Mastif tybetański: charakterystyka i opis rasy

Niesamowity pies, który ma wiele „bardzo bardzo” - to Mastif Tybetański.

Piękno, rozmiar, waga, starożytność rasy, długowieczność, koszt - w każdej z tych cech tybetańskie giganty grzywiaste mogą wziąć, jeśli nie pierwszy, to jedną z nagród.

Historia rasy

Nie można nazwać największego psa na świecie Mastifem Tybetańskim, ściśle mówiąc. Istnieją dogi, mastify angielskie, które słusznie mogą twierdzić, że są „największe”. Jednak pies znajduje się w pierwszej piątce największych psów. A to na pewno, że pies jest najdroższy.

Większość uczonych nie potrafi powiedzieć, kiedy i skąd pochodzi rasa psów tybetańskich. Istnieje kilka wersji:

1. W Tybecie hodowano psy, które miały pilnować i chronić stada owiec i jaków, a także domy i mienie.
2. Psy przybyły do ​​Chin z Babilonu i Asyrii około IV wieku pne. Na rozszyfrowanych tabliczkach klinowych znajduje się opis, że na dworze króla Aszurbanipala przebywało 2,5 tysiąca takich psów.
3. Istnieje niepotwierdzona dokumentami wersja, że ​​przodkowie tych gigantów przybyli do Tybetu i Chin ze wschodniej Syberii.

Istnieje teoria, że ​​mastify chińskie są przodkami wszystkich molosów..

Czystość rasy była zachowywana przez setki stuleci dzięki geograficznej izolacji Tybetu od świata zewnętrznego..

Ciekawy: podczas badania DNA mastifa tybetańskiego stwierdzono, że są one bardzo bliskimi krewnymi wilka. Co jest zaskakujące? I fakt, że DNA najsłynniejszych psów jest bliższe szakalom i hienom, a nie wilkom.

Arystoteles pisał o zwierzętach będących skrzyżowaniem psa i lwa. Naukowiec najwyraźniej oceniał po wielkości i grzywie zwierzęcia.

Marco Polo opisał nieustraszone psy stróżujące wielkości osła. Osły w Tybecie osiągają zaledwie metr wysokości, więc możesz uwierzyć słynnemu podróżnikowi.

Pierwszy dog ​​tybetański (czasami tak się je nazywa) przybył do Europy w połowie XIX wieku. Już w 1847 roku Brytyjczycy zorganizowali klub miłośników Mastifa Tybetańskiego. W 1931 roku opracowano pierwszy wzorzec rasy, rozpoczęła się fabryczna hodowla tybetańskich gigantów.

Opis i wzorzec rasy

Mastif tybetański to potężny, silny, harmonijnie zbudowany pies o ciężkich kościach. Potrafi pracować w warunkach mrozu, wiatru, deszczu - bezpretensjonalne do warunków przetrzymywania.

Podstawowe wymagania dla Mastifa Tybetańskiego:

1. Duża ciężka głowa.
2. Nos jest szeroki, im ciemniejszy (w zależności od koloru), tym lepiej.
3. Zgryz pełny, nożycowy.
4. Średnie oczy, owalny, od jasno do ciemnobrązowego (im ciemniejszy tym lepiej).
5. Uszy trójkątne, wiszące, pokryte miękkimi krótkimi włosami, opadające do przodu. Psy wstają podekscytowane.
6. Muskularna szyja, ma lekkie, ale wyraźne podgardle. Włos na szyi jest dłuższy niż na ciele, tworząc grzywę. U samców wyraźnie zaznaczona, u suk słabsza.
7. Ogon jest wysoko osadzony, obficie owłosione, średniej długości. Podczas ruchu i czujności ogon jest zwykle przerzucany przez plecy..
8. Duże łapy, ale zwarty (kocie śródręcze) ​​- gruba sierść między palcami.
9. Wełna jest gruba, gruba, z bardzo grubym podszerstkiem (latem gęstość podszerstka jest znacznie zmniejszona z powodu linienia). Sierść samców jest zauważalnie grubsza niż u suk.

Zgodnie z normą dopuszcza się następujący kolor:

1. czarna z podpalaniem lub bez;
2. niebieski (dość rzadki), z opalenizną lub bez;
3. złoty od intensywnie płowego do czerwonego, tak ukochany przez Chińczyków;
4. sobole.

