Szkielet konia: cechy strukturalne, kształt czaszki, liczba kości

Jeśli masz do czynienia z końmi, znajomość budowy ich ciała jest koniecznością..

Szkielet i cechy czaszki są przedmiotem odrębnego zainteresowania, nawet jeśli nie jest to tak częsty temat, jak choroby narządów wewnętrznych czy opieka nad zwierzęciem.

Dowiedzmy się więcej o podstawowych elementach układu kostnego oraz niuansach rozmieszczenia kości w ciele koni..

Struktura szkieletu

Główne elementy szkieletu koni można podzielić na kilka głównych grup: czaszkę, elementy kręgosłupa, klatkę piersiową i kończyny. Wszystkie mają różne rozmiary i kształty, ale nawet najmniejsza kość ma ogromny wpływ na funkcjonowanie narządów i zdolność zwierzęcia do normalnego funkcjonowania..

Czaszka

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że czaszka konia to pojedyncza kość, do której przylegają tylko elementy szczęki, ale tak naprawdę jest tu znacznie więcej..

Jakie są główne kości

Jeśli przyjrzysz się uważnie czaszce, zauważysz, że zawiera wiele oddzielnych części, które są połączone w następujący zestaw kości:

• siekacz;
• nosowy;
• szczęka;
• żuchwa;
• jarzmowy;
• łzowy;
• czołowy;
• ciemieniowy;
• czasowy;
• potyliczny;
• orbital (orbita).

Budowa czaszki konia Razem nadają czaszce kompletny wygląd i służą jako niezawodna ochrona dla wielu ważnych narządów..

Ile kości jest w kompozycji

Czaszka konia to zbiór 34 przeważnie wklęsłych lub wklęsło-płaskich płyt, sztywno połączonych ze sobą szwami. Jednak ten zestaw zawiera również trzy kosteczki słuchowe w każdej jamie ucha środkowego..

Organy znajdujące się w czaszce

Czaszka każdego żywego stworzenia musi niezawodnie chronić mózg przed wszelkimi niepożądanymi wpływami zewnętrznymi. Biorąc pod uwagę znaczenie tego organu, nie jest zaskakujące, że wszystkie kości w czaszce konia są tak mocne..

Trzyma również narząd słuchu, narządy wzroku znajdują się w oczodołach, a ponadto przewód pokarmowy, struny głosowe i drogi oddechowe pochodzą z jamy nosowej i ustnej..

Kręgosłup

W tej części szkieletu konia znajdują się tylko 53–55 kręgów, w tym:

• 7 szyi;
• 18 niemowląt;
• 6 odcinków lędźwiowych;
• 5 sakralnych;
• 17-19 ogon.

Kręgosłup bierze początek u podstawy czaszki i rozciąga się wzdłuż całego ciała zwierzęcia. Umożliwiło to wyróżnienie kilku głównych obszarów: szyjnego, grzbietowego, lędźwiowego i ogonowego.

W każdym z nich sekwencyjne połączenie kręgów stało się możliwe dzięki tkance chrzęstnej. Z góry (bliżej odcinka piersiowego) każdy „szczegół” kręgosłupa charakteryzuje się otworem w jego środkowej części, który ma pomieścić rdzeń kręgowy.

W odcinku lędźwiowym kręgi rosną razem i tworzą kość krzyżową, a kręgi strefy ogonowej są już do niej przymocowane.

Klatka piersiowa

Klatka piersiowa konia składa się z 37 kości, a jej podstawę stanowi 18 par żeber. Są symetrycznie ułożone i przymocowane do grzbietu kręgosłupa.

Istnieją dwa rodzaje krawędzi: prawda (8 par) i fałsz (10 par). Drugi koniec pierwszego jest zamknięty na klatce piersiowej twardą tkanką chrzęstną (przypomina zmiękczoną kość) dla lepszego mocowania, a żebra pozorne nie mają połączenia z mostkiem i generalnie mogą kończyć się w mięśniach (tzw. „Wiszące”).

Końskie żebro to łukowata kość, na szczycie której wyróżnia się szyja, guzek i głowa. Ten ostatni wpada do dołu żebrowego kręgu i tworzy staw. Z kolei guzki są połączone z procesem poprzecznym kręgosłupa piersiowego.

U koni nie wygląda to na podobny „szczegół” szkieletu bydła i świń. Tutaj mostek jest lekko spłaszczony po bokach i posiada boczne nacięcia w stawach (z ich pomocą łączy się z chrząstką prawdziwych żeber).

Od góry klatka piersiowa ograniczona jest kręgami odcinka piersiowego, po bokach żebrami, a dolną częścią mostkiem. Jego kształt przypomina spłaszczony stożek, szczególnie w okolicy przyczepu tkanki mięśniowo-kostnej do obręczy barkowej. Wejście do mostka znajduje się bliżej szyi, między pierwszymi żebrami. Z drugiej strony punkt wyjścia jest skierowany do tyłu i znajduje się między ostatnią parą krawędzi..

Odnóża

Na szczególną uwagę zasługują nogi konia.

Tutaj wszystkie kości można podzielić na dwie grupy:

• przód, z których główne to łopatka, ramię, promieniowe, nadgarstkowe, śródręcza, płodowe i kopytne;
• tył: kość miednicy, kość udowa, piszczel i strzałka, kości skokowe.

Łopatka

Płaska, bardziej trójkątna kość połączona z kością ramienną. Na całej jego długości przebiega kalenica - tzw. „Guzek szkaplerza”. U dołu łopatka znajduje się na żebrach i jest od nich oddzielona chrząstką. Wraz z kością i stawem barku łopatka tworzy staw barkowy.

Kość ramienna

Stosunkowo krótka kość, w której wyróżnia się kilka głównych części: głowa, krętarz większy i nadkłykci zlokalizowane w okolicy stawu łokciowego. Wraz z kością łopatki, kości promieniowej, płodowej, wieńcowej, łokciowej nadgarstka i kości śródręcza kość ramienna stanowi podstawę kończyn przednich.

Promieniowy i łokciowy

Kości te tworzą razem przedramię. Promieniowa jest znacznie większa, a łokciowa mniejsza i znajduje się bezpośrednio za nią. Pomiędzy nimi znajdują się naczynia krwionośne, aw górnej i dolnej części - więzadła utrzymujące mięśnie. Ciało tych dwóch kości stopniowo łączy się i zwęża w kierunku nadgarstka. W górnej jednej trzeciej łokieć jest oddzielona od kości promieniowej przestrzenią międzykostną.

Nadgarstkowy

Kości nadgarstka to kilka rzędów krótkich, asymetrycznych kości, które razem stanowią do 8 elementów składowych. Mają 2 stawy (ruchome) położone bliżej promienia i pierwszy rząd kości w nadgarstku.

Śródręcza i dwa łupkowe

Kości długie, które wspierają dużą kość kończyny. Łupek - znacznie cieńszy niż wszystkie inne i od dawna uważany za bezużyteczny. Jednak dziś wiadomo już na pewno: doskonale podtrzymują kość śródręcza..

Putovaya

Znajduje się między kopytem a szczotką, u góry uzupełnia go pęcina. Na tej krótkiej i wydrążonej kości rozróżnia się dwa końce: proksymalną i dystalną, a także dwie powierzchnie: grzbietową i dłoniową, które są połączone z bocznymi krawędziami bez ostrego przejścia.

Kopytne

Służy jako „podstawa” dla kości palca i krótkiej korony oraz zawiera warstwę chrzęstną. Razem tworzą doskonałe wypełnienie rogówki, która jest bardziej znana jako „kopyto”. Przodostopie jest bardziej zaokrąglone, lekko spłaszczone po bokach i delikatnie opadające, podczas gdy tylne kopyto wystaje nieco do przodu i jest ustawione pod dużym kątem.

Miednicowy

Składa się z dwóch symetrycznych części połączonych szwem miednicy. Anonimowe kości (druga nazwa kości miednicy) to szkielet jamy miednicy i więzadło tylnej nogi, a ponadto pełnią rolę „dźwigni” podczas ruchu zwierzęcia. Ta „dźwignia” również składa się z trzech części: kości biodrowej, kulszowej i łonowej..

Skóra konia

Skóra konia to owłosiona i elastyczna materia, która spełnia jednocześnie kilka ważnych funkcji:

• ochrona przed czynnikami zewnętrznymi;
• pocenie się (termoregulacja);
• tłusta wydzielina;
• wrażliwość dotykowa.

Skóra konia składa się z dwóch głównych warstw:

1. Naskórek (inaczej „naskórek”) - najwyższe okrycie ciała, które decyduje o umaszczeniu konia. Wraz z martwymi komórkami zwierzęcia usuwa się wszelkie osady błota i mikroorganizmy.
2. Skóra właściwa (sama skóra) - jest warstwą pęcherzykową z gruczołami potowymi i łojowymi, cebulkami włosów, a także dużą liczbą znajdujących się w niej naczyń krwionośnych i zakończeń nerwowych.

Istnieje również trzeci składnik skóry konia - warstwa podskórna, utworzona z tkanki łącznej i tłuszczowej. To tutaj znajdują się wszystkie składniki odżywcze, choć w postaci tłuszczu. Wraz z okrywą i włóknem pod skórą „skorupa” zwierzęcia nazywana jest „skórą”.

Narządy zmysłów

Potrzebują wszystkich zmysłów zwierząt do pełnego życia i poszukiwania pożywienia, nawet jeśli mówimy o odmianach domowych. Konie mają doskonały słuch i węch, a receptory smaku i dotyku pomagają im dostrzec najmniejsze zmiany w otaczającym je świecie i łatwo się do nich dostosować. Przyjrzyj się bliżej cechom wszystkich zmysłów.

Smaku

Zdolności smakowe koni są ściśle związane z ich zmysłem węchu i są znacznie szersze niż u innych zwierząt hodowlanych. Są dobrze zorientowani w żywieniu i nie jedzą wielu roślin, a podczas jednoczesnego karmienia owsem i kąkolem ziarna tego ostatniego prawdopodobnie pozostaną w karmniku. Dzięki swoim kubkom smakowym zwierzęta są dobrze zorientowane na pastwisku i mogą nawet częściowo zjadać trujące rośliny, jeśli mają bezpieczne części jadalne (na przykład liście lub kwiaty).

Zapach

Węch (zmysł powonienia) jest dla konia bardzo ważną umiejętnością, ponieważ za pomocą nosa może on zidentyfikować jadalne i niejadalne rośliny, rozpoznać siodło i uprząż, znaleźć matkę i jasno określić granice swojego terytorium. Zwierzę to niczym pies wącha prawie wszystko na swojej drodze, dzięki czemu jest doskonale zorientowane w przestrzeni..

Dotknąć

Organem dotyku konia jest cała powierzchnia jego ciała: nie tylko skóra, ale także kopyta, a zwłaszcza usta. Subtelna percepcja każdego dotyku pomaga zwierzęciu dostosować się do wszelkich zmian zewnętrznych i łatwo rozwinąć odruchy warunkowe.

Często ta cecha ciała jest wykorzystywana w procesie uczenia się: np. Po poprawnie wykonanym skoku właściciel może pogłaskać swojego konia, co zostanie przez niego odebrane jako aprobata i pochwała.

Słyszenia

Słuch u koni jest znacznie lepszy niż u ludzi, co w dużej mierze wynika z budowy odpowiedniego narządu. Uszy tych zwierząt mają kształt muszli, znajdują się na czubku głowy i mogą się nawet obracać, co tylko przyczynia się do lepszego odbioru wszystkich wibracji dźwięku. Ta umiejętność staje się szczególnie istotna w nocy, kiedy już słaby wzrok nie może w ogóle pomóc zwierzęciu.

Podniesienie głowy, naprężenie szyi i wyprostowanie małżowin usznych w określonym kierunku świadczy o tym, że zwierzę usłyszało nowe dźwięki i jest nimi zainteresowane..

Widok

Lokalizacja boczna oko konia pozwala jej zobaczyć wszystko, co jest po jej bokach, ale trójwymiarowy obraz może uzyskać tylko odwracając głowę w stronę obiektu zainteresowania.

Ostrości wzroku konia nie można nazwać wysoką, bo nawet przy dobrej pogodzie i przy dobrym oświetleniu zwierzę nie widzi dalej niż kilkaset metrów, ale w takiej sytuacji pomagają mu inne narządy percepcji.Wielu badaczy uważa, że ​​koń jest w stanie rozróżnić niektóre kolory (na przykład czerwony, zielony i niebieski), ale nie ma jeszcze na to wiarygodnego potwierdzenia..

Cokolwiek to było, ale jedno jest pewne: koń jest stworzeniem całkowicie harmonijnym i bardzo zdolnym, dlatego przy odpowiednim podejściu do szkolenia zwierzaka stanie się nie tylko dobrym pomocnikiem, ale także dobrym towarzyszem.

Anatomia konia: wideo