Nieustraszony ptak drapieżny - dzierzba

Szara dzierzba jest bardzo rzadkim ptakiem. Niezwykle trudno go spotkać na wolności. Aby to zrobić, musisz długo siedzieć i czekać na nią. Ponadto liczba tego gatunku dramatycznie spadła, a ptak został wymieniony w Czerwonej Księdze..

Pierwszy opisujący ten gatunek to założyciel nomenklatury binominarowej Karl Linnaeus, zrobił to w połowie XVIII wieku.

Historia opisu szarej dzierzby

Imię ptaka z łaciny tłumaczone jest jako „strażnik rzeźnik”, co według autora tych imion charakteryzuje główne cechy życia dzierzby - czekanie na ofiarę z wysokiej pozycji i rozrywanie na drobne części złowionej ofiary.

Gatunek ten pochodzi z rodziny gąsiorów. Ich najbliższymi przodkami są krukowate, czyli wrony. Zdaniem naukowców rodziny te żyły w miocenie (około 6 milionów lat temu). Uważa się, że miejsce pojawienia się pierwszych współczesnych przedstawicieli dzierzby to miejsce między Azją Mniejszą a Azją Środkową..

Wygląd

Ten ptak jest dość duży.. Tak więc rozmiar jego ciała u dorosłego ptaka wynosi średnio około 25 centymetrów, a masa dzierzby 70 gramów. Rozpiętość skrzydeł średniej wielkości ptaka wynosi około 36 centymetrów. Szara dzierzba ma jasny kolor, grzbiet utrzymany jest w odcieniach szarości, a brzuch w kolorze białym. A także rysunek pyszni się na piersi ptaka. Skrzydła i ogon są jaskrawoczarne z białym paskiem biegnącym wzdłuż ich krawędzi. Głowa dzierzby ma białe paski, a czarna maska ​​rozciąga się od dzioba do oczu. W tym samym czasie samice i samce nie różnią się wyglądem..

Śpiewająca szara dzierzba

Samce mają głos składa się z różnych krótkich, ale pięknych trylów z bulgoczącymi gwizdkami. Brzmi mniej więcej tak: „tu-tu crr-prii-prii” lub „trr-tur..trr-tur”. W chwilach zagrożenia lub gdy samce odczuwają niepokój, wydają długi, ale ostry gwizd. Aby przyciągnąć uwagę samicy, samce łączą gwizdek z piosenką. Komunikują się ze sobą cichszym gwizdkiem..

Siedlisko

Głównym siedliskiem szarej dzierzby jest strefy o klimacie umiarkowanym i subarktycznym na północnej półkuli planety. Osiedlają się głównie w Eurazji, Ameryce Północnej i centralnych regionach Azji.

Niektóre gatunki dzierzby prowadzą osiadły tryb życia i nie latają w inne miejsca. Dotyczy to ptaków żyjących na Sachalinie i Wyspach Kurylskich. Reszta przedstawicieli rodziny dzierzby, wraz ze zbliżaniem się mrozu, leci na południe na stepy z niewielką ilością śniegu. Jednak w każdej populacji przedstawicieli tego gatunku są osobniki, które na ogół nigdzie nie odlatują i pozostają na swoim miejscu..

Dzierzby szare żyją głównie na terenach otwartych, gdyż korzystne dla nich jest zajmowanie wysokich miejsc z dużym widokiem, co pozwala im skutecznie polować.

jedzenie

Chyżwary mogą polować, na kogo chcą. Ale głównie żywią się małymi ptakami i owadami. Zdarzały się przypadki, gdy ofiara dzierzby, próbująca uciec przed łowcą, wpadła w ręce ludzi, ale to nie powstrzymało drapieżnika i wyrwał zdobycz prosto z rąk człowieka. Ptaki zawieszają zdobycz na gałęziach w pobliżu gniazda, po czym zaczynają rzeź. Z tego powodu ten ptak został nazwany rzeźnikiem. Kiedy jest dużo ofiar, pozostawiają swoje ofiary na wpół zjedzone lub nawet w całości. Tak więc, według naukowców, uczą swoje potomstwo polowania..

