Łupież pstry u psów: diagnostyka, leczenie, profilaktyka

Bakteryjne i grzybicze infekcje skóry u psów są dość powszechne w praktyce przeciętnego lekarza weterynarii, ale nadal lwia część chorób ma etiologię bakteryjną. Patologie grzybicze są znacznie rzadsze. Ale to nie neguje faktu ich skrajnego zagrożenia dla organizmu zwierząt: takie dolegliwości są trudne do zdiagnozowania i trudne do leczenia, ciągle nawracają. Takie infekcje obejmują łupież pstry u psów..

Co to jest?

Tak nazywa się grzybicza infekcja skóry, której czynnikiem sprawczym jest grzyb (a dokładniej grzyb drożdżowy) z rodzaju Malassezia. Dokładny rodzaj patogenu w każdym przypadku jest inny w każdym przypadku, ponieważ istnieje ponad sto grzybów tego rodzaju. Ogólnie rzecz biorąc, ten czynnik nie ma żadnego znaczenia. Dużo ważniejsza jest inna sprawa. Faktem jest, że grzyby tego typu są nawet normalnie obecne na skórze każdego zwierzęcia, a nawet ludzi. Nie są symbiontami, ale też nie są „wrogami”. W normalnych warunkach grzyby te nie wykazują żadnej tendencji do „sabotażu”.

Niestety, ten mikroorganizm jest bardzo „zdradziecki”: gdy tylko układ odpornościowy organizmu z jakiegoś powodu słabnie, drożdże zaczynają rosnąć i szybko się rozwijać, pojawia się stan zapalny. W rzeczywistości tak właśnie rozwija się łupież pstry. Nawiasem mówiąc, musisz od razu odpowiedzieć na jedno ważne pytanie: „Czy chore zwierzę jest niebezpieczne dla ludzi?” Rzeczywiście, biorąc pod uwagę patogeniczność innych rodzajów porostów (zwłaszcza grzybicy), obawy właścicieli są dość zrozumiałe.

Spieszymy się, aby je częściowo uspokoić: w normalnych warunkach nie dochodzi do przenoszenia infekcji. Właściwie nie ma to sensu: patogen jest już na powierzchni skóry wszystkich zwierząt bez wyjątku. Ale jeśli osoba przeszła ostatnio poważną chorobę i obecnie przechodzi okres rekonwalescencji, lub jeśli mówimy o małym dziecku lub osobach starszych, istnieje możliwość infekcji (nawet teoretyczna). We wszystkich tych kategoriach ludzi układ odpornościowy jest osłabiony z jakiegoś powodu, a zatem drożdże „dojrzewające” u osłabionego psa mogą wywołać początek infekcji u ludzi..

Czynniki predysponujące

Nawiasem mówiąc, dlaczego i dlaczego szeroko rozpowszechniony i stosunkowo bezpieczny grzyb nagle zaczyna atakować ciało zwierzęcia? Powody są bardzo zróżnicowane, ale wszystkie odnoszą się w pewnym stopniu do warunków, w których układ odpornościowy twojego zwierzaka może zacząć działać nieprawidłowo:

• Słabe karmienie. Jeden z najczęstszych powodów. Kiedy właściciele karmią swojego psa wyłącznie suchą karmą lub nieświeżym odpadkiem, prędzej czy później jego zdrowie się zawiedzie..
• Rasy psów długowłosych są początkowo podatne na infekcje drożdżakowe i grzybicze skóry. Powierzchnia ich skóry jest słabo wentylowana, a przy całkowitym braku pielęgnacji (czesanie, ścinanie nadmiaru wełny) wystąpienie chorób dermatologicznych jest tylko kwestią czasu.
• Wrodzony lub nabyty niedobory odporności.
• Długotrwałe i nie zawsze uzasadnione stosowanie przeciwzapalnych kortykosteroidów. Leki te znane są z tego, że ich ciągłe stosowanie może silnie „zaszczepić” układ odpornościowy.
• Wreszcie wiadomo na pewno psy stale żyjące w gorącym i wilgotnym klimacie, cierpią na tę chorobę znacznie częściej.

Kliniczny obraz patologii

W tej chorobie na powierzchni skóry pojawiają się małe plamki, które mają tendencję do stopniowego łączenia się, gdy ich całkowita powierzchnia znacznie się zwiększa. Charakterystyczną cechą tego typu porostów jest bladość zmian..

Wynika to z faktu, że podczas wzrostu drożdże wydzielają niezwykle kwaśną wydzielinę, która działa jak „wybielacz”. Zjada górne warstwy skóry, wybielając ją i niszcząc. Inne objawy są następujące:

• Pojawienie się na skórze rozproszonych plam o brązowawym, brązowawym lub nawet czerwonawym odcieniu. Są podobne w tym, że niezależnie od odcienia są wyraźnie jaśniejsze niż otaczająca je skóra (o przyczynach tego zjawiska pisaliśmy już wcześniej).
• W przeciwieństwie do innych rodzajów porostów łupież rzadko stwarza szczególne problemy dla swoich nosicieli: przy tej chorobie rzadko występują świąd, łupież i inne objawy poważnej infekcji dermatologicznej.
• Na dotkniętych obszarach skóry włosy stopniowo zaczynają wypadać, w wyniku czego niektóre obszary (kufa, pachwina, brzuch) mogą okazać się całkowicie łyse.

Techniki diagnostyczne i terapia

Z diagnozą wszystko może być trudne. Konieczne jest całkowite wyeliminowanie takiej możliwości alergie pokarmowe, bakteryjne infekcje skóry, kontakt lub pchle zapalenie skóry, inne patologie. Można to zrobić tylko w dobrze wyposażonej klinice weterynaryjnej, ponieważ w domu jest mało prawdopodobne, abyś mógł pobrać próbki moczu i kału, krew, a następnie przeanalizuj je.

Mniej więcej dokładną diagnozę przeprowadza się na podstawie całości uzyskanych danych i informacji uzyskanych podczas badania mikroskopowego skóry. Należy wziąć pod uwagę, że próbkę naskórka, aby uzyskać najlepszy efekt, należy pobrać dokładnie z granicy skóry zapalnej i zdrowej. W tym przypadku patogen będzie częściej spotykał się w polu widzenia mikroskopu..

Jak i za pomocą jakich leków leczy się tę chorobę? Doskonały sprawdzony krem Lamisil. Analog - Lotrimin. Oprócz, leki przepisane zewnętrznie na bazie mikonazolu: Spectazol, Mentax, Loprox i Naftin. Pomocne jest mycie psa lekami zawierającymi siarczek selenu, ketokonazol lub pirytion cynku. Zwięzłość - trzy razy w tygodniu przez trzy tygodnie. Czas trwania kursu terapeutycznego to minimum miesiąc, decyzję o przerwaniu leczenia powinien podejmować wyłącznie lekarz weterynarii i wyłącznie na podstawie wyników kompleksowych badań diagnostycznych.

Zapamiętaj, że choroba ta często daje nawroty, a wczesne przerwanie terapii w 100% przypadków prowadzi do ponownego wystąpienia procesu zakaźnego.