Malassezia (grzyb) u psów: objawy, rozpoznanie, leczenie

Choroby grzybicze mają dość rozpowszechniony charakter, a weterynarze z lekarzami spotykają się z ich objawami u swoich zwierząt domowych ze smutną regularnością. Ale wbrew powszechnemu przekonaniu grzyby i drożdże nie zawsze powodują infekcję po spożyciu. Co więcej, wiele z nich jest stale na skórze ludzi i zwierząt domowych, tylko w określonych warunkach przyczyniających się do wystąpienia patologii. Dobrym przykładem jest Malassezia u psów..

Co to jest?

Malassezia pachydermatis to nazwa grzyba drożdżowego, które normalnie można znaleźć na skórze prawie każdego psa na świecie. Cóż, może z wyjątkiem zwierząt eksploatowanych na Dalekiej Północy i Antarktydzie. W normalnych przypadkach współistnienie mikroskopijnego grzyba i ssaka jest korzystne dla obu organizmów: grzyb otrzymuje ciepłe i chronione środowisko, a na skórze psa tworzy się specjalna mikroflora, która zapobiega przenikaniu patogenów groźnych infekcji. W szczególności udowodniono już, że drożdże mogą zabijać Staphylococcus aureus.

Ale idylla może się kiedyś skończyć. Jeśli organizm zwierzęcia osłabł pod wpływem pewnych negatywnych czynników środowiskowych, a jego stan odpornościowy znacznie się obniżył, to nie jest daleko od kłopotów.

Gdzie mieszka grzyb, czy istnieją rasy predysponowane?

U zdrowych psów grzyb najczęściej znajduje się w kanale słuchowym zewnętrznym, w okolicy międzypalcowej (najczęściej na tylnych łapach), zatokach paranalnych, pochwie i odbytnicy. Na chorobę podatne są wszystkie zwierzęta, niezależnie od wieku i płci. Ale praktykujący weterynarze na całym świecie zgadzają się, że malassezia jest najczęściej spotykana u następujących ras psów:

• Jamniki.
• Cocker Spaniele.
• Setery angielskie.
• Shi Tzu (starożytna chińska rasa).
• Maltańskie psy domowe.
• Niektóre rodzaje terierów.
• niemieccy pastrze.

W jakich warunkach choroba występuje, z powodu tego, co się dzieje?

Malassezia to organizm oportunistyczny. Oznacza to, że drożdże całkiem dobrze dogadują się z psem w normalnych warunkach, czasami nawet są pomocne. Ale pokojowe współistnienie kończy się w momencie, gdy odporność zwierzęcia gwałtownie spada. Każda choroba dziedziczna lub choroba zakaźna, która osłabia układ odpornościowy, przyczynia się do szybkiego rozwoju i wzrostu patogennego grzyba. Na przykład psy cierpiące bakteryjne zapalenie skóry, alergie lub łojotok, często czesanie i drapanie skóry do krwi (na zdjęciu), co otwiera drogę infekcji.

Ponadto podstawowy łojotok oraz patologie, którym towarzyszy nagromadzenie zwiększonej ilości woskowiny. Długotrwałe stosowanie niektórych leków, takich jak glukokortykoidy (takie jak prednizon) lub antybiotyki, również może przyczynić się do rozwoju choroby.

Obraz kliniczny

Jakie są objawy malassezii u psów? Stale swędząca skóra jest głównym objawem charakterystycznym dla wszystkich kandydozy. Z tego powodu pies nieustannie drapie i rani skórę, tylko pogarszając przebieg choroby. Drożdże mogą rosnąć prawie na całej powierzchni skóry psa, ale najczęściej można je znaleźć na pysku, w uszach, a także powoduje ciężkie zapalenie zatok przynosowych (ale to wciąż rzadkie). U psów z chorobami rozlanymi często pojawia się wtórny łojotok, któremu towarzyszy tłusta, „łuszcząca się” skóra.

Psy z miejscowymi infekcjami kufy nieustannie ocierają się i drapią. Jeśli infekcja rozwija się między palcami, pies nieustannie ślini się w pysku, a nawet gryzie je z powodu nieznośnego swędzenia. W ciepłym i wilgotnym środowisku, „doprawionym” psią śliną, drożdże czują się jeszcze lepiej, przez co stan zwierzęcia szybko się pogarsza. Prawie we wszystkich przypadkach obserwuje się wypadanie włosów, zaczerwienienie, przebarwienia (ciemnienie) i zgrubienie skóry.

W przypadku, gdy malassezia u psów znajduje się w uszach, przebieg choroby może być dodatkowo komplikowany przez aktywność świerzbu usznego. W tym samym czasie pies nieustannie kręci głową i wściekle drapie się po uszach. Na tym drugim stale widać zadrapania, a nawet łzy. Często z uszu zaczyna wydobywać się wyjątkowo nieprzyjemny, zgniły kwaśny zapach.

Diagnostyka i leczenie

Jedną z najdokładniejszych metod „identyfikacji” patogenu w tym przypadku jest mikroskopia. Ale znacznie dokładniejsza jest uprawa drożdży na specjalnej pożywce. Ponieważ Malassezia może być również obecna u zdrowego zwierzęcia, dokładna diagnoza jest nadal wykonywana w zależności od tego, czy zwierzę zareaguje na terapię. A propos, jak leczy się malassezię u psów??

Głównym zadaniem jest stworzenie środowiska wrogiego patogenowi. Aby to zrobić, użyj leków na bazie chlorheksydyny, siarki i innych. Ciekawe, ale trochę szamponów dla ludzi (Head & Ramiona) mogą być nieoczekiwanie skuteczne: takie leczenie „środkami ludowymi” znacznie łagodzi objawy. Weterynarze przepisują również specjalne maści, które należy stosować co najmniej dwa razy dziennie, całkowity czas leczenia to co najmniej kilka tygodni.

Ketokonazol, flukonazol i podobne leki podaje się doustnie. Co zrobić, jeśli infekcja zagnieździła się w uszach? W takim przypadku będziesz musiał je wyczyścić i należy to robić co najmniej dwa do trzech razy dziennie. Zwykły alkohol borowy działa dobrze. Po wyschnięciu ucha stosuje się nystatynę, tiabendazol lub klomitrazol. Oto jak leczyć malassezię.

Ważne do zapamiętania, że leczenie tej choroby (a także wszystkich patologii grzybiczych) nie zajmuje kilku dni! Lepiej od razu włącz się do kilku tygodni intensywnej terapii. Ponadto pies musi być stale pod opieką doświadczonego lekarza weterynarii, ponieważ leki przeciwgrzybicze stosowane w tej chorobie nie są nieszkodliwe. Jeśli zauważysz wymioty lub niewłaściwe zachowanie u swojego psa po ich zastosowaniu, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem!