Staphylococcus aureus u psów: objawy i leczenie

Staphylococcus aureus to mikroorganizm, który może powodować więcej niż jeden typ choroby. Bakteria gronkowca jest normalnie obecna w organizmie każdego psa i nie objawia się przez długi czas.

Zmniejszona odporność, pierwotna choroba lub silny stres stają się katalizatorem.

Pod wpływem niekorzystnych czynników gronkowiec złocisty może wywołać poważne choroby, które w przypadku nieprawidłowego rozpoznania i niewłaściwego leczenia mogą doprowadzić do śmierci..

Przyczyny

Gronkowce to grupa patogennych bakterii, która obejmuje tysiące podgatunków. Mikroorganizmy ziarniaków są stale w organizmie zwierząt, ale silny układ odpornościowy nie pozwala na rozwój infekcji. Szczyt rozprzestrzeniania się gronkowców występuje latem, ponieważ wysoka temperatura i wilgotność powietrza sprzyjają rozwojowi bakterii chorobotwórczych.

Choroba jest przenoszona przez kontakt z jednego zwierzęcia na drugie, a także ludzie mogą zostać zarażeni. Dzieci i osoby starsze są szczególnie podatne na infekcje z powodu osłabionej odporności.

Każdy organizm ma swoją własną charakterystykę układu odpornościowego; w kontakcie z chorym osobnikiem infekcja nie zawsze występuje. Jednak pod wpływem pewnych czynników ryzyko zakażenia gronkowcami u psów znacznie wzrasta..

Przyczyny rozwoju gronkowców u psów:

• Klęska narządów wewnętrznych przez infekcje i choroby przewlekłe;
• Zmniejszona odporność;
• Brak witamin z grup A, E, B w organizmie;
• Cukrzyca;
• Zatrucie toksynami;
• Zwiększony poziom węglowodanów w organizmie;
• Choroby skóry, takie jak nużyca, pchły i kleszcze
• Reakcje alergiczne, które osłabiają układ odpornościowy;
• Zakłócenie nadnerczy;
• Choroby tarczycy;
• Zatrucie ciała robakami;
• Niezbilansowana dieta, brak niezbędnych minerałów i witamin;
• Uraz skóry;
• Predyspozycje niektórych ras psów (genetyczne).

Objawy i leczenie

Staphylococcus aureus atakuje skórę zwierzęcia. W przypadku zakażenia na powierzchni naskórka pojawiają się ropnie i stany zapalne w postaci zaokrąglonych plam z suchą skórką, przypominających grzybicę. Części skóry dotknięte gronkowcem - łysina miejscowo lub końcowo (w zaawansowanych stadiach).

O ile właściciel zwierzęcia w porę zauważył pierwsze objawy, a lekarz weterynarii prawidłowo je zdiagnozował, na tym etapie choroba jest leczona dość szybko iz dużym prawdopodobieństwem sukcesu..

Odmowa leczenia lub niewłaściwie dobrana terapia może spowodować poważne zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu:

• Infekcje ucha zwierząt - pojawia się nieprzyjemny zapach, wydzielina. Zwierzę jest niespokojne. Dalszy rozwój choroby może prowadzić do przejściowego porażenia nerwu twarzowego zwierzęcia..
• Ropnie na skórze, spowodowane reakcjami alergicznymi.
• Pioderma, jako wtórna infekcja - pojawia się w wyniku drapania, w wyniku którego wprowadzana jest infekcja.
• Pyometra lub endometritis, spowodowane przez procesy zapalne w błonach śluzowych.
• Zapalenie ucha - z lokalizacją bakterii ziarniaków w małżowinie usznej.
• Katar, zapalenie spojówek.

Jeśli leczenie nie zostanie rozpoczęte na tym etapie, choroba powoduje poważne wypadanie włosów, aż do całkowitego wyłysienia. Z powodu ciągłego swędzenia pojawia się drapanie, pies zaburzył sen. W wyniku wprowadzenia bakterii do głębszych warstw naskórka podczas drapania, pojawiają się czyraki, przynoszące psu dodatkowy dyskomfort i ból..

Infekcja gronkowcami może przybierać następujące formy:

• Podstawowa - gdy rozwój infekcji gronkowcowej prowadzi do innej choroby.
• Wtórny - wręcz przeciwnie, gdy już istniejąca dolegliwość z powodu osłabionej odporności wywołuje gronkowce.

Staphylococcus aureus u psów to jeden z najniebezpieczniejszych rodzajów zakażeń kokosowych, który wymaga długotrwałego leczenia. Objawy choroby mogą się różnić w zależności od zaniedbania choroby lub istniejących problemów zdrowotnych.

Oprócz ogólnych objawów wpływa na przewód pokarmowy, pojawiają się wymioty i biegunka. W rezultacie organizm zostaje odwodniony..

Młode psy najczęściej zarażane są Staphylococcus aureus - ich odporność nie dojrzała jeszcze prawidłowo, im wcześniej zwrócisz się o pomoc do lekarza, tym skuteczniejsze będzie leczenie..

Diagnoza gronkowców u psów:

• Kontrola zwierzęcia;
• Zapętlenie i przygotowanie rozmazu;
• Alergotest i test na obecność chorób immunologicznych;
• Biopsja dotkniętego nabłonka;
• Wykluczenie lub potwierdzenie współistniejącej choroby.

Pobieranie krwi do badań laboratoryjnych jest opcjonalne, ponieważ analiza nie wykaże obecności bakterii chorobotwórczych.

Leczenie choroby prowadzi wyłącznie lekarz weterynarii, ponieważ terapia jest złożona i przy obecności innej choroby wymaga leczenia i choroby towarzyszącej.

