Opis rasy mastif tybetański

Mastif tybetański (ta rasa ma również inne nazwy: „Shepherd`s Mastiff Tibetan Mastiff Dro-Hi”, tybetański molos, tybetański dog niemiecki, tybetański pies pasterski i wiele innych) to rasa psów dużych i dużych. To strażnik, strażnik i towarzysz.

Trochę historii

Mastif tybetański to według opinii psich naukowców najstarsza rasa psów. Starożytne opisy tego psa, zachowane do dziś, mówią, że psy te strzegły tybetańskich klasztorów przed złymi życzeniami. Przodkowie tego psa używany jako koń pociągowy. Również starożytne mastify tybetańskie żyjące w dolinach Himalajów chroniły wędrownych pasterzy przed drapieżnikami, pomagając im pokonywać trudne drogi..

Owczarki tybetańskie, zgodnie z opisem, w trudnych czasach starożytnych były w stanie ochronić nawet całe wioski przed atakami. Ich mieszkańcy bardzo docenili genialne cechy strażnicze tych wyjątkowych zwierząt.

Każda wioska w przeszłości miała swój własny rodzaj owczarka tybetańskiego i oczywiście każda osada miała swoje własne historie i legendy związane z tym zwierzęciem. Z jednej strony jest to interesujące, ale z drugiej strony teraz dość trudno jest zrozumieć, co jest prawdą, a co fikcją..

Aktualne Mastify Tybetańskie różnią się także specyficznym wyglądem, który zależy od klimatu siedliska i regionu. Ale w każdym razie przetrwały mity o tych psach, ponieważ te historie nie są podobne do prawdy. Jednak nawet od nich łatwo jest zrozumieć, że psy dobrze wykonały swoją pracę, a ludzie bali się ich i uważali za dzikie..

Kilka z tych psów zostało przywiezionych do Europy w czasach Attyli. Istnieje wersja, że ​​potomstwo tych psów urodziło molosy:

• dog angielski,
• Św. Bernard,
• bokser.

Mastif tybetański: cechy rasy

Pierwsze Mastify Tybetańskie, opisy rasy, o których teraz będziemy mówić, a które zostały przywiezione do Londynu, zostały natychmiast przesłane do zoo. Ale tam, nie mogąc się zaaklimatyzować, zginęli. Osoby, które przeżyły, są klasyfikowane jako „dzikie psy”.

Kolor mastifa tybetańskiego to:

• czarny,
• Czarny i jasny,
• niebieski,
• złoty,
• sobole,
• ze śladami opalenizny lub bez.

Wszystkie kolory powinny być tak czyste, jak to tylko możliwe.

Tolerancje

1. Kolor opalenizny może być od głębokiego kasztanowego do jasnego.
2. Dopuszczalna biała plama na klatce piersiowej. Łapy mogą mieć niewielką ilość białego koloru.
3. Nad oczami, na łapach (dolna część), spodnia strona ogona dopuszczalna opalenizna.
4. Na twarzy dozwolone są brązowe okulary wokół oczu.

Charakter Mastifa Tybetańskiego

Pomimo swojej wielkości i przerażającej zdolności do rozrywania każdego wroga na swojej drodze, cechy tej rasy wskazują, że są to dość spokojne, całkowicie zrównoważone, dobroduszne, a nawet czułe psy.

Mastif tybetański zazwyczaj:

• zadufany w sobie,
• niezależny,
• niezależny.

Sam opis jego wyglądu budzi szacunek i podziw. Tchórzostwo, nerwowość lub bezmyślna agresja, które są nieodłączne dla małych ras psów, są mu obce. Mastif jest zwykle całkowicie samowystarczalny i dlatego nigdy nie szczeka na drobiazgi..

Zdolności

Psy tej rasy mają doskonałe walory obserwacyjne i obronne. Te psy są wytrzymałe i silne, zawsze doskonale czują swoje terytorium.. Mastify zawsze ostrzegają właściciel, że przyszedł ktoś inny z ogłuszającym szczekaniem, ale nie oddadzą głosu drobiazgom.

Mastif tybetański jest zawsze posłuszny właścicielowi i nigdy nie zaatakuje pierwszy bez jego specjalnej komendy. Gdy właściciel jest w pobliżu, spokojnie traktuje nieznajomych, nie okazuje agresji, ale jednocześnie nie wypuszcza nieznajomego z pola widzenia, dopóki nie opuści swojego terytorium.

Owczarek dobrze traktuje dzieci właściciela, dobrze dogaduje się ze wszystkimi domownikami rodziny, w której mieszka. Ale w żadnym wypadku nie powinniśmy zapominać, że ten pies ma ogromne rozmiary i nie jest inteligentnym stworzeniem. Dlatego nigdy nie należy zostawiać z nią małych dzieci samych.. Mastif tybetański nie powinien być postrzegany jako niania.

Mastif tybetański dobrze traktuje również inne zwierzęta, w tym psy tej samej płci..

Szkolenie i relacje z właścicielem

Pies jest uparty i krnąbrny, niełatwo go wyszkolić, dlatego początkującemu hodowcy nie będzie tak łatwo podporządkować sobie tego zwierzęcia.

Mastif tybetański potrzebuje uczciwego właściciela, który ma kochające serce i silny charakter. Te psy potrzebują

• dyscyplina,
• rygor,
• pieścić.

Ale jednocześnie w żadnym wypadku nie okrucieństwo. Pod żadnym pozorem nie używaj siły fizycznej wobec tego zwierzęcia, ponieważ może to spowodować, że pies będzie zły i tchórzliwy. Musisz nauczyć się znaleźć wspólny język ze swoim futrzanym przyjacielem, a wtedy zdobędziesz najlepszego zwierzaka na świecie..

Pies uwielbia spędzać czas z właścicielami., mogą godzinami leżeć u ich stóp, spokojnie chrapiąc.

Dorosłe mastify tybetańskie są zwykle ciche i spokojne. Z drugiej strony szczenięta tej rasy są pełne siły i energii. Są w stanie zburzyć wszelkie przeszkody, które staną na ich drodze. Dlatego szczenięta zawsze potrzebują jak najwcześniejszej socjalizacji i oczywiście właściwej i adekwatnej edukacji..

Jeśli nie masz wystarczająco dużo wolnego czasu i doświadczenia, aby wyszkolić swojego zwierzaka, aby uniknąć wielu poważnych problemów w przyszłości, zdecydowanie powinieneś zwrócić się o pomoc do wyspecjalizowanych opiekunów psów.. Doświadczeni trenerzy szybko nauczy Twojego futrzanego przyjaciela wszystkich niezbędnych komend, prawidłowego zachowania wśród ludzi, a otrzymasz gwarancje wyniku i cenne zalecenia dotyczące wychowywania Twojego pupila.

Jednak rasa tych psów została stworzona specjalnie do życia na ulicy. Pies najlepiej czuje się w klimacie suchym i chłodnym. Zagrody lub podwórko, na którym taki pies będzie spacerował, muszą być koniecznie ogrodzone.

Mastif tybetański uwielbia tarzać się w zaspach lub wylegiwać z językiem w cieniu w czasie upałów. Czasami wydaje się, że silne wiatry, opady śniegu lub zamiecie śnieżne jego jedyna przyjemność.

Treści poza domem

Trzymanie mastifa tybetańskiego w wolierze

Jeśli mieszkasz poza miastem i zamierzasz trzymać mastifa na ulicy, musisz zbudować klatkę na świeżym powietrzu i miejsce na budkę. Wielkość woliery dla jednej sztuki powinno być:

• szerokość od 2x3 metry
• 2 metry wysokości.

Woliera jest zwykle podzielona na 3 części:

• w pierwszej trzeciej części powinna znajdować się budka z ławeczką dla psa,
• pozostałe dwie ciotki woliery należy przykryć trawą, darnią lub piaskiem.

W żadnym wypadku miejsce spoczynku psa pasterskiego nie powinno być wylewane betonem.

Utrzymanie owczarka tybetańskiego w wolierze bez budki

Nawet jeśli zorganizowałeś swojego zwierzaka w wolierze, nie oznacza to, że nie możesz chodzić z psem stróżującym. Konieczne jest chodzenie, przynajmniej raz dziennie. Jednocześnie zawsze powinieneś trzymać psa na smyczy, zakładać kaganiec na szczękę: pozwoli to pozbyć się nieprzyjemnego i nagannego spojrzenia nadjeżdżających ludzi.

Wytrenuj szczeniaka owczarka tybetańskiego do smyczy jest konieczne jak najwcześniej, nie później niż dwa miesiące. Mierzone i długie spacery zawsze pomogą utrzymać mięśnie psa w odpowiednim tonie..

Opieka nad psami pasterskimi tybetańskimi

Opieka nad Owczarem Tybetańskim wymaga od właściciela dużego wysiłku, choć sama w sobie nie stanowi to szczególnej trudności. Faktem jest, że jest to rasa dużych psów, która charakteryzuje się grubą i długą sierścią.. Tylko ta aktywność może pochłonąć uwagę właściciela na 40 minut, jednak hodowca kochający swojego psa zawsze z wielką przyjemnością opiekuje się swoim pupilem, a needlewomen zawsze znajdzie zastosowanie w wełnie czesanej z owczarka i zrobi z niej na drutach różne cenne rzeczy, których po prostu nie można kupić na rynku:

• rękawice,
• skarpety,
• szaliki,
• kamizelki.

Wiadomo, że wszystkie te ubrania z psiej sierści są nie tylko bardzo ciepłe, ale także lecznicze..

Pielęgnacja włosów

Sierść Mastifa Tybetańskiego jest nie tylko gruba, ale ma również gęsty podszerstek. Charakterystyczny zapach Nie ma "psów", ale okresowo rzuca. Obfite wylinki zaczyna się w sezonie - wiosną i jesienią.

Wełna jest przyjemna w dotyku, strukturą może przypominać puch lub moher. Taka kompozycja wełny skutecznie zapobiega masywnemu powstawaniu kołtunów. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że ma właściwości samoczyszczące. Czasami wystarczy, żeby pies pasterski go po prostu odkurzył, jego wygląd natychmiast nabiera czystego wyglądu.

Czesanie Mastifa Tybetańskiego należy robić minimum 2 razy w tygodniu, w tym celu należy użyć metalowej szczoteczki zwilżonej wodą lub dobrze rozcieńczonej odżywki.

Na fałdach szyi, uszach i pachach, w pachwinie i na tylnych łapach pasterza sierść czasami odpada, co powoduje dyskomfort u psa. Należy uważać, aby się nie pojawiać. Wełna w tych miejscach należy wyszczotkować szczególnie ostrożnie..

Podczas linienia sierść zwierzęcia będzie musiała być czesana codziennie, aby usunąć martwy włos i nadać psu schludny wygląd. Aby sobie to ułatwić, możesz użyć furminatora lub ślizgacza.

Nie należy przycinać płaszcza owczarka tybetańskiego maszynką do strzyżenia, ponieważ może to prowadzić do naruszenia struktury linii włosów i termoregulacji. Jeśli zlekceważysz to zalecenie, zwierzę może być narażone na zapalenie płuc i może wywołać zapalenie płuc u psa..

zmywanie

Kąpiel Owczarek Tybetański proces jest dość pracochłonny, ponieważ sam pies jest ogromny i ma tak grubą sierść, która wysycha bardzo długo.

Kąpiel Owczarka Tybetańskiego powinna być jak najmniejsza, raz na kwartał lub gdy się brudzi. Ten środek ostrożności zachowa naturalny tłuszcz sierści psa, który aktywnie chroni skórę i sierść psa przed zamoczeniem i pozwala na samooczyszczenie. Po każdym umyciu, nawet specjalistycznymi detergentami, przywrócenie naturalnego nawilżenia może nastąpić w ciągu kilku dni, dlatego zbyt częste kąpiele prowadzą do nadczynności gruczołów skórnych. A to z kolei tylko zwiększa poziom zapachu psa..

