Utrzymanie i rozmnażanie owiec rasy romanowów

Do hodowli w Rosji rasa owiec Romanowów jest odpowiednia pod każdym względem i jest popularna. Bezpretensjonalne zwierzęta są bardzo produktywne i produkują dietetyczne mięso o doskonałym smaku. Ciepła gruba wełna jest strzyżona z uniwersalnej rasy. Różnorodność ras jest duża, a osoba wybiera właściwy gatunek do hodowli i uprawy w określonych warunkach gospodarstwa lub gospodarki osobistej.

Rasa Romanowów należy do „szczotki” krajowych naukowców-hodowców i jednocześnie należy do grupy kierunków mięsno-wełnianych. Zwierzęta o dużej żywej wadze mają piękny i oryginalny wygląd, doskonałą budowę, wysokiej jakości futro oraz dobrą płodność. Odporne owce, w przypadku przerw w karmieniu, mogą korzystać z pastwiska i przez pewien czas obyć się bez wody, aktywnie tucząc swoje ciała w tak złych warunkach.

Pochodzenie gatunku

W wyniku selekcji ludowej rasa owiec Romanowów została wyhodowana w dystrykcie Romanowskim w regionie Jarosławia w Rosji. Jako przodków używano krótkowłosa owca północna, które zostały przywiezione do regionu na początku XVIII wieku. Po skojarzeniu z miejscowymi zwierzętami, uznanymi za niekrwione, nastąpiła selekcja potomstwa, a najlepszym przedstawicielom rasy pozwolono na dalsze rozmnażanie potomstwa. Rasa Romanowów została po raz pierwszy opisana i zatwierdzona przez hodowcę z Rosji N.P. Kuleshov.

Tak więc wyhodowano nową odmianę owiec, którą później przypisano grupie gruboziarnistej z kierunku wełniano-mięsnego. Oprócz strzyżenia wełny i pozyskiwania pożywnego mięsa do produkcji galanterii skórzanej wykorzystuje się również skóry zwierzęce. Do tworzenia gęstej i grubej wełny ważne są surowe warunki klimatyczne północnych regionów Rosji. Oprócz naszego kraju hodowla rodowodowa owiec rasy Romanow jest rozwijana w Kazachstanie, Białorusi, Ukrainie i innych krajach o rozwiniętej hodowli zwierząt. Wielu rolników nabywa rasę Romanowów, aby poprawić cechy lokalnych gatunków poprzez uzyskanie pełnoprawnego potomstwa.

Odmiany rasy Romanowów do produkcji wełny

W zależności od wyglądu Rasa owiec Romanowów dzieli się na trzy kategorie, w którym decydującym czynnikiem jest stosunek ilości wełny do szkieletu zwierząt domowych.

Owca z mocną kością

Wyróżniają się dość rozwiniętym symetrycznym korpusem z szeroką klatką piersiową. Tacy przedstawiciele mają sierść gęsta i gruba, dorośli wyróżniają się obecnością czarnej grzywy na głowie. W hodowli zwierząt znajduje się podgrupa, której celem jest uzyskanie wysokiej jakości wełny.

Owca bez kości

Liczne włókna przejściowe w wełnie tej podgrupy obniżają jakość powstałej wełny, owcza skóra okazuje się szorstka. Zwierzęta przypisane do tej podgrupy są wychowywane dla pozyskiwanie mięsa i mleka. Zwierzaki wyróżniają się dużą grzywą i ciemnoszarą sierścią. Przedstawiciele wyróżniają się dobrą płodnością i są z powodzeniem wykorzystywani do powiększania zwierząt.

Owca o delikatnych kościach

Zwierzęta dorastają z białą puszystą wełną, podczas gdy barany nie mają grzywy. Typ nie do końca nadaje się do hodowli, ponieważ przedstawiciele nie różnią się standardową budową ciała. Aby uzyskać owczą skórę lub strzyżoną wełnę, takich owiec również się nie hoduje, ich sierść jest słabej jakości. Zawartość jest korzystna dla produkcji mleka i mięsa. Żywa waga tryków sięga około 70-80 kg, natomiast samice są lżejsze (tylko 50 kg).

Charakterystyka owiec rasy Romanowów

Barany i owce o charakterystycznych cechach rasy muszą być:

• z harmonijnie i proporcjonalnie złożonym ciałem średniej wysokości i długości, dobrze rozwiniętą masą mięśni na mocnych i mocnych kościach, szkielet wygląda na cienki, ale mocny;
• przedstawiciele mają proste i mocne plecy, obszerną i głęboką klatkę piersiową, zaokrąglony kłąb jest niski, kość krzyżowa jest lekko nachylona;
• duże oczy znajdują się na małej, guzowatej i garbatej głowie, uszy są poziome i średniej długości;
• ciało spoczywa na szeroko rozstawionych przednich i tylnych nogach, mocnych, prostych i mocnych;
• gruba wełna o gęstej fakturze rośnie na ciele owcy.