Styl życia

Dzierzby to ptaki drapieżne. Tak więc, mając dobrą pozycję do wyśledzenia swojej ofiary, czekają, a następnie natychmiast atakują. Co więcej, mogą atakować zarówno zdobycz naziemną, jak i powietrze. Następnie zabierają zdobycz do gniazda i tam ją jedzą. Ptak ma bardzo dobrze rozwinięte instynkty drapieżne, dzięki czemu może polować bez uczucia głodu..

Przedstawiciele tego gatunku ptaków są bardzo agresywni, więc jeśli ktoś wejdzie na ich terytorium, natychmiast zaatakują wroga, nawet jeśli jest on wielokrotnie większy niż sama dzierzba.

Dzierzby są nieustraszone, dla nich nie ma znaczenia, kogo zaatakować. A także nie boją się ludzi i mogą osiedlić się tuż obok pasieki, w której spokojnie będą jeść pszczoły.

Gniazdo Chyżwara jest dość duże. W budowę domu zawsze zaangażowane są kobiety. Aby zbudować gniazdo, samice podnoszą gałąź na drzewie. Zwykle gniazdo budowane jest na niewielkiej wysokości, około dwóch metrów. Robią to, aby wygodniej było sprowadzać dużą zdobycz..

Dzierzba znosi jajka w rejonie połowy wiosny oraz w chłodniejszych siedliskach wczesnym latem. Ptaki składają jednorazowo około pięciu jaj, które mają zielony odcień z ciemnymi plamami. Samica zajmuje się inkubacją jaj, a samiec jedynie sporadycznie ją zastępuje. Inkubacja trwa około dwóch tygodni. Po wykluciu rodzice opiekują się potomstwem do dwudziestu dni. Po tym czasie pisklęta są gotowe do pierwszego lotu. Zwykle karmią swoje młode małymi owadami, ale czasami mogą dać gąsienice lub larwy.

Interesujące fakty:

• Dzierzba wyróżnia się przebiegłością i sarkastycznym charakterem. Dlatego szczególnie przyciągają uwagę sokołów i jastrzębi, a po ich ataku dzierzby chowają się w gałęziach drzew i stamtąd spokojnie śpiewają.
• Dzierzby wypędzają wszystkie inne drapieżniki ze swoich siedlisk. Aby to zrobić, specjalnie ostrzegają ofiarę, na którą polują, a drapieżniki nie mają innego wyjścia, jak tylko udać się w inne miejsce..
• Długość życia tego gatunku ptaków na wolności wynosi od dziesięciu do piętnastu lat..
• Są nieustraszonymi drapieżnikami, zdolnymi zaatakować każdego, kto wejdzie na ich terytorium.
• Dzierzby to jedne z nielicznych drapieżników, którym udaje się przetrwać mroźne zimy, kiedy z ich zdobyczy pozostają tylko małe gryzonie, które chowają się pod dużymi warstwami śniegu. Mimo to dzierzby żyją dobrze, aw środku zimy można nawet usłyszeć ich pieśni godowe..
• Zdarzały się przypadki, gdy dzierzba została złapana siecią, ale jednocześnie nie był on wcale nieśmiały przed dalszym dręczeniem złapanej ofiary.

Gatunki ptaków

Znaleziono kilkanaście gatunków tego ptaka. W Rosji najczęściej spotyka się szary i zhulan.

• Gray jest największym ze wszystkich swoich krewnych. Jest to najbardziej zaciekły drapieżnik z długimi, ostrymi pazurami i potężnym dziobem.
• Zhulan - ma mały rozmiar około 20 centymetrów. W tym przypadku masa ptaka jest dość duża dla jego budowy ciała. Jest to również ptak drapieżny z bardzo ostrym dziobem. Siedlisko to głównie obszary rzeczne lub jeziorne, ale sporadycznie można je spotkać również na stepach..
• Czarnobrewe - wielkością zbliżone do drozda, ubarwienie bardzo zbliżone do szarego dzierzby. Żyje głównie na stepach i lasach.
• Rudy - jest najmniejszy w rodzinie. Swoją nazwę zawdzięcza czerwonemu zabarwieniu głowy. A także jest drapieżnikiem i żyje w gajach i ogrodach.
• Tygrys - wygląda jak grizzly. Charakterystyczną cechą są czerwone odcienie na całym ciele. Siedlisko to - lasy, stepy, parki miejskie i działki ogrodowe.