Grzyb u psów: objawy, zapobieganie i leczenie

Dermatofitoza lub infekcja grzybicza to częsty powód wizyty w klinice weterynaryjnej. Grzyb u psa jest możliwy w każdym wieku i w najlepszych warunkach. Niemożliwe jest całkowite zabezpieczenie swojego zwierzaka przed tym nieszczęściem. Na szczęście dermatofitozę można wyleczyć nowoczesnymi lekami, ale właścicielowi nie wolno przegapić wystąpienia choroby i skonsultować się z lekarzem na czas. Jak rozpoznać grzyba i co zrobić, aby przywrócić zdrowie swojemu zwierzakowi?

Informacje ogólne

Istnieje niezliczona ilość odmian grzybów, ale tylko kilka z nich jest niebezpiecznych dla zwierząt. Pies może zachorować po interakcji z zakaźnym psem, chodzeniu po skażonej trawie, właściciel może przynieść do domu grzyby - na butach lub rękach. W takich przypadkach mówimy o gatunkach chorobotwórczych, które są niebezpieczne dla innych zwierząt i / lub ludzi..

Ale często psy chorują z powodu wysokiej wrażliwości lub niskiej odporności na gatunki oportunistyczne. Na przykład grzyb drożdżakowy u psów jest zawsze obecny na skórze (jest to normalny, nieszkodliwy „sąsiad”), ale w pewnych okolicznościach jego ilość zaczyna rosnąć, co prowadzi do malassezii. Warunkowo chorobotwórcze grzyby nie są zaraźliwe. Żyją na skórze, nie wyrządzając szkody. Te. problem tkwi tylko w ciele psa.

Dermatofitoza dotyka młode psy i szczenięta, zwierzęta osłabione w okresie rekonwalescencji, psy z patologiami immunologicznymi, podatne na dermatozy i alergie. Niewłaściwe karmienie i wysoka wilgotność przyczyniają się do choroby. Grzyb szybko namnaża się na słabo oddychającej skórze - pod matami i grudkami zmatowionej, nieczesanej wełny. Przy nadmiernej pielęgnacji, jeśli pies jest myty raz w tygodniu szamponami głęboko oczyszczającymi, zmniejsza się ochronna funkcja skóry, co przyczynia się do wzrostu liczby grzybów. Oporność spada po kursie leków obniżających odporność. Istnieje wiele czynników, które wywołują choroby grzybicze u psów. Ale najbardziej obraźliwe jest to, że ich brak nie gwarantuje ochrony - zawsze istnieje ryzyko zakażenia gatunkami patogennymi.

Przy pierwszym podejrzeniu ważne jest, aby natychmiast skontaktować się z kliniką. Grzyb rozmnaża się bardzo szybko, obniżając odporność psa - nawet zaszczepione zwierzę staje się podatne na wirusy. Oddziałując na głębokie warstwy skóry, grzyb prowadzi do ciężkich stanów zapalnych i chorób mieszków włosowych. Bakterie, pasożyty i pierwotniaki rozmnażają się szybciej na uszkodzonej skórze. Ponadto grzybnia nieustannie kruszy się z futra zwierzęcia, pojawiając się dosłownie wszędzie. Według opowieści lub zdjęcia właściciela nie można określić patogeniczności grzyba, a dopóki nie zostanie wyjaśnione, istnieje możliwość infekcji. Zwłaszcza jeśli w rodzinie są osoby starsze, dzieci i osoby o niskiej odporności.

Jak rozpoznać grzyba?

W typowym rozwoju grzyb na skórze psa zaczyna się od jednej plamki lub kilku małych plamek. Włosy stopniowo przerzedzają się i wypadają lub jakby odrywały się od nasady - na dotkniętym obszarze pozostają „kolumny” krótkich włosów. Plamy mogą nie zmieniać się przez długi czas lub szybko się rozprzestrzeniać - zależy to zarówno od rodzaju grzyba, jak i od stopnia odporności. Zwykle pierwsze bezwłose plamy pojawiają się na stopach na dole, na głowie, na nosie, za uszami lub na szyi, ale łysina w innym miejscu również wymaga badania lekarskiego. Skóra stopniowo zmienia kolor - szarzeje lub czerwienieje. Na cebulkach włosów widoczne są białawe lub szarawe „osłony” pokrywające cebulkę. W większości przypadków płatki lub płatki są widoczne - łatwo się odklejają i odklejają lub mocno przylegają do skóry.

Jeśli nie zaczniesz leczenia, łysiny stają się coraz bardziej.. Grzyb rozprzestrzenia się nie tylko po powierzchni skóry, ale także głębiej, co poważnie komplikuje przebieg choroby. W zaawansowanych przypadkach na plecach i bokach pojawiają się ogromne łysiny, skóra pokrywa się guzkami i grubsza, grubsza. W ciężkich przypadkach zwierzę może całkowicie i trwale wyłysieć, jeśli mieszki włosowe są dotknięte grzybem: psy mają dużo włosów tylko na pierwszy rzut oka - niektóre rodzaje grzybów są w stanie „rozebrać” ogromnego św. Bernarda w tydzień!