Kolor podpalany waha się od płowego do kasztanowego. Dopuszczalna jest biała „gwiazdka” na piersi. Powiedzmy, że w formie okularów wokół oczu.

W Chinach i Tybecie białe mastify nie są rzadkością, ale FCI nie rozpoznaje tego koloru. Szkoda - biały kolor Mastifa Tybetańskiego jest niesamowity.

Wysokość w kłębie;

Waga dorosłego psa może przekraczać sto kilogramów. Największy mastif tybetański (według zarejestrowanych danych) ważył 113 kg. Nieoficjalnie - był mastif ważący 120 kg.

Teraz hodowcy starają się nie hodować zbyt dużych psów. Zbyt duża waga gigantów wywołuje dysplazję.

Charakterystyka rasy i cechy charakteru

Psy rasy Mastif Tybetański na pierwszy rzut oka zachwycają rozmiarem, mocną budową, luksusową szatą. Ten whopper zachwyci Cię spokojem, wewnętrzną pewnością siebie. Psy są samowystarczalne, nie narzucają swojej miłości. Ale są bezinteresownie oddani rodzinie, w której żyją..

W domu mastify strzegły stad i terytorium, mieszkania właściciela. Ponieważ ataki na mienie zwykle mają miejsce w nocy, strażnicy z ogonami często drzemią w ciągu dnia i nie śpią w nocy..

W swojej ojczyźnie Mastify Tybetańskie prowadzą terytorialny tryb życia, pracując jako pasterze, strażnicy i strażnicy. Pomimo nieco flegmatycznego zachowania, w przypadku agresji wobec „członka stada” pies zareaguje natychmiast.

Każdy z rodziny, który opiekuje się Mastifem Tybetańskim, może przy nim czuć się całkowicie bezpieczny przed łobuzami i łobuzami. Są nieufni wobec obcych, ale nie jako pierwsi okazują agresję.

Dzieci w rodzinie mogą robić, co tylko zechcą - cierpliwość psa jako niani jest nieograniczona.

Mastify są bardzo wrażliwe na psychologiczną atmosferę panującą w rodzinie. Naprawdę nie lubią skandali, kłótni, niepotrzebnych krzyków.

Pies kocha właściciela, ale nie ugnie się pod nim, tylko szacunek do prowadzącego sprawi, że będzie wykonywał polecenia. Tybet jest powściągliwy w okazywaniu uczuć i nie będzie „wisiał” na właścicielu, okazując mu radość. Maksimum, które zrobi, to podchodzi i czeka na uczucie i miłe słowo.

Inteligencja psów jest bardzo wysoka, nie można ich traktować jak głupiego psa. Mastify muszą być wychowywane od dzieciństwa, bez przemocy. Pies musi zrozumieć, że jest pan - przywódca, który go szanuje i docenia. 

Opieka i

Zdecydowanie te psy nie nadają się do mieszkania. Prywatny dom (jeśli nie masz kilku gór i stada jaków) zadowoli chińskiego mastifa. Na podwórku jest obszerna budka, albo jest to możliwe bez niej - z tym futrem, które zdobi pies, nie boi się zimna. Ale Tybetańczycy nie lubią intensywnego ciepła, zapewniają zwierzakowi chłodny, zacieniony kącik na podwórku.

Zapach „psa”, który wielu denerwuje, nie będzie z niego pochodził.

Będziesz zaskoczony, ale te psy są „małe”. Przez kilka dni nie mogą nic jeść, nie śpiąc. Mogą złapać mysz lub dwie - lekką przekąskę. To prawda, że ​​szczenięta dobrze jedzą w pierwszych miesiącach wzrostu, co jest zrozumiałe - do zbudowania ogromnego ciała mastifa potrzebny jest materiał.

W okresie linienia pielęgnacja może zająć dużo czasu. Rozczesywanie dużego psa zajmuje dużo czasu, ale w okresie linienia można uzyskać doskonałą leczniczą wełnę na 2-3 swetry. Faktura futra zapobiega tworzeniu się dużej liczby kołtunów. Spodnie na tylnych łapach, szyi, za i pod uszami to miejsca, w których najczęściej występują splątania. Lepiej jest je natychmiast usunąć, w przeciwnym razie sytuacja się pogorszy.

