Psy wyglądające jak wilki: historia i odmiany

Większość ludzi kocha psy i jest ostrożna wobec wilków. Pies reprezentuje dla nas lojalność, życzliwość i poczucie ochrony, podczas gdy wilk jest czymś złowieszczym i nieprzewidywalnym. Tymczasem naukowcy udowodnili, że większość ras psów ma strukturę DNA „wilka” i taką samą liczbę chromosomów - 78, czyli genetycznie są najbliższymi krewnymi.

Trochę historii

Naturalna zdolność wilka a psy do krzyżowania się i dawania silnego hybrydowego potomstwa było znane u zarania cywilizacji ludzkiej, a nasi odlegli przodkowie, wybierając pomocników do polowania na mamuty, woleli wilka-psa. Te hybrydy prawie nie różniły się od wilka kolorem, były równie silne i odporne, ale jednocześnie traktowały ludzi z pewnością siebie. Prawdopodobnie wizerunki wilka-psa można znaleźć na niektórych malowidłach naskalnych wykonanych przez starożytnych ludzi..

We współczesnej historii wielu próbowało celowo skrzyżować wilka z psem. Na przykład tak zwany pies Pomor został wyhodowany przez Brytyjczyków w połowie XVIII wieku, ale nie znalazł większego zastosowania. Szczenięta hybrydowe były najczęściej kupowane przez angielską szlachtę dla ryzykownej zabawy lub z powodów prestiżowych, ponieważ dziwaczne zwierzęta były dość drogie.

Podobne eksperymenty przeprowadzono w innych krajach, ale ich wyniki nie zawsze spełniały oczekiwania. Psy z krwią wilka były albo zbyt agresywne, albo nienormalnie tchórzliwe, a nawet urodzili się z fizycznymi deformacjami. Na przykład próby skrzyżowania wilka z pudlem, które podjęli niemieccy hodowcy, na niczym się nie skończyły..

Idealnie byłoby, gdyby wilczak lub wilczak miał nie więcej niż 15-20 procent krwi wilka. Doświadczenie pokazuje, że to wystarczy, aby hybryda przekazała siłę fizyczną i ostry zapach dzikiego zwierzęcia, a jednocześnie wilk-pies poddał się edukacji i tresurze. Należy jednak pamiętać, że nie zawsze hybrydowe osobniki nadają się do roli zwierząt domowych; specjaliści, którzy potrafią uczynić psa - wilk posłuszny.

Kim oni są, rosyjskie wilki

Nawiasem mówiąc, termin „wilczy pies” pojawił się stosunkowo niedawno, a to właśnie w Rosji - po pierwszym udanym doświadczeniu - pozyskać zdolne do życia potomstwo wilczycy i samca owczarka niemieckiego..

To samo w sobie jest bardzo wzruszającą historią..

W jednej z wiosek na terytorium Permu wilczyca mieszkała przez kilka lat z miejscowym myśliwym, którego złapał w lesie jako głupiec. Wilczyca miała na imię Naida, ponieważ mieszkając obok osoby, stała się prawie oswojona, chociaż nikt nie był szczególnie zaangażowany w jej wychowanie. Ale pewnego dnia, będąc przyjaznym ludziom, Naida prawie stała się łatwym łupem dla kłusowników. Po tym incydencie właściciel postanowił oddać wilczycę wojsku, zwłaszcza że od dawna go o to pytali..

W ten sposób Naida trafiła do żłobka Permskiego Instytutu Wojskowego, a profesor tego instytutu Wiaczesław Kasimow zainicjował projekt „Perm Volkosoby”. Celem projektu było uzyskanie szczeniąt o określonym zestawie cech, których ani psy, ani wilki nie mają w pełnej „amunicji”. Jakie to cechy?

• Siła i wytrzymałość.
• Ostry nos i nieustraszoność.
• Duże rozmiary.
• Brak wrodzonej agresji.
• Umiejętność uczenia się.
• Zaufaj osobie.
• Wyraźne właściwości ochronne.

Wilczarzowi nie było łatwo znaleźć godnego „partnera życiowego”, ale w końcu została psem o imieniu Baron, rasowym owczarkiem niemieckim. W pierwszym miocie urodziło się pięć szczeniąt, z charakteru były po ojcu, aw kolorze - jak plujący wizerunek Naidy. Kiedy szczenięta podrosły, eksperyment uznano za udany.

Projekt "Wilki permskie" trwał 16 lat, w sumie urodziło się 46 szczeniąt, które wyrosły na inteligentnych, silnych i pięknych zwierzętach. Większość z nich po przeszkoleniu w żłobku Perm służy w oddziałach przygranicznych. Średnia długość życia wilków wynosi 25-30 lat.

