Dojarka do kóz zrób to sam

Od tysiącleci rasa ludzka hoduje zwierzęta. Zwierzęta takie jak kozy zawsze były ważnym źródłem mleka i mięsa. Do dziś wielu rolników hoduje je w swoich gospodarstwach, podkreślając wiele zalet i cennych cech utrzymania. A jeśli w odległej przeszłości kozy dojone były ręcznie, to teraz proces ten jest w pełni zautomatyzowany i odbywa się za pomocą specjalnie zaprojektowanych urządzeń - dojarek.

Dojenie ręczne to nic innego jak relikt przeszłości. Dziś nie ma to w ogóle znaczenia.

Dojarka do kóz zrób to sam

Dojarka dla kóz pozwala uzyskać pożywny nabiał bez żadnych komplikacji i straty czasu. I choć jeszcze niedawno dojarki dla bydła mlecznego były używane wyłącznie w gospodarstwach, dziś są szeroko stosowane w hodowli bydła. To prawda, że ​​nie wszyscy ludzie wiedzą o swoim istnieniu. Ale możesz kupić wielofunkcyjne urządzenie w dowolnym sklepie z hodowlą bydła lub spróbować zrobić to sam.

Przy wyborze należy zwrócić uwagę na szereg subtelności, w tym cechy konstrukcyjne (waga, wymiary, konstrukcja), moc operacyjną, bezpieczeństwo eksploatacji i koszt. Ważne jest, aby zrozumieć, że oszczędzanie na tanich produktach nie doprowadzi do niczego dobrego. Zwierzęta mogą czuć się niekomfortowo, powodując znaczny spadek wskaźników dochodów.

Cechy dojenia kóz

Dój mechaniczny zwierząt gospodarskich ma wiele zalet w porównaniu do doju ręcznego:

• Po pierwsze, metoda ta umożliwia dojenie kilku kóz jednocześnie. W rezultacie szybkość zabiegu znacznie wzrasta. Jeśli w Twoim gospodarstwie jest kilkadziesiąt osobników, opcja będzie po prostu niezastąpiona;
• Po drugie pompa próżniowa pozwala zachować higienę i czystość, bo pompuje produkty mleczne do szczelnej komory, co jest ważne;
• Po trzecie, wyjątkowe właściwości i wartości odżywcze mleka koziego pozostają naturalne. Naturalna żywność jest nadal bogata w tłuszcze i węglowodany;

Trzymając mały inwentarz, możesz doić zwierzęta rękami. ta procedura nie zajmuje więcej niż 5-7 minut. Ponadto w tym przypadku sensowne jest użycie kompaktowych dojarek, które są dostępne w sprzedaży w niskiej cenie. Jeśli jednak liczba osobników sięgnie kilkudziesięciu, metoda ręczna będzie bardzo żmudna i czasochłonna.. Przed wyborem sprzętu do dojenia należy wziąć pod uwagę kilka kwestii, włącznie z:

• jakość wykonania
• pojemność (ilość wydojonych litrów mleka na godzinę);
• Zasada działania;
• koszt;

Ważnymi kryteriami wyboru są również higiena i bezpieczeństwo..

Dój mechaniczny kóz w hali

Jeśli mówimy o mechanicznym dojeniu kóz, zwykle do takiej procedury używa się różnorodnego sprzętu i instrumentów. Mogą być tacy stacjonarne i mobilne. Do przechowywania mleka służą wiadra, puszki i zbiorniki, do których podłączona jest rurka mleczna. Takie pojemniki są w stanie zachować naturalny skład produktu w jego oryginalnej postaci..

Na dużych gruntach rolnych racjonalne będzie użycie stacjonarnego przewodu mlecznego, który biegnie u góry lub u dołu sprzętu udojowego. Jednak doświadczonym rolnikom zaleca się trzymanie się drugiego rodzaju umieszczenia, który zapewnia wyższy poziom próżni i pomaga przyspieszyć procedurę. Najpopularniejszymi systemami produkowanymi w kraju są: „Karuzela”, „Jodełka”, „Równoległość”. Wszystkie systemy mają swoje wady i zalety, które tłumaczy się wysokimi kosztami i złożonością konserwacji..

System udojowy „Równoległy”

Obecnie metoda równoległego ustawienia systemów dojenia jest bardzo poszukiwana nie tylko dla doju kóz, ale także krów. Ta opcja jest idealna dla średnich gospodarstw posiadających do 500 sztuk bydła mlecznego. Charakterystyczną cechą systemu jest jego niski koszt, który jest nieco niższy niż w przypadku Karusel. Jednak prędkość doju jest znacznie niższa, a do zabiegu będziesz musiał podzielić stado na części. Na przykład czeskie instalacje umożliwiają dojenie do 10 kóz jednocześnie. Wersja krajowa - sześć osobników.

Czeską instalację charakteryzuje:

1. stacjonarny;
2. obecność 10 urządzeń do dojenia;
3. możliwość obsługi do 80-85 głów na godzinę;
4. łączne obciążenie do 248 głowic;
5. częstotliwość pulsatora - 70;

Działanie systemu pozwala zagroda określonej liczby kóz w wymaganym miejscu, po czym jest blokowana i przesuwana bliżej dojarza, znajdująca się na obniżonym terenie. Następnie należy umyć wymiona zwierząt, wytrzeć je serwetkami i podłączyć do rurociągu mlecznego. Zwierzęta gospodarskie będą znajdować się równolegle do czasu dojenia ostatniego osobnika. Pod koniec procedury z pierwszą grupą jest prowadzona nowa. Aby uniknąć problemów z umieszczeniem kóz w strefie udoju, warto zaopatrzyć tam karmniki w niewielką ilość smacznych przysmaków..

Korzystanie z systemu wiąże się ze znaczną stratą czasu na przetrzymywanie kóz i umieszczanie ich w kojcu. Z tego powodu będziesz musiał zatrudnić personel serwisowy, a tym samym zwiększyć koszty utrzymania zwierząt..

Karuzela

Najbardziej skuteczną i progresywną metodą doju jest słynny system „Carousel”. I chociaż jego koszt jest dość wysoki, zwrot wydanych środków zajmie nie więcej niż kilka miesięcy. Metoda będzie szczególnie skuteczna w przypadku chowu dużych stad kóz. Jeżeli liczba stad nie przekracza 500 sztuk, stosowanie systemu jest niepraktyczne, ponieważ aby uzyskać pełny zwrot, będziesz musiał spędzić dużo czasu.

Skuteczność "Karusel" polega na możliwości podania od 1000 sztuk kóz przy 1-2 dojarzach. Jednocześnie wystarczy 1-2 godziny, aby zakończyć procedurę, co jest bardzo wygodne.

Korzystanie z podobnej instalacji udojowej znacznie skraca czas i koszty finansowe. Wynika to z faktu, że system działa bez udziału całej grupy pracowników, a co za tym idzie, koszty utrzymania personelu spadają.

Projekt jest przedstawiony w postaci dużej ruchomej platformy obracającej się wokół własnej osi. Po wejściu zwierząt na platformę dojarze będą musieli podłączyć szklanki do strzyków. Jeśli pojemnik zostanie napełniony świeżą żywnością, urządzenie automatycznie się wyłączy.

Dziś na rynku można znaleźć dwa rodzaje systemów „Karuzela”, które różnią się sposobem umieszczania zwierząt i dojarzy:

• Wewnętrzny;
• Zewnętrzny;

Pierwszy typ polega na ustawieniu dojarza na środku platformy, podczas gdy kozy są zwrócone do niego głowami. W drugim przypadku kozy stoją głową skierowaną do środka, a mleczarz jest na zewnątrz instalacji. Nie ma większych różnic między typami.

Typy urządzeń do dojenia

Najbardziej przystępna cenowo dojarka do kóz uważany za „Maiga”. W wielu sklepach jest sprzedawany w cenie 6-7 tysięcy rubli. Kompletny zestaw jest prosty:

• hermetycznie zamknięta puszka na 18 litrów;
• pulsar o częstotliwości 60 s / m;
• para szklanek do mleka;
• węże;

Łatwo zrozumieć, dlaczego cena jest tak niska. Faktem jest, że urządzenie może być używane dopiero po podłączeniu do linii próżniowej, ponieważ w standardowym zestawie nie ma dodatkowej pompy. Instalacja jest w stanie doić tylko jedną osobę, dlatego czas doju wydłuża się kilkakrotnie. Aby poprawić ergonomiczne właściwości produktu, można do niego podłączyć kompresor i wózek (część ruchoma). W rezultacie koszt „Maigi” znacznie się zestarzał.

Sprzęt do dojenia „Maiga” składa się z:

• Silnik 1 kW;
• monometr;
• Puszka 18 litrów;
• pulsar o częstotliwości 60 uderzeń na minutę;
• węże do mleka i powietrza;
• gumowe wkładki;
• kolektor;

Na rynku można znaleźć szeroką gamę dojarek kozich. Są bardzo poszukiwane urządzenia „Burenka”, które charakteryzują się niewielką wagą (do 45 kilogramów) i obecnością cichego trybu pracy. W sprzedaży są dwie odmiany "Burenki" - z jednym zestawem kieliszków i dwoma. Najczęściej urządzenia te służą do dojenia krów, choć w przypadku kóz sprawdziły się całkiem nieźle. Średni koszt „Burenki” zaczyna się od 20 000 rubli i zależy od konfiguracji. Urządzenie charakteryzuje się jedną wadą - niską produktywnością wynoszącą nawet 12 głowic na godzinę.

Dopuszczalne obciążenie godzinowe jednostki wynosi 15-20 sztuk, a liczba obsługiwanych zwierząt sięga 40 osobników. Do pracy z Burenką wystarczy pomoc jednego operatora. Waga produktu to 60 kilogramów zmontowanych ze wszystkimi komponentami. Również "Burenka" posiada ruchome podwozie, co upraszcza procedurę jej obsługi;

Produkty „Belka” i „Doyushka” mają podobne właściwości. Jedyne różnice dotyczą częstotliwości skurczów pulsara i godzinowego obciążenia, ale dokonując wyboru między tymi systemami, nie należy się zbytnio zastanawiać. W przeciwnym razie są całkowicie podobne.

Jak zrobić dojarkę do kóz zrób to sam

Pomimo szerokiej gamy sprzętu do dojenia w sklepach i stosunkowo przystępnej ceny, wielu rolników woli instalacje wykonane samodzielnie, które są łatwe do zbudowania własnymi rękami. Ktoś uważa, że ​​taki przebieg wydarzeń pozwoli zaoszczędzić na zakupie drogich urządzeń, podczas gdy inni kierują się wysoką jakością finalnego projektu. Oczywiście koszty są o 50% niższe, ale należy liczyć się z tym, że na wdrożenie umiejętności i przestudiowanie tematu montażu trzeba będzie poświęcić sporo czasu.

Oczywiście, jeśli własnoręcznie zrobisz dojarkę dla kóz, jej obsługa będzie bardzo wygodna, ponieważ możesz go przygotować zgodnie ze swoimi wymaganiami i innymi funkcjami. Jednak zwierzęta nie tolerują kontaktu z takimi instalacjami ze względu na brak czujnika tętna i nieprzestrzeganie istniejących certyfikatów bezpieczeństwa. Bardzo często domowa opcja zwiększa obciążenie gruczołu mlekowego, nie pozwala dojarzowi kontrolować ciśnienia i drażni kozy. Ponadto takie konstrukcje nie mają ważnej funkcji automatycznego wyłączania systemu po udanym doju. Jeśli gotowe urządzenia same się wyłączą, te wykonane samodzielnie nadal będą ssać wymiona za darmo.

Do wykonania najprostszej dojarki koziej możesz użyć małego słoika i dwóch węży, które przyczepiają się do jego pokrywy. Ważne jest, aby zadbać o szczelność połączenia węża, w przeciwnym razie spadnie optymalne ciśnienie. Jeden wąż łączy się z pompą, a drugi z kolektorem. Jako wąż można użyć dowolnego produktu, najczęściej silikonowego o średnicy do dwóch centymetrów. Z rozdzielacza wychodzą dwa cieńsze węże. Rurki strzykawkowe o pojemności 50-60 mililitrów służą jako szklanki do mleka..

Ta wersja dojarki wyróżnia się niskim kosztem i dobrymi właściwościami użytkowymi..

Możesz bez trudu wykonać strukturę własnymi rękami. Jednak w przypadku dużego inwentarza żywego stosowanie go jest niepraktyczne..