Swędzenie jest kolejnym częstym objawem infekcji grzybiczych.. Ale stopień nasilenia może być bardzo różny, od łagodnego, obsesyjnego świądu do niepohamowanego drapania skóry do krwi. Dlatego swędzenie lub jego brak nie jest powodem do przypadkowego postawienia diagnozy (tym bardziej pies może swędzić z powodu alergii, pcheł, zapalenia skóry i wielu innych powodów). Jeśli pies mocno drapie skórę, jeszcze przed wizytą w klinice należy podać mu Stop-Swędzenie lub analog i założyć na zwierzę ochronną obrożę lub lekki, nie ciasny koc - mikrourazy i wtórne infekcje bakteryjne komplikują leczenie. Zadrapania pozostawione przez pazury należy natychmiast leczyć dowolnym środkiem antyseptycznym (wystarczy ludzka miramistyna lub weterynaryjny spray migstymowy). Koniecznie pokaż lekarzowi, gdzie leczyłeś skórę - ten obszar nie nadaje się do oceny objawów i pobierania materiałów do badań.

Czasami grzyb atakuje tylko przestrzeń międzypalcową, skórę wokół pazurów, same pazury i opuszki łap. Skóra staje się szorstka, popękana, zaogniona, pokryta strupami lub łuszcząca się, a pazury żółkną i wyginają się. Zwykle grzyb na łapach uaktywnia się jesienią lub wiosną, gdy na zewnątrz jest brudny i mokry: pies kuleje, często gryzie między palcami i / lub opuszkami, czasami w ogóle nie nadeptuje na obolałą stopę. Przed wizytą w klinice łapy należy zabezpieczyć przed wilgocią: podczas chodzenia nosić miękkie obuwie ochronne, po kąpieli stopy osuszyć nie rozgrzaną suszarką. Nie pozwól nam gryźć bolącego miejsca.

Grzyb może osadzać się na cienkiej, bezwłosej skórze wewnętrznej powierzchni uszu i na małżowinie usznej - silny zapach, drapanie, zgrubienie, stan zapalny skóry. Ale grzyb ucha u psów nie jest niezależną chorobą, ale powikłaniem lub konsekwencją. Zarodniki w zeskrobinach ucha znajdują się w alergiach, zapaleniu ucha środkowego, infekcjach bakteryjnych, w obecności pasożytów (kleszcze, pchły) i patologiach odporności. Te. coś doprowadziło do wzrostu ilości grzybów i czynnik ten należy wyeliminować lub opanować.

Przewlekły niewyrażony przebieg choroby

O tym, jak grzyb wygląda u psów, piszą wszędzie to samo - łyse plamy, zaczerwieniona lub szara skóra, pies swędzi. Ale tak się składa, że ​​te objawy nie występują, ale jest tam grzyb. W przypadku wełny wszystko wydaje się być w porządku, tylko okresowo lub ciągle włosy się kruszą. Przy długotrwałej infekcji sierść staje się matowa, łatwo splątana i wygląda na niechlujną w ciągu kilku dni po kąpieli. Większość właścicieli uważa, że ​​to zrzucanie jest sezonowe, z powodu suchego powietrza, niewłaściwego szamponu lub karmy. Jednak podjęte wysiłki nie przynoszą rezultatu - wełna kruszy się i kruszy. Nie zawsze, ale dość często na skórze można znaleźć małe łysiny - za uszami, na nosie, na fałdach łap. Skóra na małych plamkach wygląda normalnie lub lekko szaro. Jeśli pies ma długą sierść, prawie niemożliwe jest ich wykrycie..

Dzieje się tak z różnych powodów. Na przykład pies ma wysoką, ale niewystarczającą odporność na tego typu grzyby. Lub warunkowo patogenny grzyb, niezbyt niebezpieczny. Jednak w pewnych okolicznościach (nacisk na odporność podczas szczepień, stres lub ciąża) grzyb może się uaktywnić. Dlatego po zauważeniu powyższych objawów konieczne jest wykonanie zeskrobania skóry do badań - tylko w ten sposób można mieć pewność, że ilość grzybów na skórze nie przekracza normy.

Diagnostyka i leczenie

Przede wszystkim lekarz oświetli wełnę specjalną lampą, pod której promieniami świeci grzyb w szmaragdowym kolorze. Należy jednak wziąć pod uwagę, że około 40% gatunków grzybów nie daje charakterystycznej poświaty - iskry można pomylić z kurzem lub w ogóle nie zauważyć. Nawet gdyby można było wykryć grzyba, prześwietlenie lampy nie dostarcza żadnych informacji poza przekonaniem, że grzyb jest obecny na skórze. A ponieważ konieczne jest leczenie infekcji za pomocą środków ukierunkowanych, sama wiedza o obecności grzyba nie wystarczy.

