwą grzywę w okolicy szyi, nadając mu wygląd lwa. Ten olbrzym jest bardzo czuły i dobroduszny, uwielbia bawić się z małymi dziećmi i nigdy ich nie urazi. Mastiff jest nieufny wobec obcych i zawsze jest gotów chronić swojego pana.

1 Pochodzenie

Pierwsze wzmianki o psach rasy mastifów tybetańskich zaczęły pojawiać się w pracach badaczy już w starożytności. Zwierzęta te służyły do ​​ochrony terytoriów klasztorów Tybetu, były pomocnikami ludów koczowniczych podczas wypraw w Himalaje. Według wielu uczonych mastify tybetańskie są przodkami ras należących do grupy molosów.

W 1847 roku królowa Wiktoria otrzymała szczeniaka mastifa tybetańskiego na znak szacunku od Lorda Hardinga. To właśnie to dziecko jest uważane za pierwszego przedstawiciela rasy, który wszedł do Europy Zachodniej. Pod koniec XIX wieku do Anglii sprowadzono jeszcze dwa psy tej rasy. Pierwszy ich miot pojawił się w 1898 roku i został oficjalnie zarejestrowany.

W Rosji mastify tybetańskie zaczęły zdobywać popularność od 1998 roku. Otwarcie pierwszego klubu miało miejsce w 2000 roku, a dwa lata później pojawiło się pierwsze potomstwo. Teraz w naszym kraju jest około dwóch tysięcy takich zwierząt..

2 Opis

Wzorzec rasy został zatwierdzony w 2004 roku. Jest to duże, ciężkie zwierzę o harmonijnie zbudowanym ciele, mocnych nogach, silnych mięśniach i dobrze rozwiniętych kościach. Mastif tybetański ma grubą, gładką sierść z masywnym podszerstkiem, dzięki czemu pies może być trzymany na świeżym powietrzu o każdej porze roku. Waga osoby dorosłej wynosi 60-80 kg, a wzrost sięga 60-77 cm.

Opis tego, jak wyglądają przedstawiciele tej rasy, przedstawiono w tabeli:

Wady obejmują wszelkie odchylenia od wzorca rasy. Oceń stopień niedoboru, skupiając się na stopniu jego nasilenia i wpływie na zdrowie psa.

Na wady zawierać:

• słaba kondycja fizyczna;
• jasne oczy i nos;
• uszy dużych rozmiarów, osadzone bardzo nisko;
• wyraźnie zaznaczone podgardle;
• obwisłe fafle;
• lekka lub nadmiernie wilgotna (luźna) głowa;
• ograniczone ruchy;
• ogon w ciasnym pierścieniu, leżący na udzie;
• wysokość 2 cm poniżej minimum.

Pies z niepełnosprawnością behawioralną lub fizyczną musi zostać zdyskwalifikowany.

2.1 Waga szczenięcia

Cechą mastifa tybetańskiego jest jego powolne dojrzewanie.. Waga nowonarodzonych szczeniąt wynosi 400–600 g i zależy od liczby szczeniąt w miocie. Im mniej dzieci, tym większe się rodzą. W pierwszych tygodniach szczeniak codziennie przybiera na wadze 50–150 g. Przyrost masy ciała u największych osobników wynosi 1,2 kg tygodniowo..

W tabeli przedstawiono wielkość szczeniąt według miesiąca:

Zwierzę w pełni dojrzewa w wieku 24-26 miesięcy, dlatego aby poznać rzeczywiste wymiary zwierzaka, właściciel musi uzbroić się w cierpliwość.

2.2 Natura

Mastif tybetański ma spokojny i zrównoważony charakter. Psy tej rasy są czułe i dobroduszne. Nie mają nerwowości, tchórzostwa, dobrze rozwiniętego instynktu straży i straży. Nigdy nie będą szczekać z powodu drobiazgów, ale jeśli na ich terytorium pojawi się nieznajomy, ostrzeże właściciela głośnym szczekaniem..

Mastify tybetańskie są nieufne wobec obcych. Kochają dzieci i wszystkich członków rodziny, ale ze względu na ich duży rozmiar niepożądane jest pozostawianie małego dziecka samego z psem. Dobrze dogaduj się w tym samym domu z innymi zwierzętami.

Mastif jest uparty i samowolny, ciężko go trenować, dlatego lepiej skorzystać z usług profesjonalisty. Właściciel musi traktować zwierzaka uprzejmie i spokojnie. Nie możesz bić psa i traktować go okrutnie, w przeciwnym razie wyrośnie zły i tchórzliwy.

