Szczepienie psów przeciwko piroplazmozie

Doświadczeni „miłośnicy psów” wiedzą, że wciąż istnieje skuteczna metoda leczenia psów piroplazmoza Nie. Szanse na sukces nie są tak duże, a konsekwencje tej choroby są dość poważne. Jedynym niezawodnym sposobem ochrony zwierzaka jest terminowe szczepienie psów przeciwko piroplazmozie..

Dlaczego to takie ważne?

Każdy doświadczony hodowca psów powie, że szczepienie przeciwko piroplazmie jest ważne. I jest to ważne, ponieważ jak już pisaliśmy powyżej, nadal nie ma skutecznego i uniwersalnego leczenia tej choroby.. Środki stosowane w większości tylko tłumią objawy, ale nie radzą sobie dobrze z bezpośrednim patogenem.

Konsekwencjami choroby nie są też „cukier”. Odzyskane zwierzęta prawie zawsze mają problemy z wątrobą, nerkami, śledzioną i trzustką. To znacznie skraca żywotność odzyskanych zwierząt. Jedynym pocieszeniem jest ukształtowanie się dożywotniej (w prawie 80% przypadków) odporności, ale nawet w tym przypadku wszystko nie jest tak dobre.

Statystyki pokazują, że około 1/5 psów, które wyzdrowiały, ma nawrót.

Ponadto, nawet pozornie wyleczone zwierzę często pozostaje nosicielem, nadal przyczyniając się do rozprzestrzeniania się choroby w środowisku zewnętrznym.. Jednym słowem, lepiej nie poświęcać czasu na szczepienie psa w odpowiednim czasie. Oszczędzanie na tym może być bardzo kosztowne.

Co to jest piroplazmoza u psów

Więc czym jest piroplazmoza u psów? Jest to choroba wywoływana przez pasożytnicze pierwotniaki, piroplazmy. Jest to trudne, przenoszone przez ukąszenia krwiopijców ixodid (czasami - argas) kleszcze.

Choroba została po raz pierwszy opisana pod koniec XIX wieku. Dokonali tego dwaj włoscy naukowcy - Piana i Galli-Valerio. W Mediolanie zbadali krew psa cierpiącego na gorączkę, osłabienie i łagodność żółtaczka, który rozwinął się po polowaniu na pobliskim bagnistym terenie.

Pierwszą rzeczą, na którą zwrócili uwagę badacze, była duża liczba plików kleszcze na skórze zwierzęcia. Naukowcy całkiem logicznie założyli, że krwiopijcy i choroby są ze sobą nierozerwalnie związane.

Mikroskopia krwi wykazała, że ​​czerwone krwinki chorych psów zawierały jakiś rodzaj pasożytów barwiących Grama. Po kilku dniach badany pies wyzdrowiał, ale we krwi nadal wykazywał wyraźne oznaki leukocytoza.

Ponadto niektóre czerwone krwinki pozostały patologicznie powiększone. Aby mieć pewność, że nie jest to odosobniony przypadek, naukowcy zaczęli badać krew psów, które również cierpiały z powodu powyższych objawów, które rozwinęły się również po polowaniu na mokradłach..

Ich podejrzenia się potwierdziły: zwierzęta te wykazywały prawie taki sam obraz z leukocytami i erytrocytami, a sama krew miała znacznie słabszą zdolność krzepnięcia (innymi słowy, krzepnęła gorzej niż u zdrowych psów). Stwierdzono również, że takie zwierzęta często cierpią na nawracającą żółtaczkę i nie mniej regularnie umierają..

Autopsja zwierząt wykazała ciężkie przekrwienie wątroby i śledziony, w niektórych przypadkach stwierdzono martwicę najądrza trzustki. U żywych psów stwierdzono silnie przekroczoną zawartość białka w moczu, która często się pojawiała krew.

Zwierzęta prawie wszędzie cierpiały anoreksja i wyczerpanie. Od czasu do czasu mieli przerywaną gorączkę, a temperatura podczas ataków wzrastała do 40 ° C i więcej.

Odejście trochę od tematu. Należy pamiętać, że piroplazmoza jest w większości przypadków niezwykle trudna.. Ciekawe, że największym zagrożeniem dla organizmu zwierzęcia nie są same piroplazmy, ale produkty ich życiowej aktywności.. W niektórych odmianach są tak toksyczne, że chore psy umierają przed końcem pierwszego tygodnia. Autopsja wykazała, że ​​wątroba chorych zwierząt jest prawie całkowicie martwicza (podobnie jak nerki).

Interesujący fakt. Dzisiaj naukowcy dokładnie ustalili, że kleszcze mogą być jednocześnie nosicielami różnych typów piroplazm. W praktyce prowadzi to do tego, że ukąszenie pasożytów jest równie niebezpieczne dla psa, jak i dla jego właściciela. Chociaż Babesia canis nie zakorzenia się w ludzkim ciele, w ciele kleszcza może również znajdować się gatunek niebezpieczny dla człowieka..

Ponadto badania przeprowadzone przez współczesnych parazytologów wykazały, że w niektórych przypadkach choroba jest wywoływana przez pokrewny gatunek Babesia gibsoni. Cykl życia i objawy w obu przypadkach są prawie takie same, więc nie ma sensu rozważać tego osobno..

Zasady szczepień

Główny zasady szczepień wystarczająco proste:

• Szczepić tylko zwierzęta, które osiągnęły wiek pięciu miesięcy.
• Pierwsze ponowne szczepienie (u pięciomiesięcznego szczeniaka) - trzy tygodnie po pierwszym szczepieniu. Następnie zwierzęta (szczególnie na obszarach o niekorzystnych warunkach) są szczepione co sześć miesięcy.
• W momencie szczepienia zwierzę musi być silne i zdrowe.. Wszakże po szczepieniu przeciwko piroplazmozie do organizmu psa wstrzykuje się toksyny, choć osłabione, ale poza tym całkowicie „pełne”. Jeśli zwierzę jest osłabione, nie należy oczekiwać pozytywnego efektu szczepienia.

Odradzanie szczepień jest zdecydowanie odradzane! W przeciwieństwie do odporności psów „naturalnie” odzyskanych (i którym udało się przeżyć), po zastosowaniu szczepionek odpowiedź immunologiczna nie trwa zbyt długo. Obecnie opracowywane są leki o dłuższym działaniu, ale może to zająć lata..

Problem w tym, że szczepionki przeciwko piroplazmozie są bardzo specyficznymi lekami. Do ich produkcji wykorzystuje się nie patogen jako taki, ale jego toksyny (osłabione chemicznie).

Wytworzona na nich odporność utrzymuje się przez krótki czas, w przeciwieństwie do odpowiedzi immunologicznej wytworzonej w odpowiedzi na użycie „normalnych” szczepionek.

Plusy i minusy szczepień

Uważamy, że długie omawianie zalet i wad szczepień jest bezcelowe. Współczesne szczepienia są bardzo dobrze tolerowane przez organizm psa, tylko w bardzo rzadkich przypadkach możliwy jest rozwój miejscowych reakcji alergicznych. Ale powodów „za” jest znacznie więcej.

Po pierwsze, około 70% psów po piroplazmozie umiera lub ulega niepełnosprawności z bardzo ograniczoną długością życia. Przy niewydolnej wątrobie i nerkach życie długo i szczęśliwie na pewno nie zadziała. Wniosek jest więc prosty - „Szczepienia - być”.

Najważniejsze, o czym powinni pamiętać właściciele zaszczepionych zwierząt: szczepionka przeciwko piroplazmozie nie chroni psa przed infekcją!

To nie jest nawet szczepionka w zwykłym znaczeniu tego słowa, ale raczej rodzaj antytoksyny. Nawiasem mówiąc, w przybliżeniu te same środki są stosowane w leczeniu botulizmu i innych toksycznych infekcji.

Szczepionki przeciwko piroplazmozie u psów

Jeśli chodzi o wybór szczepionki przeciwko piroplazmozie u psów, wszystko jest raczej smutne: jako takie bogactwo asortymentu jest całkowicie nieobecne:

• Nobivak Pyro. Jest najczęściej stosowany zarówno przez lekarzy weterynarii krajowych, jak i zagranicznych..

• Pyrodog. Ta szczepionka jest wykonana wyłącznie z toksyn Babesia canis.

Wiek pierwszego szczepienia

Jaki jest najlepszy wiek na pierwsze szczepienie? Jak już powiedzieliśmy - pięć miesięcy. Ale jeśli obszar jest w jakiś sposób bezpieczny dla piroplazmozy, weterynarzom zdecydowanie zaleca się odczekanie do sześciu lub siedmiu miesięcy. Jak już powiedzieliśmy, podczas szczepień przeciwko tej chorobie do organizmu zwierzęcia wprowadzane są toksyny piroplazmatyczne, dlatego lepiej będzie, jeśli organizm psa do tego czasu będzie już wystarczająco silny.

Przygotowanie do szczepienia

W związku z tym przygotowanie do szczepienia jest proste, nie musisz robić nic skomplikowanego:

• Zwierzęciu należy zapewnić najwyższej jakości dietę zbilansowaną w składniki odżywcze, makro i mikroelementy..
• Ponadto zwierzę ma zapewniony pełny wypoczynek. W takich warunkach jego organizm wytworzy lepszą i bardziej intensywną odporność..

Przeciwwskazania: kto nie powinien być szczepiony

Podajemy główne przeciwwskazania (jest ich kilka):

• Zwierzę ma mniej niż pięć miesięcy.
• Ciąża.
• Nie należy szczepić zwierząt z objawami jakiejkolwiek choroby (podwyższone temperatura, kaszel, kichanie itp.).
• Nie szczepić osłabionych, poważnie niedożywionych lub wyraźnie psy z nadwagą. Ich organizm nadal nie jest w stanie wytworzyć normalnej odporności.

• Zwierzęta podatne na rozwój należy szczepić ze szczególną ostrożnością. reakcje alergiczne (nawet z historią pojedynczych przypadków). W takich przypadkach należy mieć pod ręką pełny zestaw leków przeciwhistaminowych..

Reakcje i skutki uboczne szczepień

Jakie są możliwe reakcje i skutki uboczne szczepień? Nie ma ich zbyt wiele:

• W miejscu wstrzyknięcia może pojawić się niewielki obrzęk lub zaczerwienienie. Dopuszczalny jest również niewielki wzrost temperatury lokalnej.
• Niektóre zwierzęta stają się zbyt ospałe lub niewystarczająco aktywne.
• W najgorszym przypadku zwierzę może być nadwrażliwe na niektóre składniki szczepionki. Oczywiście nie możesz obejść się bez natychmiastowej pomocy weterynaryjnej..