Balijczyk: życie w rytmie legongu

Nie sposób przejść obok wyrafinowanego, pełnego wdzięku kota balijskiego - ręka sięga po lekkie jedwabiste futro. A oczy, uszy i prawie lisi ogon! Kot balijski słusznie nazywany jest jednym z najbardziej wdzięcznych i najpiękniejszych przedstawicieli swojego plemienia. Ale piękno to nie jedyna zaleta wykwintnego modelu kota..

Stosunkowo młoda rasa kotów balijskich uzyskała oficjalny status dopiero 50 lat temu i do dziś pozostaje mało znana wśród miłośników pstrokatego mruczenia. Wszystko zaczęło się od pojawienia się nietypowych dzieci w miotach kotów syjamskich. Budowa ciała i charakter kociąt nie różniły się od swoich rodziców, ale wydłużony płaszcz nie pasował w żaden sposób do standardu. Hodowcy, aby nie zepsuć sobie reputacji, starali się szybko doczepić „dowód krycia mieszanego” w dobre ręce, nie reklamując faktu narodzin długowłosego syjamskiego.

I jak się okazało, na próżno. Poza tym, nawet jeśli kot jest balijczykiem syjamski, ma innych przodków, czy to czyni go mniej atrakcyjnym z wyglądu i mniej inteligentnym? Ponadto część genetyków nie wyklucza możliwości samoistnej mutacji, dzięki której w miocie kotek syjamskich tradycyjnie krótkowłosych mogą pojawić się kocięta o wydłużonej sierści. Tak czy inaczej, w latach dwudziestych hodowcy w końcu zdecydowali się pokazać światu niezwykłe kobiety syjamskie w lekkich płaszczach powietrznych. Początkowo młoda rasa była nazywana syjamską długowłosą. Ale już w latach siedemdziesiątych rasa kotów balijskich otrzymała własną nazwę, we współpracy z tancerzami ks. Bali, pełna wdzięku, plastyczności i witalności.

Dziś Balijczycy są uznawani przez wszystkie organizacje zajmujące się kotami i są rozpowszechniani na całym świecie. Ale na razie te koty pozostają w cieniu „starszych sióstr”. Może to na lepsze: mniej rozwodów - mniej problemów.

Czasami ta rasa kotów nazywana jest „syjamskimi balijczykami”, co wskazuje na zewnętrzne podobieństwo pełnych wdzięku nimfetek: jakby dwie porcelanowe figurki nie były kopiami, ale wyraźnie wyszły z rąk jednego mistrza. Zgodność znaków i wizerunków potwierdza jeden standard, z kilkoma wyjątkami - opis szaty, jednak poprawna nazwa rasy to Balijczyk, bez „syjamskiego”.

Długonożne, wydłużone, smukłe i lekkie koty balijskie wydają się mniej kanciaste dzięki wydłużonemu futrze. Cienka, jedwabista wełna nie jest włosia, ale równo układa się wzdłuż ciała, dodając puszystości „spodniom” i bogatemu, długiemu (i prostemu!) Ogonowi. Wełna nie powinna przypominać syberyjskiego futra ani chmury powietrza tureckiej kobiety, ponieważ objętość z pewnością ukryje rzeźbione kształty.

W przeciwnym razie wszystkie cechy kotów syjamskich znajdują odzwierciedlenie w obrazie Balijczyków: prosty profil, suche mięśnie, schludny wydłużony pysk, słynne uszy motyla i niesamowicie piękne oczy - fioletowe, niebieskie lub niebieskie, lekko skośne, w kształcie migdałów.