Psy nie są zaciekłe, a przed zdecydowanym działaniem ostrzegają trąbką, że mają się na baczności. Nieufni wobec obcych (dobrze znają swoją rodzinę), jednak w obecności właściciela nie będą atakować nieznajomego, dopóki nie dopuści się bezpośredniej agresji.

W nocy kudłaty strażnik zajmuje, jeśli to możliwe, najwyższą dostępną platformę i stamtąd obserwuje terytorium. W ciągu dnia często śpi, ale „półokiem”. Ci giganci mają całodobową obsługę.

Edukacja i trening

To psy o bardzo późnej dojrzałości. W wieku 2-4 lat stają się w pełni dorosłe (suki 2-3 lata, samce 3-4 lata). Oznacza to, że jest wystarczająco dużo czasu na trening..

Mastif tybetański, w przeciwieństwie do większości ras, nie jest smakoszem. Oznacza to, że na pewno nie wykona poleceń dla łakomego kąska. Jednak podczas gdy szczeniak rośnie aktywnie, przez około 6-8 miesięcy ma dobry apetyt, a trening ze smakowitym kęsem pójdzie dobrze.

Dorosły mastif traci apetyt rosnącego organizmu, a tutaj pomoże Ci tylko zaufanie i wzajemny szacunek. Interakcja mastifa tybetańskiego z osobą zależy wyłącznie od uczucia właściciela do psa i odwrotnie.

Psy są bardzo inteligentne, szybko chwytają połączenie słowa z czynnością, którą należy wykonać. I pokaże ci 2-3 razy, że zna polecenie, zapamiętał je. Ale nie zamierza niepotrzebnie wykonywać tego polecenia dziesięć razy z rzędu. Będzie potrzeba - położy się, usiądzie, podejdzie do właściciela.

Mastify są uparte, mają własne zdanie na wiele tematów (czasami inne niż Twoje).

 Ile lat żyją mastify tybetańskie??

Średnia długość życia molosów jest bardzo wysoka. Co najmniej 12-14 lat, częściej więcej, a sporo Mastifów Tybetańskich przekracza 18-letnią linię życia.

Ile kosztuje pies i jak wybrać szczeniaka?

Szczeniak mastifa tybetańskiego kosztuje od 30000 rubli. - to klasa zwierzaków, zwierzaki, psy dla duszy. Z reguły mają wady, które nie pozwalają na wystawianie. Szczenięta w klasie hodowlanej i wystawowej są znacznie droższe. Cena wynosi od 60 tysięcy rubli i więcej (do nieba). Wszystko zależy od producentów (mama i tata), od koloru, od „nienaganności” artykułów szczeniaka.

W Chinach ceny mastifów tybetańskich są jeszcze wyższe, 150 tysięcy dolarów to nie limit dla dobrego szczeniaka. Szczególnie cenny szczeniak może kosztować na aukcjach setki tysięcy dolarów.

Okres rykowiska dla mastifów tybetańskich odbywa się tylko raz w roku. Oznacza to, że rodzi się połowa szczeniąt (u zwykłych psów, rykowisko 2 razy w roku).

Upał zaczyna się zwykle późną jesienią. A jeśli zaoferuje ci się szczeniaka urodzonego latem, istnieje powód, aby wątpić w rasowy kutenok.

Zwykle jest rekord i kolejka na szczenięta do dobrych hodowców, bo daje dużo pieniędzy, przyszły właściciel chce mieć pewność, że szczeniak nie będzie miał chorób genetycznych i innych kłopotów.

Ciekawy: Najlepsza na świecie szkółka mastifów chińskich znajduje się w Chinach. Środki bezpieczeństwa są drakońskie. Przed wejściem na teren zwiedzający zobowiązany jest umyć podeszwy butów specjalnym roztworem dezynfekującym, a psów nie wolno dotykać gołymi rękami - rozdają plastikowe rękawiczki

Wniosek

Mastif tybetański to pies o wyjątkowych walorach. Traktuj ją odpowiednio. Nie kupuj psa w mieszkaniu (nie ma dla niego miejsca), bądź zdecydowanym liderem dla zwierzaka, szanuj i doceniaj jego walory, są tego warte. A ochrona Ciebie, Twojej rodziny i całego majątku będzie zapewniona w 100%.