Przede wszystkim konieczna jest poprawa jakości życia psa poprzez zmniejszenie swędzenia - stosowanie specjalnych szamponów i sprayów o działaniu antybakteryjnym. Oprócz oczyszczania powierzchni skóry stosuje się roztwory i maści, które pomogą wysuszyć otwarte rany na ciele..

Oprócz leczenia powierzchniowego zaleca się stosowanie antybiotyków, serii witamin i minerałów oraz terapii wspomagającej odporność. Leczenie antybiotykami może trwać od trzech tygodni do półtora miesiąca.

Obecnie szeroko rozpowszechniona jest metoda leczenia za pomocą swoistej immunoterapii, która może występować w formie czynnej i biernej..

Aktywna immunoterapia polega na podawaniu antygenów gronkowcowych, które pomagają „aktywować” odporność psa. Ale podczas przeprowadzania immunoterapii, a także przy stosowaniu antybiotyków i innych leków, w tym zewnętrznych, warto pamiętać, że mikroorganizmy gronkowcowe szybko przyzwyczajają się do określonej substancji czynnej. Dlatego po pewnym czasie środek i odpowiednio substancję czynną należy zmienić na inny lek lub analog zastosowanego.

Szczepienie bierne jest najskuteczniejsze w początkowej fazie choroby, kiedy wszystkie objawy choroby nie wyszły poza zewnętrzną warstwę skóry. Immunoterapia bierna obejmuje stosowanie surowic przeciwstafylokokowych i immunoglobulin.

Bardzo skutecznym leczeniem jest wprowadzenie bakteriofaga gronkowcowego, który dostając się do zakażonego organizmu działa na zasadzie wirusa i niszczy komórki bakteryjne.

Środkiem do utrzymania odporności zwierzęcia jest nieswoista immunoterapia - wprowadzenie immunostymulantów.

W leczeniu infekcji gronkowcowej stosowanie antybiotyków jest obowiązkowe, należy jednak pamiętać o odporności bakterii, leki należy miareczkować (kontrolowane dodawanie, mieszanie dowolnej substancji wzmacniającej działanie antybiotyku). Dobry efekt można osiągnąć, stosując jednocześnie kilka rodzajów leków..

Środki zapobiegawcze

Pozbycie się ryzyka zakażenia gronkowcami o 100% jest możliwe tylko przy regularnym szczepieniu zwierzęcia przeciwko tej chorobie. W innych przypadkach nie ma gwarancji, ale z zastrzeżeniem pewnych zasad nadal możesz zminimalizować ryzyko choroby.

Środki zapobiegawcze mają na celu zapobieganie ponownemu zakażeniu lub pogorszeniu stanu zdrowia zwierząt. Istnieją pewne zasady, których należy przestrzegać, aby chronić psa przed nawrotem choroby:

• jedzenie. Pies powinien jeść różnorodnie, nie dlatego, że znudzi mu się jej stała dieta, ale dlatego, że musi otrzymywać wiele różnych pierwiastków śladowych, aminokwasów i witamin, które są obecne w różnych pokarmach. Ważne jest, aby zachować równowagę wszystkich pierwiastków śladowych i witamin niezbędnych dla normalnego zdrowia i utrzymania odporności. Jeśli pies spożywa suchą karmę, to po konsultacji z weterynarzem należy podać kompleksy witaminowe w oparciu o to, jakich istotnych składników w diecie brakuje zwierzęciu.
• Jeśli to możliwe, musisz chronić zwierzę przed wszelkiego rodzaju stresem. (psa obawiającego się samotności nie należy zostawiać samego w domu na dłuższy czas) lub maksymalnie zminimalizować ich konsekwencje. Każdy stres dla psa oznacza spadek odporności, a to może sprzyjać rozwojowi infekcji.
• Twój pies potrzebuje częstych i długich spacerów.. Nawet małe psy domowe muszą być na zewnątrz.
• Rany powstające na ciele zwierzaka, konieczne jest traktowanie go środkiem antyseptycznym. Nie można pozostawiać nawet drobnych rys bez uwagi i starannej obróbki.
• Należy uważnie monitorować stan sierści i skóry swojego zwierzaka.. Wszelkie choroby przede wszystkim pozostawiają ślad na wyglądzie zwierzęcia (nadmierne linienie, brak połysku sierści, łupież). Im szybciej właściciel zauważy odchylenia od normalnego stanu zwierzaka, tym skuteczniejsza i szybsza będzie kuracja..

Wniosek

Oczywiste jest, że gronkowiec złocisty u psów jest chorobą bardzo poważną, wymagającą długiej i kompleksowej terapii, ponadto jest zakaźna dla ludzi. Dlatego aby uchronić się i uchronić czworonożnego przyjaciela przed rozwojem tak nieprzyjemnej i niebezpiecznej choroby, należy przede wszystkim zachować jego odporność i przestrzegać środków zapobiegawczych.

Nie wolno nam zapominać o terminowym leczeniu zwierząt przed pasożytami, zarówno zewnętrznymi, jak i wewnętrznymi. Należy zwrócić uwagę na najmniejsze zmiany w zachowaniu psa, a zwłaszcza na stan sierści i skóry. 

Jeśli jednak zwierzę zachoruje, oprócz szybkiego i odpowiedniego leczenia, konieczne jest wykluczenie kontaktu zakażonego zwierzęcia z dziećmi. Wyjaśnij dziecku, że psa nie należy dotykać, głaskać ani bawić się nim, dopóki nie wyzdrowieje..