Pies dingo w środowisku naturalnym iw domu

Dingo to przykład nowoczesnego udomowienia: zdziczały pies, który jest ponownie oswajany.

Proces wtórnego udomowienia rozpoczął się stosunkowo niedawno, a ostateczny rezultat jest nadal trudny do przewidzenia. Pochodzenie dzikiego psa od dawna jest kwestionowane.

Historia

Biolodzy sformułowali różne hipotezy na temat tego, jak duży dziki ssak pojawił się w Australii.

Według jednej wersji odległym przodkiem dingo był chiński grzywacz. Jednak teoria ta nie została potwierdzona..

Inna opcja okazała się bardziej prawdopodobna. Dowodzi tego analiza porównawcza szczątków kopalnych dziki pies, potomek udomowionego wilka indyjskiego. Około 5,5-5 tys. Lat temu zostali przywiezieni na południowy kontynent przez żeglarzy z Wysp Sundajskich. Porzucone zwierzęta ponownie stały się dzikie i przystosowały się do życia w nowych warunkach.

W świecie zwierząt Australii nie było godnego przeciwnika dingo pod względem siły, zręczności i przebiegłości. Szybko rozmnożyli się i zasiedlili nie tylko część kontynentalną, ale także sąsiednie wyspy (z wyjątkiem Tasmanii).

Wygląd

Dingo ma średnie rozmiary. Wysokość zwierzęcia wynosi od 47 do 67 centymetrów, długość ciała 85-120 centymetrów. Waga 10–20 kg. Samce są znacznie lepsze od samic.

Sylwetka zbliżona do psa gończego: szczupłe, wydłużone ciało, elastyczne proste nogi, proporcjonalna głowa z podniesionymi uszami. Ogon jest krótki (26–38 cm), puszysty.

Sierść nie jest długa, gruba. Przeważający garnitur - ruda.

Naturalne środowisko

Spotyka dzikiego psa dingo nie tylko w Australii, ale generalnie kilka regionów Azji Południowo-Wschodniej. Siedlisko - otwarte równiny lub rzadki las. Zwierzę jest nocne. Podobnie jak jego odlegli przodkowie - wilki, osiedla się w jamach, jaskiniach, pod korzeniami drzew.

Zdziczałe w starożytności psy doskonale pasowały do ​​ekosystemu Australii. one polować na prawie wszystkie zwierzęta, którzy zamieszkują południową część kontynentu. Ulubioną zdobyczą dingo są torbacze, oposy i szczury. A także dzikie psy mogą odgrywać rolę sanitariuszy przyrody, jedząc padlinę. Same dingo są rzadko atakowane. Ich rywale pojawili się stosunkowo niedawno. Są to szakale i psy sprowadzone przez Europejczyków..

Dingo rzadko polują samotnie. Z reguły gromadzą się w grupach po 10-12 osób. Stado jest zorganizowane zgodnie z zasadą ścisłego podporządkowania. Przydzielana jest dominująca para - samiec i samica, reszta jest im posłuszna.

Okres godowy u psów występuje raz w roku. Ciąża trwa 63 dni. Na raz pojawia się od 6 do 8 szczeniąt. Główna samica niszczy inne młode w stadzie, pozostawiając tylko własne. Samiec i samica jednakowo opiekują się potomstwem. Po osiągnięciu 8 tygodnia życia młode opuszczają schronisko i dołączają do stada. Po 3-4 miesiącach zaczynają polować razem z innymi. Dojrzałość fizjologiczną osiąga po 1-3 latach.

Dingo spędzają całe życie w jednej parze. Biologiczne pokrewieństwo z psami domowymi pozwala im na łatwe krzyżowanie. Mestizos wyróżniają się złym usposobieniem, nie boją się osoby, dlatego są uważani za niebezpiecznych.

Wyróżnienie pełnej krwi jest dość łatwe - nie umie szczekać, a jedynie warczy lub wyje. W Australii jest bardzo mało prawdziwych dingo (10-15% całej populacji). Są skoncentrowane w najbardziej odległych zakątkach i obszarach chronionych..