Rasy i hybrydy

Pomimo licznych eksperymentów na krzyżowaniu psów i wilków na świecie wyhodowano tylko cztery nowe rasy.. Jednak międzynarodowe uznanie kynologicznePierwsze stowarzyszenie (FCI), utworzone w celu rozwoju i ochrony hodowli psów rasowych, otrzymało tylko dwa z nich: wilczaka Saarlosa i wilczaka czechosłowackiego. W obu przypadkach jest to skrzyżowanie wilka i owczarka niemieckiego..

Pies Saarlos

Rasa została wyhodowana w 1925 roku w Holandii przez słynnego biologa Linderta Saarlosa, którego zdaniem psy stały się zbyt „uczłowieczone” i straciły kontakt z dziewiczą naturą. Saarlos skrzyżował samca owczarka niemieckiego z wilczycą, której przodkami były wilki syberyjskie. Wyhodowana przez niego rasa, pomimo domieszki krwi wilka, może pozostać w domu i być oddanym przyjacielem człowieka.

To prawda, że ​​dla niedoświadczonych hodowców psów przedstawiciele tej rasy są zbyt kapryśni, ponieważ ich edukacja i szkolenie są wymagane, cierpliwość i pewne cechy przywódcze.. Początkowo zakładano również używać rasy wyhodowanej przez Saarlosa jako psów przewodników, ale ze względu na dominację cech wilka trzeba było z tego zrezygnować.

• Wygląd: budową i umaszczeniem przypomina wilka - w kłębie wysokość 65–75 cm (samce), suki - 60–70 cm - waga 35–40 kg.
• Zachowanie: bardzo energiczny, o niezależnym charakterze. Jest przywiązana do swojego pana, ale obawia się obcych. Instynktownie przestrzega prawa stada iw nieznanym otoczeniu może próbować uciec. Nie nadaje się jako pies stróżujący.

Czechosłowacki wilk (wilczak)

Rasa została wyhodowana w 1955 roku na terenie byłej Czechosłowacji w wyniku skrzyżowania owczarka niemieckiego (matki) i wilka karpackiego (ojca). Powstałe w ten sposób potomstwo w przeważającej większości przypadków miało oczekiwane cechy genetyczne. Eksperyment uznano za udany, a czechosłowacki wilk otrzymał status rasy narodowej. Pierwotnie przeznaczony do wojskowych operacji specjalnych, ale później otrzymał uniwersalne zastosowanie.

• Wygląd: budowa ciała jest mocna, ciało prostokątne - ruchami, fakturą i kolorem sierści (od żółtawoszarego do srebrnoszarego) przypomina wilka. Charakterystyczne są skośne bursztynowe oczy i stojące, trójkątne uszy. Minimalna wysokość w kłębie 60-65 cm, średnia waga 20-25 kg.
• Zachowanie: energiczny, wytrzymały, z bystrym wyczuciem i szybką reakcją. Przywiązany do właściciela, dogaduje się ze wszystkimi członkami rodziny. Bardzo zabawne, ale trening wymaga motywacji. Kobiety są zwykle łatwiejsze w zarządzaniu.

Hybrydy

Opisane tu psy-wilki nie uzyskały oficjalnego uznania FCI i zgodnie z ogólnie przyjętą klasyfikacją są mieszańcami. Należą do nich takie krzyżówki psa i wilka jak:

• Amerykański pasterz tundry.
• Volamut.
• Kunming Wolf Dog.
• Włoski lupo.
• Canary labito.
• Wilczarz rosyjski.
• Yulan Wolfdog i inni.

Na przykład wilczaka można nazwać rosyjskim „bratem” czechosłowackiego wilka i „chrześniakiem” petersburskiej Julii Iwanowicz, której udało się przekroczyć alaskańskiego malamuta z czarnym kanadyjskim wilkiem wymienionym w Czerwonej Księdze. Volamut (skrzyżowanie malamuta z wilkiem stepowym) również został wyhodowany stosunkowo niedawno, jego ojczyzną są USA.

Kunming Wolf Dog jest chińskiego pochodzenia i dobrze sprawdził się w policji, akcjach ratowniczych i poszukiwawczych. Włoskie Lupo ma również doskonałe właściwości (skrzyżowanie pasterza z wilkiem górskim), ma ostry zapach i może przebywać w spartańskich warunkach przez długi czas (bez jedzenia). Pomimo braku certyfikatu FCI, Lupo patronuje samemu rządowi Włoch, zakazując niekontrolowanego rozmnażania swojego potomstwa.

Wspólne cechy

Hybrydy psów i wilków Wyróżniają się godnym pozazdroszczenia zdrowiem, rzadziej przenoszone są na nie choroby dziedziczne, a ich średnia długość życia jest znacznie dłuższa niż psów. Niektóre z obecnie istniejących hybryd zostały specjalnie wyhodowane w celu poprawy fizjologicznych cech psów służbowych i użytkowych..

Jeśli chodzi o wygląd, dominują tu również znaki wilka: duży rozmiar, gruba wełna we wszystkich odcieniach szarości, dobre zęby. Od dzikich przodków, osobniki hybrydowe również dziedziczą ostry zapach, lepszy od psiego, co najmniej pięć do sześciu razy.

Nie ma bezpośredniego związku między zachowaniem hybryd a ilością krwi wilczej, którą mają. Nawet szczenięta z tego samego miotu mogą zachowywać się na różne sposoby: jedne - jak małe pieski, inne - jak młode. Co więcej, doświadczeni opiekunowie psów mówią: im więcej krwi wilka w ujęciu procentowym, tym zwierzę jest bardziej zabawne i ciekawskie.e. I dlatego nie ma Panuje przekonanie, że agresywność jest wrodzoną cechą mieszańców iw pewnych sytuacjach może stanowić poważne zagrożenie dla człowieka. Prawdopodobnie nie miałoby sensu angażowanie się w krzyżowanie psa i wilka, gdyby szczenięta mieszańce nie odziedziczyły po jednym z rodziców tolerancyjnego stosunku do ludzi i czysto psiego oddania właścicielowi.

Oczywiście wychowywanie wilczaka i lapdoga to nie to samo. I nie ma co do tego mieć złudzeń. Tylko silna i przygotowana osoba, która jest w stanie natychmiast i na zawsze potwierdzić swoje przywództwo, może sobie pozwolić na zabranie do domu wilka-psa. Jeśli od pierwszych dni szczeniak nie rozumie, kto jest właścicielem domu, później mogą się rzeczywiście pojawić problemy..

Dlatego częściej hybrydy wilk i psy przechodzą ukierunkowane i intensywne szkolenie w armii i jednostkach policji, gdzie są najlepiej wykorzystywane. Nieodłączny zapach hybryd sprawia, że ​​są one niezastąpionymi pomocnikami w poszukiwaniu materiałów wybuchowych i narkotyków, w akcjach ratunkowych związanych z klęskami żywiołowymi, a także w chwytaniu osób naruszających granice państwowe..

Ani kropli krwi wilka

Wśród psów, podobnie jak wilki zarówno z wyglądu, jak i nawyków, są tacy, których rodowód nie ma ani kropli krwi wilka. Są to w szczególności:

• Alaskan Malamute.
• syberyjski husky.
• Północni Eskimosi.

Alaskan Malamute

Malamute swoją sławę zawdzięcza „gorączce złota”, która kiedyś ogarnęła Alaskę i zmieniła jej losy. Jedną z ulubionych rozrywek poszukiwaczy złota, którzy zalali tu stu lat temu, były psie zaprzęgi. Wtedy też zwrócili na siebie uwagę miejscowi malamuty, gdyż wśród psów zaprzęgowych nie mieli sobie równych pod względem siły i wytrzymałości.. Jednocześnie jest to bardzo bezpretensjonalna rasa., przyzwyczajony do trudnych warunków północy. Alaskan Malamute dobrze dogaduje się z ludźmi, w tym z dziećmi, więc przedstawiciele tej rasy z reguły są zwierzętami domowymi..

syberyjski husky

Innym psem zaprzęgowym wyhodowanym na północnych szerokościach geograficznych jest Siberian Husky. Rasa ta ma swój rodowód od rdzennych psów z rosyjskiego Dalekiego Wschodu, ale później stała się powszechna i popularna w Ameryce. Agresja husky jest na ogół niezwykła, więc z czasem tym psom udało się zaszczepić cechy ras ozdobnych. W 1934 roku Siberian Husky został oficjalnie uznany przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Kynologiczne..

Północni Eskimosi

Północny Eskimos bardziej przypomina wilka niż inne psy, chociaż w jego żyłach nie ma też ani kropli krwi wilka.. Ta hybryda jest hodowana w wyniku skrzyżowania przedstawicieli kilku ras - owczarka niemieckiego, husky syberyjskiego oraz psów autochtonicznych tzw. Inui, przedstawicieli jednej z grup etnicznych Dalekiej Północy. Jest to dość duży pies w kolorze białym lub ciemnoszarym, którego edukacja i zarządzanie jest obarczone pewnymi trudnościami. Niemniej jednak rasa ta ma wielu fanów, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii..

Przedstawione tu hybrydy pies / wilk nie wyczerpują swojej obecnej różnorodności..