Wszystkie podgatunki i podgrupy owiec rasy Romanowów mają krótkie ogony, wokół ogona nie ma tłuszczu, a zwykły krótki ogon opuszcza ciało. Ta cecha jest wspólna dla wielu ras owiec w północnych i wschodnich częściach ziem rosyjskich oraz w krajach grupy północnoeuropejskiej. Rasa Romanowów jest doskonała ze względu na standardy, które mówią, że barany nie powinny mieć rogów na głowie..

Sierść na tułowiu ma niebanalny kolor. Kolor czarny rozciąga się na głowę i nogi, ale na kufie, w okolicy nosa, oczu i na czole znajdują się oryginalne białe znaczenia z wyraźnie zaznaczoną przejściową obwódką. Takie białe plamy są dozwolone na przednich kończynach w okolicy nadgarstka. Tylne kończyny mają białe znaczenia poniżej stawu skokowego. Plamy na łapach są dopuszczalne, ale niepożądane u czystej rasy.

Resztę ciała owcy Romanow pokrywa długa mieszanka wełny. Wełna ma składa się z czarnych i błyszczących włosków ochronnych, krótkich i sztywnych. Puchate włosie jest krótsze niż roślinność straży, jest jasnobiałe lub kremowe. Puchata roślinność jest wpleciona w warkocze z lekkim zawinięciem na końcu. Ta jakość służy do zatrzymywania ciepła, a gdy jest przechowywana, nie pozwala wełnie wpaść w filc..

Na jednym centymetrze kwadratowym ciała owcy wyrasta około trzech tysięcy włosów, a jedna szypułka z wysokiej jakości wełny stanowi od 5 do 7 włosów puchowych. Jeśli wszystko pasuje do normy, wełna świeci na niebiesko. Aby zidentyfikować rasę, absolutnie niedopuszczalne jest wyrastanie rudej sierści i zbyt jasnej sierści. Cienka skóra z umieszczonymi na niej grubymi włosami to doskonałej jakości kożuch.

Cena owiec

W Rosji koszt owiec waha się od:

• samice (jasne) rasy Romanowów znajdują się na rynku zwierząt w kraju około 14 tys. 300 rubli;
• jasne owce Romanowów można kupić na wagę, są sprzedawane po 150 rubli za kilogram;
• jeśli oddasz owcę Romanow kosztem żywej wagi, średnia cena wyniesie około 160 rubli za kilogram, ale w tym przypadku wraz ze wzrostem masy ciała zwierzęcia koszt maleje.

Korzyści i cechy owiec Romanowów

Cechą królowych rasy jest ich płodność i zdolność do rodzenia potomstwa przez cały rok, a nie tylko w określonych odstępach czasu, jak robią to inne odmiany owiec. Pozwala to rolnikowi zaplanować pojawienie się potomstwa w dogodnym dla niego czasie i otrzymać jagnię z jednej macicy w ciągu roku lub dwóch..

Zaletą jest również wielokrotne porody samic, z jednej z nich można uzyskać 3–6 jagniąt w jednym jagnięciu. Pod względem długości poród trwa do godziny, niemowlęta ważą 3,6–4,6 kg i rodzą się czarne. Pierwszy puch zaczyna rosnąć na ciele jagniąt w ciągu miesiąca, a po 5 miesiącach młode stają się dorosłe. Reszta ma 6–12 cm długości, a puch rośnie 4–8 cm.

Pierwsza fryzura następuje po 5-6 miesiącach, po dostatecznym odroście sierści. Po pierwszej fryzurze uwalnianie ciała zwierzęcia z wełny odbywa się dwa razy w roku (wiosną, latem i jesienią). Średnia ilość wełny pobranej ze zwierząt to:

• jednoroczne i tryki dają odpowiednio 1,6–1,7 kg i 1,7–2,2 kg;
• dorosłe owce i tryki dają odpowiednio 3,6-5,0 kg i 4,0-6,5 kg.

Zwierzęta rosną szybko, jeśli mówimy o odmianach mięsnych rasy, to już w wieku 8-9 miesięcy poddaje się je ubojowi na mięso, a ważą 42-45 kg. Starsi przedstawiciele długoterminowego utrzymania osiągają 52–55 kg. Po uboju z tuszy uzyskuje się do 50% wartościowego dietetycznego mięsa o doskonałym smaku.

Jeśli rozmnażanie odbywa się w małej przydomowej farmie, należy pokryć królowe i uzyskać przyzwoite potomstwo wystarczy mieć jednego tryka rozpłodowego, który obsługuje około 35-50 kobiet. Jego produktywność trwa około 5-6 lat, po czym następuje wymiana producenta.

