Tasiemiec ogórkowy (dipylidiosis) u kotów: leczenie, objawy

Tasiemiec ogórkowy u kotów jest tasiemcem, który pasożytuje w jelicie cienkim zwierząt. Jego larwy, które czasami znajdują się w odchodach zwierząt domowych, wyglądają jak nasiona ogórka, dlatego nazwa tego typu pasożyta jest kojarzona. W medycynie choroba ta nazywana jest dipylidozą od łacińskiej nazwy robaka Dipylidiidae Hymenolepidate. Właściciele zwierząt powinni wiedzieć, jakie są główne objawy i co należy zrobić, aby zapewnić skuteczne leczenie..

W swoim cyklu życiowym robak wykorzystuje dwa nośniki:

• Tymczasowe - pchły, wszy, które połykają larwy i stają się ich nosicielami.
• Trwałe - koty, psy, a nawet osoba, do której się dostanie, osadza się w jelitach i w ciągu około 4 tygodni rozwija się w organizm dorosły. Następnie jego segmenty i larwy wychodzą wraz z ekskrementami. Część z nich pozostaje na wełnie, a część rozprzestrzenia się podczas pobytu zwierzęcia i czeka na kolejnego nosiciela.

Larwy tasiemca ogórkowego są często połykane przez pchły, które następnie wnikają do ciała kota podczas lizania sierści i cykl się powtarza. Dlatego ważnym krokiem w pozbyciu się pasożyta jest nie tylko zniszczenie samego robaka, ale także pozbycie się jego nosicieli (pcheł, wszy itp.).

Objawy dipylidiozy

Początkowe etapy infekcji zwykle przebiegają bezobjawowo, aż do całkowitego osłabienia organizmu kota przez niebezpieczne toksyny, które tasiemiec ogórkowy uwalnia w trakcie swojego życia. Mogą również powodować alergie, niedrożność jelit, krwawienie z jelit i inne problemy zdrowotne. Wśród typowych objawów infekcji tasiemcem ogórkowym odnotowuje się:

• Przemiana zwiększonego apetytu z jego całkowitym brakiem.
• Utrata masy ciała.
• Zaburzenia stolca (zaparcia, biegunka lub naprzemienność).
• Letarg, senność, zmęczenie.
• Blaknięcie i wypadanie włosów.
• Bladość błon śluzowych.
• Nerwowe i niespokojne zachowanie.

Pewnym objawem infekcji dipilidozą jest pojawienie się larw robaków w kale, dlatego zaleca się okresowe sprawdzanie kuwety kota. Wyglądają jak ziarenka białego ryżu i często są zebrane razem w grupy do 20 sztuk.

Wszelkie zmiany w zachowaniu zwierzaka należy uważniej obserwować. Okresowe wiercenie się łupem na podłodze, bezładne rzucanie się po mieszkaniu, wybuchy agresywnych zachowań - wszystko to jest wynikiem dyskomfortu i ciągłego swędzenia spowodowanego życiem tasiemca. Jeśli kot wykazuje przynajmniej niektóre z wymienionych powyżej objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii w celu przeprowadzenia badania..

Ważny! Dla dorosłych kotów zarażenie tasiemcem ogórkowym zwykle nie stanowi dużego zagrożenia, w przeciwieństwie do kociąt, dla których jest śmiertelne.

Diagnostyka i leczenie

Rozpoznanie „dipylidiozy” może zostać postawione przez lekarza weterynarii tylko po zbadaniu kota, które obejmuje oględziny oraz testy krwi, moczu i kału. Aby wykryć tasiemca w organizmie, stosuje się badanie kału metodą Fülleborna. Polega na połączeniu ekskrementów z roztworem chlorku sodu. Powstałą mieszaninę filtruje się i pozostawia na 1,5 godziny, po czym larwy robaka znajdują się na powierzchni. Badanie przeprowadza się kilka razy, aby wykluczyć fałszywie ujemny wynik.

Skuteczne leczenie tasiemca ogórkowego zapewnia zintegrowane podejście:

• stosowanie leków przeciw robakom;
• leczenie przeciwpasożytnicze zwierzęcia (przeciwko pchłom, kleszczom itp.);
• zwalczanie szkodników w siedlisku;
• dieta regenerująca.

Decydującym czynnikiem jest dobór skutecznych leków, które podaje się raz dziennie (najczęściej przed pierwszym porannym karmieniem). Dawki dobierane są z uwzględnieniem wagi zwierzęcia, a działanie leków zależy od indywidualnych cech organizmu. W leczeniu dipilidozy u kotów zwykle przepisuje się:

1. Preparaty z praziquantelem: Quantum, Caniquantel, Drontal. Dawkę przepisuje się w ilości 1 mg prazykwantelu na 1 kg masy ciała.
2. Leki niklosamidowe (powszechnie stosowane w ciężkich infestacjach):

• Fenasal to proszek, który dodaje się jednorazowo do karmy dla kotów w ilości 0,2 g substancji czynnej na 1 kg masy ciała kota.
• Fenagel to pasta, którą podaje się przed karmieniem w ilości 0,1 g substancji czynnej na 1 kg masy ciała zwierzęcia. Umieść pastę bezpośrednio na języku, dodając w razie potrzeby niewielką porcję paszy.
• Bunamidin w dawce 25-35 mg na 1 kg masy ciała. Lek podaje się raz, 3 godziny po karmieniu..
• Mebendazol w dawce 40 mg na 1 kg masy ciała przez 3 dni.

W przypadku silnego wyczerpania i odwodnienia organizmu, w klinice weterynaryjnej kot otrzyma zakraplacz z solą fizjologiczną, aby przywrócić równowagę wodną organizmu.

Środki zapobiegawcze

Ponieważ nosicielami i źródłami zakażenia dipylidiozą są różne pasożyty, profilaktyka powinna mieć na celu zwalczanie pasożytów samego zwierzęcia i ogólnie dezynfekcję pomieszczeń. Ważne jest, aby nie zapominać, że w przypadku kociąt infekcja tasiemcem ogórkowym jest często śmiertelna, dlatego zaleca się regularne leczenie, aby zapobiec inwazjom. Do dezynsekcji mieszkań i artykułów gospodarstwa domowego można użyć specjalnych środków (ardex, perol, actol), 1,5% roztworu dichlorfosu. Tymi samymi środkami można spryskać sierść kotów i kotów. Dywan, nosidełko, tackę zaleca się okresowo poddawać obróbce w wysokich temperaturach (np. Parzyć wrzątkiem) lub gaszić na mrozie zimą.

Jednym z najbardziej niezawodnych sposobów zapobiegania infekcji tasiemcem ogórkowym jest obroża przeciw pchłom. Ale jeśli zwierzę ma dużą liczbę pasożytów, należy najpierw wykąpać je szamponem przeciw pchłom..

Kot domowy może nigdy nie zachorować na dipylidiozę, ale podjęcie środków zapobiegawczych da dodatkową pewność, że choroba ta nie dotknie twojego zwierzaka..