Jeśli lubisz naturalne formy "starego" typu, zwróć uwagę na tzw. "Tajski balinez" - klasyczny syjamski o wydłużonej szacie (nazwa nieoficjalna, rasa nieuznana przez WCF). Są to cięższe koty o średnich proporcjach, o dobrze rozwiniętych mięśniach i zaokrąglonej głowie. Początkowo Balijczycy tacy byli, ale wraz z transformacją rasy syjamskiej hodowcy podzielili się na dwa obozy. Pierwszy postanowił „nadążyć” za zmianami mającymi wpływ na standard syjamski. Po drugie, tradycyjny balijczyk był już ideałem, a duże uszy, ekstremalna wyrafinowanie, prosty profil i długie kończyny wydawały się przesadą. Nie ma tu prawicowców, to tylko dwa różne poglądy, dwa smaki. I o gustach, wiesz.

Obsesyjny - towarzyski, obsesyjny - czuły, głośno - rozmowny. Czy możesz zgadnąć, do czego zmierzamy? Dobrze! Jeśli marzy Ci się zwierzak, który swoją obecnością ozdobi drogie sofy i od czasu do czasu będzie poruszał się po mieszkaniu, zmieniając miejsce i pozycję do spania, to kot balijski nie jest Twoim wyborem..

Nawet miesięczne kocięta balijskie uderzają zwinnością, bystrością umysłu i umiejętnością rozumienia ludzkiego języka. Dorastając, zwierzak pozostaje towarzyski i przyjazny, zabawny i aktywny prawie przez całą dobę. Te koty są idealne dla tych, którzy chcą mieć obok siebie przyjaciela, towarzysza i gospodynię. Nie zdziw się, wkrótce po zakupie przyzwyczaisz się do tego, że kociak lepiej od Ciebie wie, jak obrać ziemniaki, zmyć podłogi i prasować bieliznę. Ciekawski nos, sprytne oczy i radośnie uniesiony kucyk będą za Tobą podążać wszędzie!

„Tajski Balijczyk” w starym stylu jest nie mniej czuły, a także uwielbia towarzystwo ludzi. Ale wyróżniają się pewną niezależnością i niezależnością. Tajowie o długich włosach są mniej zaniepokojeni brakiem uwagi i spokojniej tolerują wymuszoną samotność. Oczywiście wiele zależy od indywidualnych cech, dziedziczności i warunków hodowli kociaka: tancerka w błyszczącym futrze może być znacznie bardziej nachalna niż elegancki Balijczyk i odwrotnie.

Przyjemne w dotyku futro pozbawione jest podszerstka, co sprawia, że ​​prawie się nie gnije i nie plącze, nawet jeśli przez miesiąc zapomnisz o grzebieniu. A mimo to minimalna pielęgnacja jest konieczna, aby sierść wyglądała idealnie, błyszcząco i nie odstawała od pędzla. Ale ponieważ balijski charakter się nie pokazuje, całkowicie ufając osobie i ciesząc się bliską komunikacją, wszelkie manipulacje są dostępne nawet dla początkującego właściciela. Koty te rzadko się kąpią: zdrowa, czysta balina poradzi sobie z higieną osobistą bez pomocy człowieka..

Treść nie sprawi problemów, jeśli przestrzeń będzie odpowiednio zorganizowana. Zaciekawiony kotek balijski jest w stanie wspiąć się w najwęższą szczelinę, otworzyć szafę i utknąć w słoju zapomnianym na podłodze. Aby dziecko nie zrobiło sobie krzywdy, zainstaluj duży kompleks zabaw i daj mu wiele interesujących zabawek. A co najważniejsze - utrzymuj aktywną firmę dla zwierząt do późnej starości.

Genetycznie zdrowy kot balijski cieszy rodzinę dobrą odpornością, mobilnością i bystrością umysłu aż do starości. Ale rasa ma wiele dziedzicznych problemów, prawdopodobnie zapożyczonych od syjamczyków: kardiomiopatia i amyloidozę nerek i wątroby. Ponadto Balijczycy często cierpią cukrzyca, astma, alergie, dysplazja itp. Generalnie wniosek nasuwa się sam: skontaktuj się z hodowcą cieszącym się dobrą reputacją, bo tylko profesjonalista może w porę dostrzec groźną dolegliwość i wykluczyć z hodowli osobnika "wadliwego" genetycznie.

Udostępnij w sieciach społecznościowych: