Dipylidioza u kotów - zakażenie tasiemcem ogórkowym

Choroby robaków u naszych zwierząt są dość powszechne. Nie wszystkie pasożyty są niebezpieczne dla samej osoby, ale same zwierzęta nie są z tego wcale łatwiejsze. Niemal wszystkie robaki „zachwycają” je ogromną ilością wydzielanych przez nie toksyn, które mogą prowadzić do encefalopatii, marskości lub zapalenia wątroby, zapalenia jelit, zapalenia jelit itp. Wszystkie te tragiczne konsekwencje są spowodowane przez dipyldiozę u kotów. Jest lepiej znany jako tasiemca ogórkowego.

Ogólna charakterystyka patogenu

Naukowcy wiedzą, że ta choroba była znana już w starożytnym Babilonie. Ten pasożyt jest drugim najczęstszym robakiem u kotów domowych. Dorosły tasiemiec żyje w świetle jelita cienkiego, przyczepiając się do jego ściany za pomocą przyssawek. Rozprzestrzenianie się następuje z powodu pcheł, których w przewodzie pokarmowym są larwy pasożytów.

Scolex (głowa) dorosłego robaka ma mniej niż 0,5 mm średnicy. Pomimo swoich niewielkich rozmiarów jest wystarczająco dużo miejsca na cztery przyssawki. Niezawodność przylegania do ściany jelita jest bardzo wysoka, ponieważ na scolexie znajdują się również mikroskopijne haczyki. Całkowita długość ciała robaka dochodzi do 70 cm (chociaż zdarzają się okazy do metra), szerokość segmentów do trzech milimetrów. W sumie pasożyt ma od 60 do 175 segmentów, których wygląd przypomina pestkę ogórka (dzięki czemu robak otrzymał swoją nazwę). Łatwo to zobaczyć na zdjęciu..

Podobnie jak wiele cestode, „ogórecznik” jest hermafrodytą. Robak ma zestaw męskich i żeńskich narządów płciowych. Segment zawierający „opakowanie” dojrzałych jaj nabiera jasnokremowego koloru. Każdy segment może zawierać do 30 przyszłych pasożytów. Każdy taki kawałek tasiemca ogórkowego jest zdolny do dość aktywnego niezależnego ruchu. Jeśli Twój kot ma zwyczaj spania w Twoim łóżku, to pewnego dnia możesz znaleźć takiego „gościa” na swojej poduszce. Nie myśl, że segment będzie wyglądał jak kawałek robaka: szybko wysycha, stając się jak ziarnko ryżu.

Jeśli ciągle znajdujesz w swoim mieszkaniu „ryż”, choć nie jesteś jego fanem, zastanów się, jak zabrać kota do weterynarza ...

Cykl rozwojowy i zagrożenie dla człowieka

Maleńkie jaja pasożyta łatwo dostają się do przewodu pokarmowego pcheł i wszy. Ale znacznie częściej są połykane przez larwy tych samych odmian krwiopijców. W ich ciele z jaja pojawia się cystcercoid. Na tym etapie pasożyt jest już zdolny do zakażenia organizmu żywiciela końcowego. Każda pchła może mieć do 10 cysticercus. Wchodzą w ciało kota w momencie, gdy kot się wylizuje, ponieważ w tym czasie często połykane są pasożyty. W jelitach pchła jest trawiona i uwalniane są małe robaki. Przeciętny czas ich wzrostu wynosi do 24 dni, po czym w jelitach pasożyta pojawia się dojrzały osobnik pasożyta, intensywnie produkując jaja.

Ważny! Istnieją dowody na to, że pchły, które „złapały” pasożyta w wieku dorosłym, nie stanowią zagrożenia dla zdrowia kotów i ludzi. Tylko te cysticercus, które zostały połknięte przez larwy pcheł, rozwijają się do wymaganego stanu..

Jeśli uważnie przeczytasz artykuł, sam możesz zgadnąć o niskim prawdopodobieństwie zakażenia ludzką taśmą ogórkową. Mimo to nie zjadamy garści pcheł. Ale oto małe dzieci ... Wciągają do ust wszystkie widoczne przedmioty i dlatego mogą połknąć kilka zarażonych owadów. W organizmie człowieka ten tasiemca nie osiąga maksymalnych rozmiarów, nie powoduje większych szkód zdrowotnych. Ale jednocześnie może żyć w swoich jelitach nawet przez rok, przez cały ten czas uwalniając substancje mało przydatne dla naszego zdrowia. Jest to szczególnie niebezpieczne dla dzieci. Jeśli więc u Twojego kota zdiagnozowano dipylidiozę, koniecznie skonsultuj się nie tylko z weterynarzem, ale także lekarzem „ludzkim”..

Główne objawy kliniczne, diagnostyka i terapia

Jakie są objawy wskazujące na prawdopodobieństwo zakażenia tasiemcem ogórka? Dorosłe tasiemce wyrządzają stosunkowo niewielką szkodę ostatecznemu żywicielowi, ale dzieje się tak tylko wtedy, gdy w jelitach kota znajdują się nie więcej niż dwa dorosłe tasiemce. Wtedy wszystko jest złe, ponieważ toksyny pasożytów powodują ciężkie napady padaczkowe i podobne do padaczka. Z układu pokarmowego - zaparcia i / lub biegunka. U młodych zwierząt objętość jamy brzusznej znacznie wzrasta wraz z ogólnym wycieńczeniem. W niektórych przypadkach dochodzi do niedrożności jelit, ale jest to rzadkie. W kale często widoczne są aktywne, poruszające się segmenty.

W związku z tym, aby uzyskać dokładną diagnozę, weterynarz musi tylko przeanalizować kał. W niektórych przypadkach może być konieczne ustalenie dokładnego gatunku jaj. W tym celu dojrzały odcinek kału umieszcza się w normalnym roztworze soli, po czym następuje „poród”. Rzadko się jednak ucieka się do takich „perwersji”, gdyż zwykle wystarczy obejrzeć segment lupą: jego charakterystyczny kształt dostarcza wszelkich niezbędnych informacji.

Więc jakie jest leczenie dipylidiozy u kotów? Nie ma z tym żadnych trudności: kotu pomogą fenasal, bunamidine, praziquantel (zawieszenie jest szczególnie dobre) i inne leki produkcji krajowej i zagranicznej. Jednocześnie z wydaleniem jelitowej postaci pasożyta konieczne jest przeprowadzenie kontrola pcheł, dążąc do ich całkowitego zniszczenia. Po około trzech tygodniach oba zabiegi powtarza się, aby zapobiec ponownemu zakażeniu. Oto jak leczyć tę chorobę.