Giganci psiego świata - wilczarz irlandzki

W starożytnych irlandzkich sagach można znaleźć wzmianki o ogromnych nieustraszonych psach. Ich bohaterskie zachowanie było śpiewane w balladach i piosenkach o rycerskich wyprawach. Korzenie wilczarza irlandzkiego sięgają wieków. Opis brodatych charcików irlandzkich znaleziono już w 400 rpne. Kilka ras przedstawicieli

psi świat można porównać do starożytności historii.

Wygląd zewnętrzny wilczarza irlandzkiego nie jest krzykliwy, ale bardzo imponujący. Ich odwagę i oddanie wyraża motto zdobiące tarcze rycerzy irlandzkich: „Lenis - respondentem amplexus dira - provocat respondentem”, które można przetłumaczyć jako „Łagodny - w odpowiedzi na uczucie, straszny - w odpowiedzi na wyzwanie”.

Historia rasy

Irlandzkie wilgotne wyspy, pełne skał i kwitnące wrzosowe doliny podtrzymują tradycje Celtów wędrujących po wyspach Wielkiej Brytanii i Irlandii o gigantycznych, szorstkowłosych psach. Pierwsza wzmianka o takich psach, datowana na 391 pne, została spisana przez konsula Rzymu, aw I wieku naszej ery była to już w pełni ukształtowana rasa..

Wpływ na rasę najazdów zdobywców Irlandii

Rzymska inwazja na Wyspy Brytyjskie zepchnęła koczownicze plemiona celtyckie na północne wyspy Irlandii. Trophy Irish Greyhounds zostały przywiezione przez rzymskich legionistów. Dopiero potem w rzymskich manuskryptach pojawił się opis egzotycznych gigantycznych psów. Do Cesarstwa Rzymskiego regularnie sprowadzano celtyckie wilczary o grubych włosach. Na arenie Koloseum psy te, rzadkie w Rzymie, były używane do okrutnych prześladowań dla rozrywki widzów. Nie każdemu arystokracie wolno było mieć takiego psa. Mimo brzydkiej strony bitew przyczyniło się to do wyłonienia najsilniejszych i najszybszych.

Wilczarz irlandzki, podobnie jak chart szkocki, należy do busty, podobnych do chartów psów. Plemiona celtyckie wykorzystywały je do polowania na wilki, dziki, dziki, łosie oraz do pilnowania ich domów. To właśnie surowy klimat Irlandii stał się przyczyną utwierdzenia w rasie twardej wełny.. Podczas selekcji doceniano głównie cechy robocze:

• Wymiary.
• Siła.
• Trwałość.
• Nieustraszoność.
• Prędkość.

Do walki z zdobywcami X wieku, Wikingami i XII w. Brytyjczykami, irlandzcy wojownicy z powodzeniem używali wilczaków myśliwskich.. Ogromne psy pasterskie śmiało zaatakowali wrogów, chwytając za gardło i byli w stanie samodzielnie ściągnąć jeźdźca z konia. Nieustraszone psy wojenne są przedstawione na irlandzkich tarczach i sztandarach. Zdobywcy wysoko oceniali waleczność rasy, charakteryzując ją jako potężną, nieustraszoną, wściekłą.

Wzloty i upadki

Importowany "irlandzki" został z powodzeniem wyhodowany w Anglii. Cennym prezentem dla dworów królewskich i kardynałów Anglii, Hiszpanii, Francji, szejków i chanów z Azji Środkowej jest para niezwykłych irlandzkich wilczurów olbrzymich. Popyt rósł, wielu chciało mieć tak imponującego psa. Ale z eksterminacją wilków, polowanie na które było głównym zajęciem wilczaków, a zwiększony popyt na nie za granicą doprowadził do tego, że pod koniec XVII wieku było ich bardzo mało. Rasa jest na skraju wyginięcia.

Z kraju zaczęto eksportować wilczary w tak dużej liczbie, że Cromwell, który doszedł do władzy w połowie XVII wieku, musiał wydać dekret zakazujący wywozu rasy poza Anglię. To na chwilę zawiesiło spadek populacji..

Owczarek irlandzki (wilczarz) otrzymał kolejny cios podczas wielkiego głodu w Irlandii, który miał miejsce w połowie XIX wieku. Stają się rzadkie nawet w domu. w Irlandii. Wilczarz irlandzki zawdzięcza swoją ochronę bezinteresownym wysiłkom miłośników i hodowców rasy Richardson, Johna Powera, który w latach głodu próbował zachować pulę genów tych majestatycznych gigantów.

Pod koniec XIX wieku kapitan George Graham przeprowadził kolosalną pracę, aby ożywić wygląd i status wilczarza irlandzkiego. Zbierając prawdziwych przedstawicieli rasy na wyspach brytyjskich i irlandzkich, miał szczęście pozyskać kilka typowych zwierząt w Irlandii. W celu zachowania wilczarza irlandzkiego używa krwi innych ras psów:

• Scottish deerhounds.
• Chart rosyjski.
• Duńskie dogi niemieckie.
• Pirenejskie psy pasterskie, może inni pasterze.

Staranna metoda selekcji Graham stara się pozyskać wilczęta tego samego typu, powtarzając wyglądem i usposobieniem swoich przodków, zachowując wszystkie najlepsze cechy rasy. Graham`s Transitional Shield to nagroda, na jaką zasługuje najlepsi w rasie. Od 1879 r. Wilczary irlandzkie biorą udział w wystawach. Klub rasy istnieje w Wielkiej Brytanii od 1885 roku. W tym samym czasie powstał jeden wzorzec rasy, który jest dziś używany w prawie niezmienionej formie. Wilczarz irlandzki jest żywą dumą Irlandii, będąc jej symbolem. Jest bardzo popularny wśród miłośników tej rasy z innych krajów..

Wilczaki jako rasa usługowa są używane tylko w Anglii. Samce wilczarza irlandzkiego można zobaczyć podczas służby w Cloverleaf Guard. Są uczestnikami parad i oficjalnych imprez z towarzyszeniem Królowej Wielkiej Brytanii, imprez charytatywnych. W innych krajach są to zwierzęta domowe., uczestnicy wystaw i pokazów. Są nieagresywni, przyjaźni i szlachetni. Przerażający rozmiar pomaga im skutecznie radzić sobie z ochroną domu. Jeśli jednak właścicielowi grozi niebezpieczeństwo, samozadowolenie znika i pojawiają się cechy, które przyniosły mu chwałę psów wojennych: nieustraszoność, odwaga i zaciekłość..

Wymagania standardowe

Wilczarz irlandzki należy do 10. grupy chartów szorstkowłosych bez obowiązkowych prób użytkowych. Posiadając gigantyczne rozmiary i imponujący wygląd, psy te nie powinny sprawiać wrażenia ciężkości i niezdarności. Mocną sylwetkę trzeba połączyć z gracją i swobodą ruchów. Hodowla powinna dążyć do dużych rozmiarów bez uszczerbku dla proporcjonalności, zwinności i siły..

Rozmiar psa

Norma ustala minimalne granice wzrostu, które wynoszą 79 dla samców i 71 cm dla samic, przy czym rasa musi koniecznie utrzymywać wysokość w kłębie od 81 do 86 cm u samców. Waga jest również ograniczona do dolnej granicy 54,5 kg dla psów i 40,5 dla suk. Dymorfizm płciowy nie jest zbyt wyraźny. U mężczyzn oba jądra powinny znajdować się w mosznie..

Mieszkaniowy

Tułów powinien być wydłużony format z bardzo głęboką, umiarkowanie szeroką klatką piersiową i stromymi żebrami. Szyja jest lekko wysklepiona, długa, mocna i dobrze umięśniona. Powinien być suchy i pozbawiony podgardla lub nadmiernej luźnej skóry. Kłąb nie jest zbyt wyraźny. Grzbiet długi i mocny, niezbyt szeroki, z lekko wysklepioną lędźwiami przechodzącymi w szeroki, lekko podniesiony zad. Brzuch jest umiarkowanie podciągnięty, ale nie napięty. Długi, owłosiony ogon, lekko zakręcony w bok, nisko osadzony.

Głowa psa

Głowa jest długa, przednia część prawie równa i równoległa z długą kufą. Czaszka niezbyt szeroka, potylica prawie nie wystająca. Wyraźne przejście od czoła do kufy. Kufa jest długa, lekko zwężona, z mocnymi szczękami, suchymi ciemnymi wargami i dużym czarnym nosem.

Zęby, oczy i uszy

Komplet składa się z 42 zębów. Zgryz nożycowy, prosty - dopuszczalny.

Tęczówka oczu powinna być ciemna, a cięcie owalne. Wysoko osadzone, małe uszy mają różowy kształt, osadzone wystarczająco szeroko.

Kończyny przednie i tylne

Kończyny są muskularne i kościste. Widziane z przodu iz tyłu - proste. Lekko proste ukośne ramię. Łokcie znajdują się pod klatką piersiową, nie skierowane na zewnątrz ani do wewnątrz. Muskularne śródręcza zakończone masywnymi łapami z zebranymi palcami.

Długie uda z wyraźnym kolanem. Jakiś prosty tyłek. Staw skokowy nisko osadzony, nie odwrócony. Okrągłe łukowate stopy mają mocne paznokcie.

Szata i kolor

Wełna ma twardą i szorstką teksturę. Brwi nad oczami i broda poniżej szczęki wyróżniają się szczególnie szorstkim, żylastym włosem. Włosy są nieco falujące.

Psy mogą być szare, biały, czarny, rudy, pręgowany.

Ruch

Swobodne, energiczne ruchy, w których pies unosi wysoko głowę i ogon.

Wady i wady

W zależności od nasilenia odstępstw od standardowych wymagań każdy znak jest oceniany.

Cechy charakteru i troski

Wilczarz irlandzki to niezwykle sympatyczny i inteligentny pies, pod którego nadzorem nie ma strachu zostawić dzieci. Jednak korzystając z psiej dobroci, same dzieci mogą ją skrzywdzić. Dobrze dogaduj się z innymi zwierzętami. Silnie przywiązany do właściciela i członków rodziny. Czuły, ale w chwilach niebezpieczeństwa stają się potężną bestią. Ze względu na olbrzymie rozmiary psa szkolenie należy rozpocząć już od pierwszych dni pojawienia się szczenięcia w domu. Szczeniak musi nauczyć się posłuszeństwa i rozpoznawania właściciela, wtedy nie będzie problemów w przyszłości. Dla tak dużego psa lepszy jest dom z podwórkiem, na którym można spacerować..

Sztywne włosie dobrze chroni ciało wilczarza. Pielęgnacja włosów polega na przycinaniu dwa razy w roku - jesienią i wiosną. Przycinanie nadaje psu niezbędną sztywność, jednocześnie rozczesując martwy włos i podszerstek. Aby poprawić krążenie krwi zaleca się szczotkowanie sierści psa dwa lub trzy razy w tygodniu.