Mastif tybetański jest całkowicie nieagresywny. Jeśli się zdenerwuje, okaże obojętność, nie okazując żadnych emocji. Nawet w przypadku ataku na właściciela lub wtargnięcia obcych na jego terytorium, pies nie jest w stanie okazywać agresji. Po prostu strąci mężczyznę z nóg, ale go nie ugryzie..

Zalety i wady rasy Mastif Tybetański:

3 Wybór szczeniaka

Zakładając szczeniaka Mastifa Tybetańskiego musisz być przygotowany na to, że będziesz musiał poświęcić mu czas, kochać go i opiekować się nim. Najlepiej zdobyć go w żłobku..

Musisz zwrócić uwagę na warunki zatrzymania. Pomieszczenie powinno być bezwonne, czyste i jasne. Wskazane jest, aby hodowca miał przynajmniej jednego rodzica. Ważne jest, aby przeczytać wszystkie dokumenty dotyczące szczeniaka..

Następnie zbadaj odchody. Musisz zdobyć najbardziej aktywne i mobilne dziecko. Nie powinien wyciekać z nosa i oczu, uszy i włosy powinny być czyste, grzbiet prosty, a ogon wolny od załamań..

4 Edukacja i szkolenie

Mastif tybetański należy wychowywać i trenować od dzieciństwa. W przeciwnym razie trudno będzie w przyszłości skorygować jego zachowanie.. Aby szczeniak szybko zapamiętał wszystkie polecenia i był posłuszny właścicielowi, nie wolno na niego krzyczeć i bić go.

Pies tej rasy jest trudny szkoleniowo ze względu na swój melancholijny charakter, dlatego właściciel musi wykazać się dużą cierpliwością i być przygotowany na poświęcenie temu procesowi dużej ilości czasu. Mimo, że zwierzak powoli się uczy, wszystko doskonale i długo pamięta..

Podczas szkolenia zwierzęcia musisz aktywnie używać intonacji głosu, zmieniając ją w zależności od polecenia. Podczas wymawiania polecenia należy mówić spokojnie, głośno i równo, tak aby pies mógł je usłyszeć z dużej odległości. Zakaz podany jest ostrym i surowym głosem. Aby pobudzić psa, po pomyślnym wykonaniu polecenia zwierzę jest zachęcane przysmakiem. Aby pupil nie przepracował się czas trwania zajęć nie powinien przekraczać 40 minut.

5 Konserwacja i pielęgnacja

Ze względu na ogromne rozmiary niepożądane jest trzymanie mastifa tybetańskiego w mieszkaniu miejskim. Ten pies potrzebuje dużo terytorium. Najlepszą opcją dla niego jest prywatny dom. Jeśli nie jest to możliwe, chodź z psem 3-4 razy dziennie przez 30-40 minut. Wskazane jest również zabranie go ze sobą do daczy, do wioski, parku, lasu, gdzie zwierzę może biegać. Ponieważ gruba wełna mastifa jest dodatkowym źródłem ciepła, a nie posiada gruczołów potowych, w czasie upałów powinien być w cieniu, aby uniknąć przegrzania.

Opieka nad psem nie jest trudna, ale proces jest pracochłonny. Nawet proste szczotkowanie grubych warstw jest czasochłonne.

Podstawowe zasady pielęgnacji:

W celu zapobieżenia pojawieniu się pcheł i kleszczy, wiosną i latem pies jest leczony kroplami, np. "Barsom" lub zakładany jest specjalną obrożą.

6 Karmienie

Mastif jest karmiony zbilansowaną dietą zawierającą witaminy i minerały. Ponieważ jest to duży pies, jego stawy są bardzo obciążone. Dlatego podczas aktywnego wzrostu szczenięta są karmione pokarmem wzbogaconym w wapń. Czysta woda powinna być zawsze obecna. Lista tego, co możesz, a czego nie możesz jeść dla psa:

Nie możesz przekarmić Mastifa. Oferowane jedzenie powinno mieć temperaturę pokojową.

7 Choroby

Mastify tybetańskie wyróżniają się dobrym zdrowiem. Jednak z powodu niewłaściwego odżywiania lub opieki, ich oczekiwana długość życia może zostać skrócona, ponieważ mogą pojawić się różne problemy zdrowotne..

Rasa może cierpieć na następujące choroby:

• dysplazja stawów łokciowych lub biodrowych;
• choroby sercowo-naczyniowe;
• choroby zakaźne i grzybicze uszu;
• wzdęcia;
• niedoczynność tarczycy;
• jaskra;
• choroba von Willebranda-Jurgensa;
• osteochondritis;
• parwowirusowe zapalenie jelit, zakaźne zapalenie wątroby, wścieklizna, nosówka.

Przy odpowiedniej pielęgnacji mastify żyją około 10-14 lat.