Żywotność dzikiego psa w przyrodzie wynosi 10 lat. W niewoli może dożyć nawet 13 lat.

Konfrontacja z rolnikami

Po odkryciu Australii przez Europejczyków rozpoczęła się kolonizacja kontynentu. Wolne życie dingo dobiegło końca. Osadnicy przywieźli ze sobą domowe psy, które stały się najbardziej zagorzałymi wrogami dzikich krewnych. Warunki naturalne w Australii okazały się niezwykle korzystne dla wypasu owiec. Powolne, głupie zwierzęta stały się łatwym łupem dla łowców dingo. Często po prostu miażdżyli i rzucali tuszki owiec. Jedno stado na noc może zmniejszyć liczbę owiec o 20 lub więcej.

Rolnicy wypowiedzieli wojnę drapieżnikom. Pies został wytępiony różnymi metodami. W rezultacie populacja dzikich psów drastycznie spadła, co miało katastrofalne skutki dla środowiska. Zwierzęta w przyrodzie pełniły funkcję naturalnego regulatora liczebności królików. Uszatki zaczęły rozmnażać się w gigantycznym tempie. Oczyścili roślinność pastwiskową, a rolnicy ponieśli kolosalne straty..

Obecna sytuacja zmusiła do powstrzymania masowego bicia dzikich psów. Ludzie postanowili zabezpieczyć swoje ziemie w inny sposób. XIX wieku rozpoczęto budowę ogrodzenia z drutu, mającego na celu oddzielenie terenów zabudowanych od pustynnych. Druciana ściana ma długość ponad 5,6 tys. Km.

Nowy etap udomowienia

Motywy motywacyjne oswajanie i oswajanie dingo to:

• doskonałe walory łowieckie;
• figlarny charakter;
• piękny wygląd zewnętrzny.

Nieprzyjazna postawa ludzi rozwinęła nieufną postawę wobec ludzi u psa dingo. Pokonanie go u osoby dorosłej jest prawie niemożliwe. Dlatego biorą małe szczenięta do edukacji. Szkolenie zajmuje dużo czasu. Nauczyciel od samego początku musi wykazać się przywódcą. Tylko w ten sposób można zmusić młodego dingo do posłuszeństwa..

Zasady trzymania nie różnią się od innych psów:

1. Obecność dużego obszaru do chodzenia, dlatego lepiej jest trzymać dingo w domu, a nie w mieszkaniu.
2. Dingo wolno wychodzić poza podwórko tylko w obroży na smyczy.
3. Zapewnienie stałego dostępu do czystej wody pitnej.
4. Regularne czesanie sierści. Pranie 2-3 razy w roku.
5. Wykonywanie szczepień ochronnych i szczepień.

Zwierzę jest w dobrym stanie zdrowia. Bezpretensjonalny w jedzeniu, z taką samą przyjemnością zjada resztki ze stołu lub specjalne suche jedzenie. Dieta psa musi zawierać mięso, warzywa, zboża, produkty mleczne.

Oswojone dingo doskonale radzi sobie z obowiązkami stróża. Jednak instynkty łowieckie w nim są nadal silne. W żadnym wypadku dingo nie może być trzymane z innymi zwierzętami! Może to doprowadzić do ich śmierci.

Pies kategorycznie nie toleruje długiej rozłąki ani zmiany właściciela. Dingo rozpoznaje i słucha tylko jednej osoby. Bez jego obecności tęskni i ostatecznie umiera..

Wciąż nie ma ostatecznej opinii wśród treserów psów na temat potrzeby udomowienia psa dingo..

Szkółki hodowlane zorganizowano w Europie i USA. W wystawach biorą udział mieszanki hybrydowe.

Jednocześnie w wielu krajach świata wprowadzono zakaz trzymania dzikusa w domu..

Pies dingo staje przed trudnym wyborem: czy pozostać dzikim zwierzęciem, czy ponownie zaprzyjaźnić się z człowiekiem.