Zimą wystarczy mastifowi dobrze leżeć w czystym śniegu, aby jego piękna sierść sama się oczyściła. Umyj tego olbrzyma najlepiej w miesiącach letnich, gdyż bardzo długo wysycha.

Innym dobrym sposobem na oczyszczenie sierści Pasterza Tybetańskiego jest użycie suchego szamponu. To narzędzie należy wcierać w wełnę, po czym dokładnie czesać.

Inna opieka

Pazury należy przycinać raz na 30-40 dni specjalnym obcinakiem do pazurów dla dużych ras. Aby były bardziej miękkie i giętkie, musisz opuścić nogi mastifa w ciepłej wodzie na kilka minut. Ostre końce można wygładzić pilnikiem, aby zapobiec powstawaniu zadziorów.

Zaleca się również obcinanie włosów między palcami, a opuszki na łapach zwilżyć tłuszczem lub olejem roślinnym, aby zabezpieczyć je przed pękaniem.

Jama ustna jest potrzebna stale: zdrowe zęby powinny być białe bez płytki nazębnej, dziąsła przyjemnie różowe.

2-3 razy 7-10 dni pies musi myć zęby specjalną szczoteczką i pastą do zębów dla psów. Aby spowolnić tworzenie się płytki nazębnej, pasterz otrzymuje stałą żywność lub specjalne zabawki, na przykład liny, które są traktowane specjalnym środkiem do usuwania kamienia nazębnego.

Karmienie

Karmienie psa rasy mastif tybetański od miesiąca do roku

Ponieważ waga tego giganta może osiągnąć 90 kg, należy zwrócić uwagę na jego jedzenie. Powinien być tak skomponowany, tak, że tworzenie się jego szkieletu jest normalne. Miesięczny szczeniak zdecydowanie powinien otrzymać pełen kompleks wszystkich witamin i minerałów.

Dieta owczarka tybetańskiego do 2 miesiąca życia powinna obejmować:

• mięso (wszystko oprócz wieprzowiny i jagnięciny, w tym drób),
• twarożek i kefir (mleko jest niedozwolone, dozwolone są tylko fermentowane produkty mleczne);
• zboża (ryż, kasza gryczana);
• jajko;
• warzywa (warzywa, papryka, kapusta, marchew).

Ponadto lista produktów musi zawierać różne przydatne.

Liczba posiłków - 5 razy w ciągu 24 godzin.

• Od 2 miesięcy musisz dodać ryby morskie i przejść na 4 posiłki dziennie.
• Od 4 miesięcy - przejście na 3 posiłki dziennie,
• Od 8 miesięcy 2 posiłki dziennie.

Karmienie suchej karmy dla szczeniąt owczarka tybetańskiego

Aby nie gotować godzinami jedzenia o wymaganym poziomie dla małego mastifa, możesz użyć suchej karmy do karmienia. Ich wybór jest wystarczająco szeroki, są opcje i klasa ekonomiczna i znacznie wyższa.

Zalety suchej karmy dla mastifa tybetańskiego:

• W 100% zbilansowany skład,
• nie ma potrzeby dodawania opatrunku;
• rozwój żywności według miesiąca i rasy;
• łatwość karmienia;
• zapewnienie jakości produktu;
• znaczne oszczędności czasu i pieniędzy.

Wady suchej karmy mają głównie związek z tanimi opcjami. Często zawierają elementy niebezpieczne dla zdrowia szczenięcia, elementy niskiej jakości, tradycyjnie opatrzone znakiem "podroby" oraz wzmacniacze smaku, które niszczą smak i zapach psów.

Z tego powodu przed wyborem, jak karmić mastifa tybetańskiego, warto znaleźć równowagę między ceną a jakością.