Utrzymanie owiec Romanowów

Północno-wschodnie warunki klimatyczne w Rosji nie stanowią przeszkody w utrzymaniu owiec, ponieważ rasa Romanowów doskonale przetrwa zimowe przeziębienia oraz niespodziewane wiosenne i jesienne przymrozki. Ponadto spartańskie warunki stymulują ich płodność. Zimą owcom i baranom oferowane są przestronne, wentylowane i suche pomieszczenia do życia, niedopuszczalne są przeciągi. Do utrzymania na podłodze wymagana jest ściółka ze słomy, którą zmienia się w zależności od stopnia zanieczyszczenia. Dla zwierząt jest wydzielona strefa spacerowa, a karmienie organizowane jest na świeżym powietrzu pod baldachimem.

Okres letni charakteryzuje się Chodzenie zwierząt po pastwisku przez cały dzień i tylko na sen przychodzą do hodowli owce Romanow. Naturalna bezpretensjonalność pozwala owcom latem karmić się ziołami z pastwisk i pić świeżą wodę. Dużo uwagi poświęca się temu zagadnieniu, ponieważ podlewając owce bagienną wodą z błotem, można zarażać robakami wszystkie zwierzęta gospodarskie. Dlatego należy zapewnić zwierzętom bieżącą wodę lub wykopać studnię na potrzeby gospodarstwa domowego. Owce Romanowów są pojone dwa razy dziennie, rano i wieczorem.

Karmienie zwierząt

Wzmocnienie ciała owcy przed zimowaniem, otrzymują zbilansowaną paszę od listopada do kwietnia:

• siano ze zbóż i roślin strączkowych w stosunku 40:60;
• słoma;
• rozdrobniona dynia, cukinia i marchewka;
• ziarno pszenicy, kukurydzy, owsa, jęczmienia, grochu, prosa podaje się w całości lub miażdżone;
• ciasto słonecznikowe;
• mieszana pasza;
• otręby;
• kiszonka z kukurydzy.

Pamiętaj, aby w swojej diecie używać soli aby zachować równowagę minerałów, dodaje się go w ilości 12-15 g dziennie na każdą głowę. W okresie godowym tryki lęgowe otrzymują zwiększone pożywienie, aby utrzymać siłę, w tym czasie zwykły wskaźnik zwiększa się o 25-30%, a trykom podaje się mleko zwrotne, aby poprawić liczbę plemników.

Do dwóch miesięcy młode jagnięta nie są odsadzane od macicy, ale karmienie wprowadza się już po 3 tygodniach. Składa się z drobno pokruszonego jęczmienia i owsa, z którego robiony jest zacier. Po kolejnych 15 dniach do diety dodaje się siano z roślin strączkowych i ziół oraz kiszonkę. Po odsadzeniu młodych tryków i jagniąt od wymienia, wolno im wypasać dorosłych przedstawicieli, ale nadal karmią je mieszanką paszową (około 250 g dziennie).

Hodowla i potomstwo

W tym celu wybiera się najlepszych przedstawicieli rasy Romanowów, które odpowiadają standardowi i są prawidłowo złożone bez wadliwych cech wyglądu.. Aby uzupełnić stado lęgowe wybierz młode, jasne od wielu matek. Spełnienie instynktu macierzyńskiego jest w tym okresie bardzo ważne, a młode baranki należy przygotować, wzmocnić, aby wypełniały swój naturalny obowiązek.

Pomimo tego, że młode pędy są gotowe do współżycia już w wieku 7-8 miesięcy, krycie przeprowadza się po raz pierwszy dopiero od półtora roku, ponieważ ciało owcy musi się wzmocnić, aby nosić jagnię. Dobrą porą do krycia jest od października do grudnia, ale okres owiec może być różny dla każdego przypadku. Lepiej, jeśli maluchy pojawią się wiosną, ciąża trwa 5 miesięcy, różnica może wynosić 5 dni. Młode owce będą miały na pastwiskach dużo bujnej wiosennej trawy.

Pierwsza połowa czasu ciąży w odniesieniu do karmienia nie różni się od ogólnej diety, zmiany są wprowadzane 8 tygodni przed ocieleniem. W tym okresie podają mieszankę paszową, otręby, pokruszone zboża, monitorują czystość wody.

W przypadku porodu przydzielane jest suche i ciepłe pomieszczenie, oddzielne od wszystkich. Jeśli macica nie jest chora i nie ma trudności z porodem, to ona sama urodzi dzieci, ale na wszelki wypadek obserwują proces i, jeśli to konieczne, organizują opiekę weterynaryjną. Po narodzinach dziecka macicę owcy pije się słoną wodą i karmi jagnię..

Szczepienia

Wykonane są na 2 i 20 urodziny dziecka., otrzymuje zastrzyki w chorobach płuc, które są charakterystyczne dla rasy Romanowów, następnie przepisuje się zastrzyki witaminowe i mineralne. Zapobieganie chorobie białych mięśni w postaci zastrzyku przeprowadza się w okresie od 7 do 30 dni.