Jeśli lekarz od razu zaleci maści i tabletki bez dogłębnej analizy, kuracja może ciągnąć się latami! Dlatego właściciel musi albo nalegać na dogłębną analizę samego skrobania, albo skontaktować się z innym, bardziej uważnym lekarzem..

Analiza musi być kompletna - określenie rodzaju grzyba, ilości, wrażliwości na różne leki, szybkości wzrostu. To kosztowne badanie: przy cenach moskiewskich za 2014 r. Około 1800 rubli, jeśli zapłacisz 300-500 rubli za analizę czekiem, pobrali od psa proste skrobanie na obecność lub brak grzyba - to nie wystarczy! Zalecamy natychmiastowe zdanie:

• krew do bakteriologii. Być może pies jest wrażliwy na ziarniaki lub inne bakterie, a grzyb jest wtórną infekcją. Wtedy zwierzę można wyleczyć tylko eliminując pierwotne źródło problemu.-
• krew do określenia stanu alergii. Alergie nie zawsze dają wyraźne objawy. Jeśli skóra jest zaogniona z powodu alergii, grzyb będzie pojawiał się stale po kilku tygodniach po pozornie skutecznym leczeniu. To błędne koło, dopóki nie wyeliminujesz alergenu.-
• krew i mocz do analizy biochemicznej, lepiej rozszerzone. Ponieważ grzyb przejawia się u psów z obniżoną odpornością i ukrytymi przewlekłymi dolegliwościami, ważne jest, aby poznać ogólny stan zdrowia. Analizy wykażą nieprawidłowości w działaniu konkretnego organu lub układu, jeśli takie istnieją..

Wysoki koszt tych badań jest więcej niż rekompensowany przez oszczędność czasu, nerwów i pieniędzy, które właściciele wydają na nieudaną walkę z infekcją, rozciągającą się od jednego schematu leczenia do drugiego..

Znając wyniki dogłębnych analiz, kompetentny weterynarz od pierwszej lub drugiej próby będzie w stanie określić, jak leczyć grzyby u konkretnego psa. Schematy są na ogół standardowe, ale ważne jest, aby wybrać odpowiednie leki, które niszczą, a nie tylko osłabiają, określony typ grzyba. Jeśli na skórze jest tylko kilka łysych plam, stosuje się maści (pochrzyn, juglon, klotrimazol, mykozolon) i roztwory. Niebezpieczne jest rozmazanie psa dużymi obszarami uszkodzeń - składniki środków przeciwgrzybiczych są toksyczne. Jeśli pies jest „spryskany” od nosa do ogona, użyj szamponów (nizoral, imaverol, doctor). Leczenie miejscowe jest dobre, ale tymczasowe. Dlatego konieczne jest stosowanie leków przeciwgrzybiczych w tabletkach lub zastrzykach (gryzeofulwina, flukonazol, ketokonazol) oraz immunostymulantów lub modulatorów, hepatoprotektorów (ochrona wątroby).

Pamiętaj, aby zapytać lekarza, czy ten rodzaj grzyba jest niebezpieczny dla innych zwierząt i ludzi. Jeśli odpowiedź brzmi tak, podczas dotykania zwierzaka należy nosić rękawiczki. W miarę możliwości psa należy izolować - w wolierze lub w oddzielnym pomieszczeniu. Ale żeby zwierzak nie czuł się opuszczony - stres bardzo osłabia układ odpornościowy.

Pamiętaj, że nie da się postawić diagnozy na podstawie opowiadań czy zdjęć. Nie ufaj programom z sieci, znajomych itp., Nawet jeśli recenzje proponowanego leku są pozytywne. Leczenie psa na grzyby poprzez zaufanie porad niespecjalistów lub nieobecnych jest największym błędem, jaki może popełnić właściciel. Grzyb jest w stanie modyfikować i dostosowywać się do różnych warunków - nieprawidłowo dobrane złożone środki zaradcze sprawiają, że infekcja jest bardziej odporna. Po kilku nieudanych próbach nadal musisz iść do kliniki, ale teraz leczenie zajmie znacznie więcej czasu i pieniędzy.

Zapobieganie infekcjom grzybiczym polega na utrzymaniu higieny i utrzymaniu zdrowia zwierzaka. Nie chodź ze swoim psem tam, gdzie spacerują bezpańskie zwierzęta. Ważne jest, aby dać swojemu zwierzakowi wystarczający stres i prawidłowo karmić psa. Szczepienia przeciwko infekcjom grzybiczym są nieskuteczne, a szczepionki czasami tylko pogarszają sytuację (czasem trzeba się zaszczepić - w ostateczności, gdy żadne inne środki nie pomagają wyleczenia psa). Ogólnie rzecz biorąc, jak wspomniano powyżej, nie można chronić psa przed zarodnikami grzybów. Ale możesz zauważyć chorobę na czas i skontaktować się z weterynarzem na czas - nie zapomnij o tym.